twijfels en zwanger

A

ANONYMOUS_USERNAME

dag ouders.

ik vroeg me iets af want kan niet echt duidelijk antwoordt vinden op internet of de reacties erop zijn al bijna 10jaar oud.

mijn vriendin is zon 6weken zwanger het was gepland.
Nu komt ze ineens mee dat ze niet meer weet wat ze voor me voelt of we nog wel door moeten gaan.en ze is neerslachtig(ze is depresief ook al voor de zwangerschap)
daarvoor was er zover ik weet geen probleem.
ik vroeg me nu eigenlijk af of dat door de hormonen komt.
want zoiets had ik gelezen.

mvg
vader
 
Ten eerste gefeliciteerd met de zwangerschap! 
Ik vind het altijd lastig om op dit soort onderwerpen een reactie te geven, omdat ik natuurlijk niet precies weet wat er speelt. Ik kan je alleen mijn eigen ervaring en ideeën melden.
Ik had zelf tot een week of 15 erg last van de hormonen, ik was ook wat neerslachtig en begon over alles na te denken, is dit wel wat ik wil? Passen wij nog wel bij elkaar? Gaan wij het wel redden?  Enz... daarnaast was ik ook heel kortaf naar mijn vriend en floepte ik er alles uit wat in me op kwam.. normaal gesproken weet ik iets nog wel op een tactische manier te verwoorden maar toen was ik echt recht voor zn raap, daardoor zijn er wel wat ruzietjes onstaan.
Vooral aan het begin is het heel belangrijk om er voor je vrouw/ vriendin te zijn. Er gebeurd zoveel in haar lichaam dat dat al haar energie opslokt. Zet lekker een kopje thee voor dr, breng een ontbijtje op bed, zorg dat de afwas gedaan is, of wat dan ook.. en praat vooral veel met elkaar, vertel haar hoe graag je dit wil en hoe graag je dit wil met haar, hoe gek je op dr bent.. 
Beetje lang verhaal geworden, maar dit waren de dingen die mij heel erg hielpen om er vertrouwen in te krijgen en door te praten besefte ik dat ik soms echt een trut was door die hormonen.. ik vond het zeer prettig al mn vriend zei van schat blijf jij maar lekker liggen, ik doe het wel.. en toon interesse in hoe ze zich voelt. 
Succes met alles!
 
nou probleem is mn vriendin praat bijna niet erover of reageert kort of met er is niks.ze is heel haar leven al depresief en heeft daar ook hulp bij.ze weet dat ik voor haar klaarsta.
ikzelf vind het moeilijk om te praten nooit iemand gehad om te praten(enigst kind).
ze zei bijna week geleden dat ze gewoon rust wou.
 
 
Ik vond dit het meest verschrikkelijke woordje om te horen... maar het enige wat je kan doen is meeveren.... doe wat ze zegt; zeg tegen haar dat je er voor dr bent als ze je nodig heeft of wil praten.
En gevoelens zijn moeilijke dingen om over te praten, helemaal als je het niet gewend bent.. maar schrijf het eens op, dan kan je je vaak veel beter verwoorden dan heb je rustig de tijd om na te denken wat je tegen dr wil zeggen.
 
het schijnt dat mn vorige post niet is geplaatst.
maar ik zei dus ik veer al mee hoe moeilijk het soms ook is.ik slaap zelfs op een andere kamer.
maar we wijken af van de vraag die ik eerder stelde =)
is het mogelijk dat ze die gevoelens heeft door de hormonen die nu volop aan het werk zijn en de eerdere depressie die ik noemde?
 
Hi, 
wat vervelend dat jullie hier doorheen moeten. Het is zeker mogelijk dat de depressie versterkt word door de zwangerschap. Ik heb er zelf geen last van gehad maar weet dat dit mogelijk is. Een aantal jaaar geleden heeft er een groot artikel in Het Parool hierover gestaan.  Kaart het alsjeblieft aan bij je verloskundige. Zij hebben ervaring met dit soort situaties en weten de juiste hulp voor jullie te vinden. Heel veel sterkte. 
 
de verloskundige weet dat ze met depressie kampt.ze heeft ook hulp daarvoor.
bij de eerste zwangerschap was er niks aan de hand maargoed elke zwangerschap is anders
 
Je zegt dat ze al hulp heeft, maar ze zegt dus twijfels te hebben aan jullie relate. .. misschien is relatietherapie nog iets? 
Want de twijfels komen ergens vandaan? Voordat je dat weet kan je ook nauwelijks verder.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan