twijfel twijfel twijfel

[Anoniem]

Nou ik weet het niet meer, ik schreef een tijdje terug dat ik voor 1 dag in de week geen oppas meer had omdat me zusje niet meer kon oppassen.
Nu kan ze terecht op een kdv, vorige week wezen kijken, en daarna het inschrijfformulier ingeleverd. Oktober gaat ze starten..... maar ik weet het nog niet, ik heb er geen goed gevoel over. Ik kan het ook niet uitleggen maar zie er nu al tegen op om haar ernaar toe te brengen, ik weet ook niet of het nou aan mij ligt, dat ik het er moeilijk mee heb om er weg te brengen, of dat ik het kdv niet goed of leuk genoeg vind.
Ik haal van alles in me hoofd, dat ze er vast niet goed gaat slapen, want dat is ze helemaal niet   gewend met allemaal kindjes op een kamer, wat als ze nou huilt, en krijgt ze wel genoeg aandacht met nog 9 andere kindjes....
wie o wie kan me gerust stellen, ps we zijn natuurlijk wel altijd erg verwend, me zusje en de oma's hebben  alle tijd voor d'r, en ze heeft het daar zo super! Ik breng haar lachend en haal er met een smile weer op.
Heb er buikpijn van!
groetjes ta

 

[Anoniem]

Hoi ta,

Ik kan je eigenlijk niet geruststellen. ik vind dat je op je gevoel moet vertrouwen en als het niet goed voelt je het ook niet moet doen. Is het niet mogelijk om een dag minder te gaan werken zodat ze niet hoeft of misschien een andere oplossing? Ik wil echt niemand voor het hoofd stoten maar ik zou Marissa nooit naar een kdv brengen. Wij hebben voor ik uberhaupt met de pil stopte met mijn schoonouders over oppasssen overlegd. Omdat zij wilde oppassen ben ik toen met de pil gestopt. Nu achteraf was het niet nodig want ik ben nu dus fulltime thuis. Heel veel succes met je beslissing.

groetjes Linda

 

[Anoniem]

Ik kan me je gevoel helemaal voorstellen. Wij zijn ook gewend aan opa's en oma's die oppassen en ook ik ga met een goed gevoel naar mijn werk. Mijn broer brengt zijn dochtertje die nog maar net 3 maanden is naar het KDV. Ik krijg er de kriebels van, maar zij hebben geen andere keus. Tot nu toe gaat het goed. Ik moet eerlijk zeggen dat ik eerder voor een gastouder zou kiezen in de buurt als voor een KDV. Omdat ze op het KDV inderdaad met meerdere op een kamer slapen. En een gastouder is gewoon in een huis, zoals thuis. Ik hoor ook veel goede verhalen over KDV, maar ook mijn gevoel zegt liever niet. Ik vind je eigen gevoel wel heel belangrijk. Misschien moet je het toch een kans geven en na een maand kijken hoe het gaat? En je mag altijd tussendoor bellen hoe het met je kindje gaat. Je moet even doorzetten, dan weet je pas echt hoe het is. Maar ik weet dat dat heel moeilijk is. Wat vind je zelf van een gastouder?
Moeilijke situatie he? Je hebt waarschijnlijk ook niet veel aan mijn verhaal.
Waarschijnlijk heb je meer aan ouders die hun kinderen met succes naar het KDV brengen... die zullen vast ook wel willen reageren op jouw bericht.

 

[Anoniem]

Hoi hoi,

Wat vervelend dat je er geen goed gevoel over hebt. Misschien dat ik je dan kan gerust stellen. Onze Sven gaat 3 dagen per week naar het kdv en............. hij vindt het geweldig!!!!!!!!
Hij gaat er al heen sinds hij 16 weken is, dus hij weet niet beter. Ik was ook heel erg bang dat hij niet goed zou slapen omdat wij toen heel veel problemen hadden om hem in slaap te krijgen. Weet je, hij slaapt daar beter overdag dan bij ons thuis. Na een week of 2 konden we hem thuis ook gewoon op bed leggen en weglopen. Hij viel dan uit zichzelf in slaap, iets wat we 16 weken lang nooit konden doen omdat het dan drama was.
Sven kan zich nu ook heel goed zelf vermaken omdat hij dat op het kdv natuurlijk ook wel moet.
Daarnaast leert hij er ook een hoop. Zo heeft hij er brood leren eten, leren zwaaien en dansen.
Ja, oke, er is ook wel een nadeel. Sven is veel ziek geweest het afgelopen jaar. Dat lopen ze daar natuurlijk allemaal op maar ik denk maar zo, dan heeft hij het maar gehad.
Weet je, natuurlijk is het spannend om je meisje weg te brengen en misschien zal zij het in het begin ook wel moeilijk vinden omdat ze al wat ouder is en zich dus meer bewust van de situatie. Maar ik zou het toch zeker een kans geven. Ik weet niet hoe je aan het kdv bent gekomen. Wij hebben bewust voor het kdv gekozen waar Sven nu zit omdat wij goede referenties hadden (onze nichtjes en de buurmeisjes zijn er ook altijd met veel plezier naartoe gegaan).
Enne, over het aandacht krijgen: een kdv staat helemaal in het teken van het kind dus aan aandacht zal het haar niet ontbreken. Thuis wordt Sven nog wel eens 'meegesleept'   door mama naar de supermarkt en zo. Of moet hij toch echt even in de box spelen omdat mama moet stofzuigen. Dat is daar allemaal niet. Als ik Sven 's avond ophaal heeft hij het meestal nog erg druk met van alles en nog wat, zooooo schattig om te zien.
En tuurlijk zal ze wel eens huilen maar dat doet ze thuis toch ook wel eens?
Probeer het gewoon een tijdje uit en dan kun je daarna altijd nog kijken als het niet mocht gaan.

Groetjes,
Maike

 

[Anoniem]

Hoi!

Ik zat er ook zo erg mee voordat wij Tara (06-05-2007) ca. 3 weken geleden voor het eerst naar het kdv brachten. Ze ging voor 3 dagen per week. Dezelfde vele vragen spookten door mijn hoofd. Voor ons was het een keuze van onszelf, omdat het kdv erg dichtbij zit (tegenover ons huis) en mijn moeder op ca. 20 minuten afstand rijden zit.

De eerste 3 wendagen gingen voor geen meter, ze huilde ontzettend veel en gaf telkens over door het huilen. Ik kreeg het er daardoor ook nog moeilijker mee om haar daar achter te laten. De andere 6 dagen dat ze ging, waren ook niet zo best. Ze bleef huilen, mij aan mijn benen vastklemmen, ze at en dronk hele dagen niks op het kdv en sloeg uiteindelijk zelfs kindjes door haar boosheid. Een keer haalde ik haar op met een grote, rode kras vanaf haar voorhoofd tot haar neus en onder haar linkeroog. Toen ik de leidster ernaar vroeg, zei ze dat ze het niet had gezien! Daar schrok ik best van, want het was erg zichtbaar en zij is er toch om op mijn kind te passen? Ik snap ook wel dat ze niet ALLES kan zien, maar voor een moeder doet dat pijn om je kind zo te zien.

Ik heb het over 'ging' en 'zat', want afgelopen maandag heb ik het kdv weer opgezegd. Ik kon er niet meer tegen om Tara elke keer zo achter te laten. Verder is ze al dun en eet niet veel en op het kdv at en dronk ze helemaal niks! Of het de juiste keuze is, dat weet ik niet. Maar als ik nu het vrolijke, drukke, ondeugende meisje weer zie i.p.v. de suffe, afwezige, schrikkerige Tara, dan ben ik erg blij.

Het was voor ons een hele moeilijke beslissing, omdat wij na ca. 1 jaar na haar inschrijving op het kdv eindelijk de kans kregen om haar voor 3 dagen te brengen. Maar zoals mijn man al zei, haar gezondheid en hoe gelukkig ze is, dat is duizendmaal belangrijker dan de extra benzinekosten en extra kilometers die wij moeten gebruiken om haar naar haar oma te brengen.

We hebben het geprobeerd en het is helaas niet gelukt. Maar dat had ook grotendeels met haar leeftijd te maken. Ze is nu bijna 16 maanden en herkent al mensen. De meeste kinderen op het kdv van haar leeftijd werden gebracht toen ze nog ca. 3 à 4 maanden oud waren en dan is het voor het kind makkelijker.

Ik wil je niet afschrikken voor het kdv, maar dit is wat ik onlangs heb meegemaakt en ik voel me goed nu Tara weer naar oma gaat.

Groetjes,
Shivana

 

[Anoniem]

Hoi,
Als het om een goed dagverblijf gaat, en dat valt vast wel vooraf te checken..dan zou ik me geen zorgen maken.
Ik werk al 16 jaar op een kdv, en zal je zeggen dat ik maar 2 keer heb meegemaakt dat een kindje er echt niet kon wennen..valt dus mee.
Mijn mening is dat wanneer je als ouder niet achter de keuze staat van je kindje brengen naar een kdv, het ws ook niet goed zal gaan.
Je kindje voelt precies dat je het niet fijn vind, en dan gaat alles moeizamer.
Dus als je er wel gebruik van gaat/moet maken, probeer dat dan positief te doen!!!

Mijn dochter gaat twee lange dagen per week mee naar het kdv waar ik werk, en ze vind het prima.
Ik weet dat heel zeker, want ik zie het natuurlijk zelf..
Ze zit niet op mijn eigen groep hoor.
Samen spelen is erg leuk, leren delen, en aandacht is er de hele dag van mede kids, en uiteraard de leidsters, die ook echt wel aandacht hebben voor je kind hoor.
Wij hebben ook oma, die past op de oudste twee voor, tussen en na school..ideaal, maar ik kies toch ervoor om de jongste mee te nemen..
Als een kdv niet goed staat aangeschreven, dan zou ik me ook twee keer bedenken..
Maar persoonlijk vind ik er niets mis mee.
Het blijft jou keuze..Denk er over na..
Liefs Rina

 

[Anoniem]

Voor Shivana..
Ik lees net je stukje, [ we plaatsen bijna tegelijk een reactie..]en denk persoonlijk dat drie weken  proberen te kort is.
Wat je al zegt..tuurlijk is het belangerijk dat je kindje zich goed voelt, en dat doet je pijn als ouder om dat anders te zien..
Alleen ik werk er dus zelf ook, en zie het van de andere kant.
16 mnd is een moeilijke leeftijd om te beginnen, maar drie weken is te kort om er iets over te kunnen zeggen.
Geen verwijt, het is je goed recht, maar ik wil alleen maar zeggen dat het veelal wel goed gaat na wat langer proberen, en daar moet je dus zelf achter kunnen staan.
Jullie konden dat niet, maar weet wel dat het na een poosje ws beter was gegaan...al weet je dat nu natuurlijk nooit..
Gr Rina

 

[Anoniem]

Hoi,

Mijn zoontje gaat twee dagen per week naar het kinderdagverblijf, waar ik zelf ook werk. Hij heeft vanaf ongeveer 5 maanden oud, iedere keer bij het afscheid moeten huilen, maar dit is altijd na een paar minuten over en dan gaat hij heerlijk spelen. Hij vind de andere kindjes ook helemaal geweldig en knuffelt wat af. Toch blijft het afscheid nemen wel moeiklijk, maar omdat ik van collega's weet dat hij het later naar zijn zin heeft, en dat kan ik ook zelf zien omdat ik er werk en hem af en toe dus ook tegen kom, weet ik dat het goed is. En als ik hem ophaal wil hij meestal niet eens mee naar huis!

Je moet het ook een kans geven, zeker als ze dadelijk maar 1 dag in de week gaat. Ze moet kunnen wennen, en dat kan natuurlijk niet zomaar in drie dagen of zo. En als je zelf moeite hebt met brengen geef je dit over aan je kind. Zij voelt dit dan en zal aan je gaan hangen. Wij hebben genoeg kindjes op het kinderdagverblijf die bij de ene ouder er altijd een groot drama van maken (totdat ouder weg is) en bij de andere ouder gewoon zwaaien. Dit ligt meestal aan hoe de oduers er zelf tegenover staan. Kinderen voelen dit.

Dus als je het gaat proberen moet je je kind wel een eerlijke kans geven.

Wat ik altijd adviseer, is om het brengen altijd hetzelfde te doen. Dit is duidelijk voor je kind (en jezelf). De ene ouder kiest ervoor om gewoon kort en snel te brengen en afscheid te nemen en de andere ouder speelt iedere ochtend nog even met het kind. Dit doe ik ook. Ik ga altijd even met hem en de boerderij spelen en geef hem dan een kus en ga zwaaien. VOor hem is dit heel duidelijk en herkenbaar. Het maakt niet uit wat en hoe je brengt als het maar duidelijk is voor je dochter.

En probeer als je haar brengt, en ze gaat huilen, niet iedere keer terug te lopen, anders is het niet duidelijk voor haar. Je kan dan beter even later bellen hoe het gaat. Bij ons mag je altijd zo vaak bellen als je wilt, en wij zijn dan ook altijd heel eerlijk en open.

Maar mocht je desondanks alles een twijfel erbij houden, tja dan moet je natuurlijk keuzes maken en op je moedergevoel afgaan. Je moet zelf wel fijn kunnen gaan werken.
Succes ermee, ik ben benieuwd hoe het gaat.

Kim