Hallo meiden, ik moet even mijn hart luchten. Ik weet niet of het weer zo'n periode is, maar heb het gevoel dat ik er even doorheen ben. We hebben een dochter van inmiddels 10,5 maand, een schatje waar ik gek op ben. Ze is lief maar niet altijd. Ik zou zeggen dat het vrij normaal is, elk kind heeft van die momenten dat die zeurt en huilt. Maar door mijn omgeving ga ik toch erg twijfelen-aan haar en ook aan mezelf. Mijn buurvrouw en mijn vriendinnen die ook baby's hebben (de meeste dan) geven me het gevoel dat hun kind nooit huilde, nooit zeurde, sliep de hele nacht tot 8-9 uur 's ochtends etc etc. Ik hoor constant "dat heeft die van mij nooit gedaan" of "ons kind is zo makkelijk, hij huilt nooit"etc. Soms baal ik er zo van en kan geirriteerd reageren als de kleine even zeurt. Ik ben dan zo bang dat de buren haar zullen horen en dan zullen zeggen ze huilt weer...Slaat eigenlijk nergens op. Ik weet dan niet zo goed hoe ik erop moet reageren-optillen, troosten, laten zeuren, iets van zeggen? Nu ook, ze is helaas weer verkouden en haar neusje schoonmaken is een ramp. Ik vind het zo sneu voor haar maar blijf doorzetten wat natuurlijk eindigt in een huilpartij. Ik vind het soms gewoon lastig en denk dat ik de enige ben die er niet mee om kan gaan en daarvan baalt.Ook zouden we een tweede willen, maar als ik in zo'n periode zit, dan twijfel ik of het verstandig is, of ik geschikt ben...Ben ik de enige die soms denkt dat ze een slechte moeder is en het soms even niet ziet zitten? Sorry voor het lange verhaal, moest het even kwijt...
Groetjes, Gingie
Groetjes, Gingie