Uitgebreid verhaal

A

Anoniem

Guest
Hallo allemaal..

Zo heb nu even tijd...lig op het ziekenhuisbedje, toetsenbord op schoot..zal eens kijken of ik er wat van kan maken.

Maandag op dinsdagnacht braken om 3 uur mijn vliezen (iek, we hadden nog geen zeiltje op bed) Ik had de hele nacht wel wat zeurende rugklachten, heb daardoor ook wel wat lopen spoken, maar niet dat er bij mij een bel ging rinkelen. Direct de verloskundige gebeld en om half 5 zaten wij in het ziekenhuis (was trouwens 35+5 weken)
Er gebeurde trouwens niets op een paar harde buiken na. Mijn man is even naar huis gegaan na de intake om te douchen en toen zette bij mij iets door. Weeen om de drie/ vier minuten. Maar ze waren goed te doen.. dat bleef alleen maar een uurtje zo en toen kreeg ik dus beenweeen bij mijn rugweeen.. We hebben alles geprobeerd maar ze waren gewoon haast niet op te vangen. Het deed zo'n pijn.... Ik kon al na 4 uur niet meer, terwijl ik toen net 1 cm ontsluiting had. In overleg dus voor een ruggeprik gekozen. Dan denk je, nu is de redding nabij.
Helaas had de prik niet het gewenste effect, het haalde wel de scherpe kanten weg (door de voorinjecties) maar de echte morfine nam het niet over en het gevoel kwam dan ook snel terug in rechts en is in links nooit echt weggeweest. Het was niet te doen en daarbij moest ik nu ook blijven liggen.. heb wat afgejankt.
Ze hebben hem toen iets aangepast en ook dat hielp niet. Dus besloten om een nieuwe te zetten... (AU!!!!) eerst weer getoucheerd en 3 cm ontsluiting (we waren weer een aantal uur verder dus opschieten deed het ook niet echt)
Dus weer wachten op een anestesist en een nieuwe prik, ging niet de eerste dus nog 1. (in totaal dus drie gaten in mijn rug) weer spul ingespoten, maar verder dan tintelende tenen en wat pijnverzwakking kwam het niet echt. Gelukkig had ik toen wel ineens in een half uur 10cm ontsluiting (en ik maar denken dat ik me aanstelde)
We zijn toen een uur aan het persen geweest maar omdat de hartslag niet echt goed herstelde tussen het persen door en het een prematuur was hebben ze een handje geholpen met de vacuum... Ik kreeg een prik voor verdoving en binnen 2 persweeen was hij er ook. Ik heb hem toen heel even vast kunnen houden en na een kwartiertje is hij met vader vertrokken naar de couveuse afdeling.

Ik had zelf gelukkig maar 1 hechting nodig.

Alles voelde en voelt wat onwerkelijk, het dringt allemaal niet echt tot mij door. Ik weet niet wat het is. Of ik niet bij mijn gevoel kan ofzo.

We zijn er gisterenavond geweest en vandaag dan een paar keer om te voeden. Helaas pakt hij de voeding niet omdat hij erg misselijk is. Hij zit daarom nu aan de sondevoeding. Hij mocht gelukkig wel uit de couveuse in een bedje op de warmhoudafdeling (om het zo maar te zeggen).
We slapen op de zogenaamde kraamsuite en daar mag mijn man dan ook blijven wat ik zelf heel fijn vindt.

Hoe het nu verder gaat?? ik weet het niet. Het is allemaal afwachten. Hij doet het redelijk alleen het eten dan en zolang dat niet beter wordt mag hij sowieso niet naar huis. (niet dat ik verwachtte dat dit snel zou zijn.
Dus een roze wolk is het nog niet echt.

Doordat Steijn te vroeg is, heb ik er toch (met enige moeite) voor gekozen borstvoeding te geven. Of liever gezegd te kolven.

Nou ja dat is het wel zo'n beetje..

 
Lieve Femmmke,

Klinkt erg heftig je verhaal en zeker niet zoals je je had voorgesteld... kan me voorstellen dat je tijd nodig hebt om alles te verwerken (en dat zal nog wel even duren..). Probeer iig je rust te houden en zoveel mogelijk met Steijn te knuffelen. Super dat je (gekolfde) bv geeft trouwens, denk dat zeker in deze situatie dat het beste voor m is.. Hoop dat je ondanks alles toch een klein beetje kunt genieten, ook al is je gevoel een beetje uitgeschakeld.. maak veel foto's, schrijf dingen op, zodat het later niet allemaal langs je heen is gegaan! Heel veel sterkte met jullie gezinnetje, hoop dat je mannetje snel naar huis mag en jullie lekker kunnen genieten!
Liefs, mvtwee
 
wat een verhaal joh! helaas loopt een bevalling nooit zoals je van te voren verwacht (zegt iedereen altijd) en ze hebben echt gelijk! Ik hoop dat het allemaal goed gaat met jullie kleintje en dat je snel hersteld van de bevalling. Probeer ervan te genieten ook al gaat alles iets anders dan je je had voorgesteld van te voren. Sterkte. Groetjes Fiona
 
Wat herkenbaar veel dingen wat je schrijft, wij hebben al een dochter van 4,5jr en die is geboren met 35 weken en 6 dgn, ook geheel onverwachts, ook met gebroken vliezen en ook ik had nog neit door dat het dat was, gelukkig sloeg bij mij de ruggeprik wel aan en heb ik daarna niet veel last meer gehad.
Onze dochter werd meteen weggebracht, ik moest naar ok en zij lag 4 dgn op de couveuse afdeling ik heb toen ook gekozen voor borstvoeding, nou ja ze wilde neit bij me drinken dus gekolfd. Na die 4 dgn mocht ze gelukkig naar de andere afdeling en is ze nog eens 4 dgn gebleven. Ze had erge moeiste met drinken en ik heb in totaal 4 maanden gekolfd, ze heeft nooit bij me gedronken had ze de kracht niet voor.
MAar ook ik moest alles effe op een rijtje zetten, iets wat je neit verwacht en dan ineens komt dan is het even zwaar en zeker als je in eht ziekenhuis ligt, ik heb daar wat afgejankt, je wilt gewoon het liefste je kindje mee naar huis nemen en in je eigen bed slapen. Maar je moet maar zo denken hij is het beste thuis in het ziekenhuis en dadelijk mag je een gezond mannetje mee naar huis nemen. Nu lijkt het nog geen roze wolk, maar die komt wel, zeker als je thuis bent en dan moet je er ook echt van genieten, want dat heb ik neit gedaan door alles.

Succes meid.
 
Heftig he? Probeer ondanks alles ook te genieten.

Onze dochter is met precies 36 weken geboren (5 jr geleden). Met 34 weken de eerste uitbraakpoging, met 35 weken de tweede en met 36 weken was het niet meer tegen te houden. Qua lengte en gewicht was ze groot (3165 gr en 48 cm), maar ook haar drinkreflex was nog niet goed genoeg ontwikkeld. Omdat ze maar af bleef vallen kreeg ze een sonde. Na de BV kreeg zede rest via de sonde. Na 3 dagen ben ik gaan kolven en werd de voeding via de fles en de sonde gegeven. Na 10 dagen was ze genoeg gegroeit en kon ze redelijk zelf drinken uit de borst. Ik ben gaan voeden op vraag. Dat was beter. Ook ik heb alles toen als erg heftig ervaren. Weet je wat ik gedaan heb? Ik heb het bevallingsverslag van het ziekenhuis gevraagd én gekregen. Net als de verslagen van de eerste dagen. Verder heb ik in mijn agenda (die han manlief meegenomen iedere dag een klein verslagje gemaakt. Met daarin het weer, wie er op visite kwam, hoe het met onze dochter ging en hoe ik me voelde. Dát bleek later heel fijn. Ik kon zo haar kraamboek (van de kraamzorg) invullen. Net zoals ik bij haar grote broer gedaan had. Ik heb het later ook terug gelezen. Was handig bij de verwerking. En ik heb gepraat met de VK en de gyn.

Ik kan je ook als tip meegeven: vraag in het ziekenhuis en aan je zorgverzekeraar of je bij thuiskomst aanspraak kunt maken op couveuse-nazorg. Er komt dan een kraamverzorgster nog een paar dagen een aantal uren om je thuis op weg te helpen met de zorg voor je kindje.
Je kunt ook aan je zorgverzekeraar vragen of je in het ziekenhuis bij je kindje mag blijven tot hij eruit mag. Voorwaarde is meestal de je BV geeft, en dat doe jij. Ik mocht dat van CZ en ben dus al die dagen op de kraamafdeling geweest. Kreeg gewoon alle zorg en nazorg van de verpleegsters en kon ook zelf onze dochter verzorgen.

Succes en gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon!
 
Ten eerste gefeliciteerd!
Ik heb wel n beetje tranen in m'n ogen hoor. Ik herken het zo wat je schrijft. Mijn dochter kwam ook te vroeg, nadat zw was geboren belande ik op de ok en verloor veel bloed. Nooya moest ook aan de sonde en ik maar op m'n wankele benen heen en weer voor weer n poging borstvoeding wat niet lukte. De eerste week was ik in n roes. Niet blij, geen gevoel.
Maar maak je geen zorgen, het komt echt goed qua gevoel. Zo'n rotte start is een hele klap.
Ik hoop echt dat je snel een beetje bijkomt en kan gaan genieten. En probeer zeker thuis nog kraamzorg te krijgen, al is t maar n paar keer n paar uurtjes. De kraamweek overslaan is mij wel hard gevallen.
Heel veel sterkte, succes en liefs gewenst.
 
Jee Femke wat een verhaal! Ook voor mij wel herkenning, al was mijn zoon 37 wkn bij geboorte, wat ouder dus. Goed dat je voor bv hebt gekozen, is nu t beste voor hem, maar pas wel op jezelf he?!

Ik hoop dat hij gauw opknapt, t slechte drinken heeft wellicht ook met de vacuüm te maken, Jasper had er ook de kracht niet voor door hoofdpijn en misselijkheid. Het gaat vast gauw beter!

Schrijf idd van je af deze dagen, dat helpt je straks, ik ben heel veel kwijt van m'n bevalling en de week in t ziekenhuis, leefde zo in een roes...

En ondanks dat je wolk nu niet zo roze voelt: wees trots op jezelf en je mannetje (s) en gebruik deze tijd in t ziekenhuis ook om zelf weer wat op te knappen, thuis is altijd fijner, maar zeker ook drukker!! Xx
 
bedankt voor alle lieve berichtjes..
Mijn man is vanochtend aan het werk gegaan. Dus ben ik alleen naar Steijn geweest.
Gisteravond hebben we besloten te stoppen met de borstvoeding. Ik heb er zelf nooit echt achter gestaan en hoewel ik weet dat het beter is, is het niet beter voor zijn mama. Ik ben gister de hele dag druk en gestresst geweest. Toen we gisteravond, na gesprek met twee verpleegkundigen, de beslissing hebben genomen te stoppen voelde ik me meteen beter en kwamen mijn gevoelens ook weer wat losser. Ik kan nu stralen en genieten. Vannacht heeft hij een beetje uit een flesje gedronken en vanmorgen weer. Het is niet veel, maar het begin is er.
Hij boert veel, maar dit keer niet meteen al zijn eten eruit. de rest van het eten komt nog steeds door de sonde...

Vanmorgen was de kinderarts er ook even.. vond hem niet geheel negatief, zelfs licht positief en dat is voor een arts meestal al heel wat. Die zijn altijd wat aan de voorzichtige kant. Ze vonden hem niet erg geel (Jippie) en hij doet het leuk.

Zijn bed staat wel op klossen nu (hoofdeind) en hij ligt nog aan de monitor zodat hij ook op zijn buik mag liggen want dit zou beter zijn voor de vertering.

Ik voel me een stuk beter en kom nu ook aan stralen toe.. dus die beslissing was echt wat ik nodig had. Alleen de ergste stuwing (ik voel nu helemaal nog niets) doen we dan nog afkolven en aan Steijn geven.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan