Uitgerekende datum

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,
Ik wilde even iets kwijt. Ik had nu moeder moeten zijn, zondag was mijn uitgerekende datum. Mijn miskraam was bij week 12. Iedereen om me heen is zwanger of aan het bevallen. En bij de junimoeder komen de eerste babies al. Ik had zo graag voor de uitgerekende datum weer zwanger willen zijn. Helaas lukt het nog altijd niet. En dat terwijl het de vorige keer de 2e maand raak was. Wat ik ook best jammer vind is dat ik van niemand wat gehoord heb. Geen lief kaartje ofzo... Het leven gaat voor alle mensen gewoon door, terwijl ik met bijna niets anders bezig ben. Ik vind ook dat ik veranderd ben. Onverschilliger, harder, minder interesse voor dingen. En ondertussen tellen de maanden maar door. En wordt ik elke maand weer ongi, balen is dat!
Tjeetje, ik raas maar door. Ik moest het gewoon even kwijt, sorry. Misschien dat iemand me begrijpt?
Groetjes,
Sonja
 
Hoi Sonja,

wat erg voor jullie, een miskraam met 12 weken. Je weet met je verstand wel dat het kán gebeuren, maar voor je gevoel ben je al helemaal mama! Zelf hebben wij het gelukkig niet meegemaakt, maar ik ken wel een paar mensen die minder gelukkig zijn geweest als wij. Ik heb er echt nog nooit aan gedacht om een kaartje te sturen of te bellen bij de uitgerekende datum. Nou ik jou verhaal lees voel ik me echt héél lomp. Tuurlijk doet die datum pijn. De eerlijkheid gebied me echter te zeggen dat ik van de meeste zwangere vrouwen die ik ken niet weet waneer ze uitgerekend zijn, maar daar krijg ik nog wel bericht van, áls alles goed gaat.

Nou Sonja, al die keren dat ik geen kaartje heb gestuurd kan ik niet meer goedmaken, maar je hebt me wel de ogen geopend voor de toekomst.
Ik wens jou voor nu echt heel veel sterkte, want ik zie in mijn omgeving dat een kind verliezen heel erg zwaar is. Laat je niet gek maken door verhalen dat het allemaal nog zo pril was, verwerk het op allemaal op je eigen manier en op je eigen tempo. Het gaat tenslotte om jou (jullie) verdriet op dit moment.
Enne, je kán zwanger worden, ook al is het dan niet zo snel raak deze keer.
Succes!
Angelique
 
Hoi Sonja,

Begrijp precies hoe je je voelt. Ik heb helaas al 2 miskramen achter de rug. De 1e keer was ik uitgerekend op 31 mei, de 2e keer 2 oktober, maar helaas! Was na de 1e miskraam snel zwanger, maar dat wil helaas niet zeggen dat het nu weer snel raak is, ik word er gek van. Moet maandag ongesteld worden en zo te merken word ik dat ook, kan er heel slecht mee omgaan. Voel me heel erg alleen, kan er met mijn vriend nog steeds goed over praten, maar die is gewoon veel positiever en ik ben zo bang dat ik nooit moeder zal worden. En inderdaad, om me heen zie ik overal zwangere vrouwen, bah! Nu is het mijn beurt!!!

Sterkte meid!
 
Hoi Angelique en anoniem,

Bedankt voor jullie lieve reacties! Soms moet je gewoon even alles van je afschrijven. En gelukkig kan dat op dit forum. Ik moet zeggen dat de pijn wel slijt hoor, kan er eigenlijk niet echt meer om huilen ofzo. Maar volgens mijn man moet ik er niet zo mee bezig zijn, maar dat werkt gewoon niet zo. Het gevoel is als man en vrouw toch verschillend. Het heeft ook best wat spanning gegeven, maar nu gaat het beter. Als vrouw ben je gewoon veel met je lijf bezig: wat voel je, wanneer moet de menstruatie komen, wanneer is de vruchtbare periode... Soms denk ik ook dat het nooit meer zal lukken... Een collega vertelde me dat ze nog wist van mijn uitgerekende datum, maar dat ze me geen kaartje meer had gestuurd. Ik vond het lief dat ze er over begon. Maar zelfs vriendinnen waarvan ik weet dat zij de datum kennen, hebben niets laten horen. Dat vind ik jammer, maar misschien is dat teveel gevraagd. Ik weet het niet. Zij zijn er niet meer mee bezig, maar ik elke dag. Het is zo moeilijk om er niet mee bezig te zijn!

Liefs en sterkte,
Sonja
 
Geeft niet meid, ik weet wat het is, en ik weet ook wat je voelt.
Heb het ook meegemaakt, en ga het nu weer meemaken helaas.
Het is allemaal zo moeilijk, en niemand die het ooit een keer heeft meegemaakt snapt er iets van.
Wij weten het wel, en wij steunen elkaar.
Sterkte liefs Bianca
 
Hoi Sonja, voor mij is het dan 4 maanden geleden, maar ik voel het helemaal met je mee. Ik denk dat ik volgende week weer ongi moet worden, maar gelukkig ga ik op vakantie.
Vervelend hé het wachten en dan elke maand weer ongi worden. Maar er komt een tijd en dan zijn wij ook zwanger. Ik wens je veel sterkte toe.
 
Hoi Bianca en anoniem,

Ook jullie bedankt voor jullie lieve reacties! Het is inderdaad zo dat alleen mensen die hetzelfde hebben meegemaakt begrijpen wat je voelt. Ze snappen helemaal niet dat je er eigenlijk steeds maar mee bezig blijft: dat je elke maand te lang vindt duren, dat het best wat moeilijke momenten thuis geeft gelukkig nu niet meer), dat je twijfels hebt of het ooit nog zal lukken... En dat er overal om je heen zwangere vrouwen rondlopen. En dat een "vriendin" even telefonisch vertelt dat ze onverwacht zwanger blijkt te zijn. Allemaal pijnlijke dingen. Maar heus, het gaat lukken.
Liefs en sterkte,
Sonja
 
Hoi Sonja,

Ik leef helemaal met je mee! Ik was 21
juni 2004 uitgerekend. Weet dus precies hoe je,je voelt. Ik was 16 weken zwanger.
" ons ventje" is geboren op 31 december 2003. Symbolischer kon niet!
Ik had rond de 11e week last van bloedingen. Na heel wat onderzoek bleek dat "ons ventje" een navelstrengbreuk had. Dit kreeg ik te horen op mijn verjaardag. De artsen waren behoorlijk negatief., maar het zou na de geboorte wel geopereerd kunnen worden. Ik moest eerst voor een vlokkentest. Ze waren bang dat ons kind het down-syndroom zou hebben.
De uitslag; geen down-syndroom. Heel even blij, maar de bloedingen werden heviger. Kreeg steeds meer pijn. Ik bleek een bloeduitstorting te hebben in mijn baarmoeder. Komt vaker voor. De bloedingen hebben 2 weken geduurd. Ik zat bijna elke dag/nacht in het ziekenhuis. Maar hij bleef leven, tot de 30e december... toen kreeg ik het vreselijke nieuws te horen dat ons kindje was overleden. Ik Had ook totaal geen vruchtwater meer. Moest weer naar huis en afwachten. Dat wilde ik niet meer.
De 31e ben ik opgenomen en moest ik op de natuurlijke manier bevallen.
Het heeft nog vrij lang geduurd voordat hij geboren werd. Alles zat erop en eraan. Hij was 14 cm lang.
Ik had ook graag voor 21 juni weer zwanger willen zijn, maar helaas...
De 1e zwangerschap was in 1x raak, maar nu lukt dat niet meer.
Sonja, ik wens jou heel veel sterkte toe en hoop ook dat je niet te lang hoeft te wachten op een nieuwe zwangerschap. Veel liefs, Liesbeth
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan