uitelkaar (2)

Hoi anoniem. Ik heb net je verhaal gelezen, ken je niet,maar wil zeggen dat ik met je meeleef. Het zal niet makkelijk zijn om in je eentje voor de kids te zorgen, maar ga ervoor,ze zijn het waard. De kinderen hebben niets aan ruzie maakende ouders om hun heen. Jij wordt er niet vrolijk van, maar de kinderen helemaal niet! Spreek uit ervaring vanuit mijn ouders,die gingen scheiden toen ik 2 was. Nu heb ik zelf een zoontje van 4 maanden en voor hem zal ik altijd vechten!!!!!
Wens je heel veel sterkte toe en ga voor je eigen geluk. Zal in het begin heel moeilijk zijn maar dan......
groetjes chantal
 
Hoi,

Ik doe dit ook even anoniem hoor, sorry...
Ik herken jouw verhaal heel erg. Mijn man en ik hebben ook weken lang alleen maar ruzie gehad. Mijn beste vriendin heeft mij toen ook aangeboden om even een weekendje bij haar te komen (wel met de kleine), maar ik wist dat als ik dat zou doen het definitief over zou zijn. Wij konden ook niet praten...
Toen heb ik hem voor de keuze gesteld: of we gingen nu praten of ik ging weg! Hij koos voor het praten. Voordat we gingen praten een paar "regeltjes" opgesteld (b.v. niet schreeuwen en de ander uit laten praten). En ja hoor, het hoge woord kwam eruit: hij moest wennen aan het feit dat ik er niet alleen meer voor hem was, maar dat de kleine voorgaat. Hij voelde zich gewoon buitenspel gezet. Na heel lang praten hebben we besloten om wat minder op elkaars lip te hangen en gewoon eerst praten (sowieso afspraken maken, zo van; wij gaan mee boodschappen doen etc etc.). Het hielp.

Maar ik wil je sowieso sterkte wensen!
Doe wat je hart je ingeeft, dat is altijd goed.


Liefs
 
Wat erg dat jij hier een reactie op durft te geven. De anoniem om wie het gaat zit hier haar hart te luchten en heeft het ontzettend moeilijk. Kan niet begrijpen dat JIJ hier over oordeelt. Je kent ze niet eens!
Sorry hoor, maar kan hier heel slecht tegen.
Anoniem (om wie het gaat) heel veel sterkte ook voor je kids.
 
Terug
Bovenaan