uit balans............

Lieve meiden,
Dank je wel voor jullie lieve reacties, werd ik even stil van! Doet me ook erg goed, tis fijn dat ik mijn verhaal bij jullie kwijt kan!
Vanmorgen heb ik een gesprek gehad met mijn psycholoog, met hem heb ik al ruim 3 jaar gesprekken (is weer een ander verhaal) Maar hij kent me vrij goed. Het was een (voor mij) emotioneel gesprek, hij weet altijd precies de zere punten aan te wijzen en verder met me te denken. Bijv. hoe nu verder.........
- hij zei dat ik bijna obsessief met Isis bezig ben (in mijn hoofd dan)
- Isis beheerst heel mijn leven, terwijl er ook een leven naast Isis is;
- Een dochter opvoeden is een uitdaging, geen 'project';
- Ik blijf   'doorratelen' over Isis, het gaat nergens anders meer over;
- Hij twijffelde absoluut niet aan mijn moederschap, maar ik cijfer mezelf helemaal weg;

Hij opperde een aantal punten:
- Als ik 'doormaal' in mijn hoofd over bijv. schema's en voorspellingen mezelf halt toeroepen, door letterlijk "STOP" te roepen, in mijn hoofd of hardop. Wil of mijn moeder moeten me ook 'afremmen' als ik door blijf 'ratelen'.
- Dingen voormezelf gaan doen, alleen of bijv. met Wil (mijn gedachten verzetten)
- Ik krijg een consult met een psychiater om event. medicatie te gaan nemen (bijv. anti depressiva, heb ik in het verleden ook gebruikt)

Een goed gesprek, ik was daarna wel doodmoe, terwijl de dag nog moest beginnen! 'Voordeel' daarvan  was dat ik vandaag het 'schema' van Isis helemaal los heb gelaten,  ik was er simpelweg te moe voor. Dus  weinig gepiekerd vandaag en best veel gedaan. Vanmiddag een wandeling gemaakt met  Isis, ze lag heerlijk te spelen en brabbelen in de wagen en deed een  tukje. Thuis even in de box en nog verder geslapen in bedje. En net  het laatste flesje gegeven, daarna een keer geen badje, maar een mini-wasje, om 21:00 lekker ondergestopt al lachend en gapend.
In de tijd dat  Isis sliep heb ik ook nog met mijn moeder en Wil gepraat en gehuilt. Ik weet zeker dat het goed komt, zal tijd kosten, maar ik wil gezond zijn/blijven voor Isis, Wil en voor mezelf!

Lieve meiden, ik hou jullie op de hoogte....
trusten en bedankt
x  Esther  
 
Hoi esther,

Echt heel goed van je dat je hulp hebt gezocht! Lijkt me toch niet makkelijk...
Maar als je er zelf niet meer uitkomt, is dat wel het allerbeste wat je kunt doen! Voor je dochtertje, voor je man maar ook zeker voor jezelf!
Blijf dat gewoon doen, blijf praten! Ook thuis blijven zeggen hoe je je voelt!!
En als je er behoefte aan hebt, gewoon hier lekker je verhaal van je afschrijven! Wat je op dat moment dan ook kwijt wil!
Het zal niet van de 1 op de andere dag pefect gaan, maar je doet er nu wel iets aan! Dat is al een hele grote stap!
En stapje voor stapje gaat dat helemaal goed komen...
Mijn vriend is (zoals je misschien wel al gelezen hebt..) ook echt zwaar depressief sins een paar weken. Heeft gelukkig meteen (na een goed gesprek met mij) hulp gezocht en slikt nu ook anti depressievia en heeft 2 x in de week een gesprek (1x met de huisarts en 1 keer met de psycholoog).
Hij gaat elke avond zeker een uur fietsen voordat we gaan slapen (hij fietste normaal nooit!). Dit helpt hem heel goed, hierna kan hij veel beter in slaap komen. Hij komt meestal ook veel vrolijker thuis als hij even is gaan fietsen..
Misschien een idee? En dan bedoel ik natuurlijk niet perse fietsen,maar gewoon IETS wat jou ontspannend lijkt, waar jij je goed van gaat voelen. En dat dan proberen elke dag te doen?
Ook hier zal het nog een hele lange weg worden, maar uiteindelijk komt het allemaal goed, daar ben ik van overtuigd!

Misschien heb je wel helemaal niets aan mijn hele verhaal en ideeen, maar ik ben gewoon even hardop aan het denken. Weet namelijk hoe moeilijk het is (al is het hier thuis mijn vriend, maar ik zit er toch ook midden in...)

Het komt   goed!
Heel veel sterkte met alles..
 
He hallo,

Wat rot voor je! Maar wat goed dat je hierover bent gaan praten. Alleen kun je het niet! Goed ook dat je laat weten dat het niet altijd een roze wolk is ( ging bij mij in het begin ook niet allemaal even lekker en ik had echt het gevoel dat het not done was om dat te voelen)

Echt goed van je dat je hulp gezocht hebt en er thuis ook goed over praat! Het gaat allemaal goed komen! sterkte

Groetjes Carina
 
Hoi Esther,

Tja, klinkt allemaal heel logisch wat de psycholoog zei, nu alleen het doen nog... Het is ook moeilijk om zo'n mensje niet volledig je leven te laten beheersen. Waar ligt de grens tussen doorschieten en je normaal zorgen maken?

Nogmaals ontzettend goed dat je hulp bent gaan zoeken, je wordt er alleen maar een nog betere mama van!

Succes KT

ps; dat van dat fietsen van 4 december klopt, wandelen schijnt ook hartstikke goed te zijn, is er niet een leuke (nordic) wandel groep bij jou in de buurt?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan