uit balans............

A

Anoniem

Guest
Lieve meiden,

even mijn verhaal kwijt....................vandaag gesprek gehad met wijkverpleegkundige (leuk, nuchter mens, ze komt op huisbezoek) Ik ben eerlijk geweest, heb vertelt dat het nog niet zo goed gaat met mama. (Met Isis gaat het overigens erg goed, waardoor ik me best schuldig voel)
De balans tussen mijn gezond verstand en luisteren naar mijn gevoel is uit evenwicht, ik pieker, reken, voorspel hoe de dagen eruit gaan zien, schemas in mijn hoofd, wanneer/hoelang slaapt ze, hoelang is ze op, hoe lang speelt ze alleen, hoeveel eet ze, wanneer krijgt ze de fles enz. enz. enz. In de uitvoering valt het mee en luister en kijk ik echt naar Isis, waar haar behoeftes liggen, veel geeft ze zelf aan, ze eet als ze honger heeft en slaapt (meestal) wanneer ze moe is, verder krijgt ze knuffels, warmte en rust. Oftewel alle mogelijke voorwaarden proberen we te scheppen. En dat zien we ook aan haar. Ze lacht, brabbelt, eet, slaapt en huilt (niet veel) Ik weet niet altijd wat er is, maar handel naar het moment en naar mijn gevoel. Klinkt goed, toch?
Nee, dat gepieker begint als Isis slaapt of als ik niet thuis ben (bijv. op mijn werk) ik maak voorspellingen die meestal niet uitkomen! Bijv. als ze nu 2,5 slaapt, slaapt ze direct 1,5 uur. Of ze kan niet langer dan 100 min. opblijven (net was ze 2 uur op!)
Ik geniet enorm van haar, maar ik kom nergens anders aan toe. Sommige dagen/momenten gaan goed, ik heb weer wat kleertjes voor mezelf gekocht! Maar als ik even ga zitten begint het gepieker weer! Totaal zinloos, maar ik kan het niet stop zetten, frustrerend. Vind het zelfs erg om alleen thuis te zijn met Isis, niet om Isis, maar om mijn eigen hersenspinsels...
Ik heb morgen gesprek met mijn psycholoog, ik wil hulp.............(sorry, tranen) Misschien worden jullie ook moe van me.....................................
Ik ga vanavond om half 8 flesje geven zodat Isis om 21:00uur in bed ligt, kan ik een beetje uitrusten.............van mezelf,

x Esther
 
Hoi!
Heel erg herkenbaar...het lijkt allemaal super te gaan maar ondertussen ben je w.s. bekaf...?!
Wat ik probeer is echt de 'boel de boel te laten'. Gewoon laten gaan alhoewel dat gemakkelijk klinkt hoor! Wat bij mij wel helpt om het voor mezelf te benadrukken is gaan zitten en proberen een tijdschrift te lezen, op internet surfen etc. etc. (een boek is wat moeilijker merk ik). Voordat je het weet is er al een hele tijd   voorbij zonder dat je hebt gedacht aan hoelang je kleine al op bed ligt.
Oh ja: en een tip die ik kreeg van een vriendin: je klokken omdraaien zodat je niet zo op de tijd gaat letten. Dan ben je wel gedwongen om 'mee te deinen' op het ritme van je kind.

Klinkt alsof ik het wel allemaal weet maar da's ook niet zo hoor: ik vind het ook erg moeilijk om mijn draai wat te vinden en er flexibel mee om te gaan. Succes!
 
Hoi Esther,

Pfff, wat een verhaal, ontzettend naar voor je! Wel heel goed dat je er over gaat praten. Je kan er wel mee aan blijven tobben, maar dan loop je nog tegen een burn-out aan en daar zit niemand op te wachten.

Heel veel sterkte en succes en  laat even weten hoe en wat!

KT

 
Hoi esther,
Jeetje meid, het gaat echt niet lekker hé. Maar wat ontzettend goed van je dat je hulp hebt gezocht! De eerste stap is gezet en dat maakt al een groot verschil.
Ik schrok de vorige keer al een beetje van je verhaal en ben daarom blij om te lezen dat je gaat praten. Want ik denk niet dat je hier alleen uit kunt komen. En al die dingen van los laten en jezelf tijd gunnen, dat weet je zelf ook wel. Maar hoe dat voor elkaar te krijgen, dat is de grote vraag. En ik hoop dat die psychologe je daar mee gaat helpen.

Ik wens je heel veel sterkte en succes en zet hem op!
Groetjes Sil
 
Hoi! Wat knap zeg dat je hulp hebt gezocht!! Dan kan er ook iets aan gedaan worden want dit is voor jezelf echt niet fijn!! Ik wens je het allerbeste en hopelijk gaat het snel weer de goede kant op!! Het is ook allemaal nieuw en de ene gaat er makkelijker mee om dan de andere. Ik hoop dat je er zelf snel uit bent,maar de eerste stap is gezet dus zal de rest snel volgen!! Heel veel sterkte!!     Groetjes Mikkie.
 
Hoi Esther,

Heel goed dat je hulp hebt gezocht! Je moet er echt over praten als je daar elke minuut van de dag mee bezig bent, want dan kom je er alleen (zonder profesionele hulp) niet meer uit..
En dat is helemaal niet raar of gek, en ik weet zeker dat niemand hier  gek van jou word!!! (zoals je zelf misschien denkt, omdat je dit in je bericht zette..)
Het is heel   goed om er over te praten en dus ook om het hier op het forum even eruit te gooien!
Daar is het forum toch ook voor!! En het hoeft echt niet altijd over de leuke dingen te gaan hoor! Zoiets als dit zullen genoeg andere moeders herkennen en kan iedereen overkomen!
Nou, ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen en schrijf het ook hier op het forum gewoon zovaak als jij daar behoeft aan hebt van je af!

Liefs, 4dec
 
Hoi Esther,

Niet gedacht dat het zo erg is   maar heel goed dat je hulp gaat zoeken. De eerste stap heb je al gedaan de rest komt nog en het komt ook helemaal goed.
Ik zelf ben ook en agenda-mens maar laat Eleni toch haar gang gaan. Ik ben erg piekerig met alles wat ze doet of wat met haar gebeurd. Doe jij dat ook met Isis? Voor mij is het goed als ik het opgeschreven heb en dan maak ik me niet verder druk om. Agenda dicht en klaar en verder gewoon genieten van mijn meisje.

Heel veel sterkte in ieder geval!!!
Groetjes
Christina
 
Hoi Esther,
Wat goed van je dat je hulp hebt gezocht!
En...we worden helemaal niet gek van je hoor.
Zoals 4 december al schreef; hier is het forum toch voor?!
Schroom niet om je hart te luchten!

Ik wil je heel veel sterkte wensen ik hoop voor je dat je er snel weer boven op komt.

Denk niet te laag over je zelf hoor. Je bent een super mamma die het beste voor haar kindje wil!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan