Lieve meiden,
Dank jullie wel voor jullie lieve woorden.
Ik had beloofd nog te laten weten wat er allemaal gebeurde woensdag, en wil dat proberen op te schrijven.
We moesten om 11 uur in het zh in Tiel zijn. Van te voren waren we beiden erg gespannen (veel meer dan bij onze eerste). Slecht geslapen etc. In eerste instantie begon het heel mooi, de echoscopist vertelde wat hij zag, en ons ukkie was lekker druk. Maar na een poosje werd hij erg stil. Hij keek alleen, maar zei niets meer. Toen wees hij aan dat het maagje van ons kleintje op dezelfde hoogte ligt als het hartje, dus in de borstholte. Na veel moeite kreeg hij ook het hoofdje in beeld (kindje lag laag), en daar zag hij teveel vocht in het hoofdje en te kleine hersentjes. Dit bij elkaar had hij in 30 jaar nog niet gezien. Wel het een of het ander, maar niet beide.
Hij heeft onze vk gebeld, en 1 1/2 uur later moesten we in het umc zijn.
Daar is nog een keer de echo gedaan, en bevestigde de gynacoloog het verhaal van Tiel. Na veel doorvragen, kwam er uit dat dit kindje weinig tot geen levenskansen heeft. Er is waarschijnlijk geen ruimte voor haar longetjes (het is weer een meisje), en haar hartje ligt rechts, ipv links, links ligt het maagje, en lever was niet te vinden, maar die ligt waarschijnlijk ook bovenaan. Het werd een hernia diafragmatica genoemt, betekend dat of er een groot gat in het middenrif zit of dat het middenrif er niet is. Konden we niet goed zien.
Ook haar hoofdje zag er niet goed uit, tussenschot tussen beide hersenhelften mist, en hersentjes waren veel te klein. Ook was er teveel hersenvocht aanwezig. Verder is er in het aangezicht ook wat mis, ze heeft een gespleten lipje, verhemelte en waarschijnlijk geen neusje.
Volgende week hebben we een vruchtwaterpunctie (ma) om te kijken wat de oorzaak is (chromosomen afwijking of iets anders) en donderdag nog een echo.
Keuze aan ons was om het kindje binnen nu en 3 weken geboren te laten worden, of het te voldragen. Vanuit ons gevoel en onze overtuiging, hebben we, na veel praten en bidden, besloten haar te voldragen, zodat we straks goed afscheid van haar kunnen nemen (voor de 24 weken is er weinig tot niks geregeld). Het zal nog een zware en moeilijke tijd worden, maar we zijn heel dankbaar met onze oudste dochter, die echt ons zonnetje is.
Sorry dat ik jullie hiermee opzadel, maar het doet echt heel goed om het van me af te schrijven, en jullie lieve woorden doen ook heel veel goeds!!
Voor de meiden onder ons, die wel eens bidden, zou ik willen vragen, denk ook aan ons in jullie gebed.
Heel veel liefs,
Marit
Dank jullie wel voor jullie lieve woorden.
Ik had beloofd nog te laten weten wat er allemaal gebeurde woensdag, en wil dat proberen op te schrijven.
We moesten om 11 uur in het zh in Tiel zijn. Van te voren waren we beiden erg gespannen (veel meer dan bij onze eerste). Slecht geslapen etc. In eerste instantie begon het heel mooi, de echoscopist vertelde wat hij zag, en ons ukkie was lekker druk. Maar na een poosje werd hij erg stil. Hij keek alleen, maar zei niets meer. Toen wees hij aan dat het maagje van ons kleintje op dezelfde hoogte ligt als het hartje, dus in de borstholte. Na veel moeite kreeg hij ook het hoofdje in beeld (kindje lag laag), en daar zag hij teveel vocht in het hoofdje en te kleine hersentjes. Dit bij elkaar had hij in 30 jaar nog niet gezien. Wel het een of het ander, maar niet beide.
Hij heeft onze vk gebeld, en 1 1/2 uur later moesten we in het umc zijn.
Daar is nog een keer de echo gedaan, en bevestigde de gynacoloog het verhaal van Tiel. Na veel doorvragen, kwam er uit dat dit kindje weinig tot geen levenskansen heeft. Er is waarschijnlijk geen ruimte voor haar longetjes (het is weer een meisje), en haar hartje ligt rechts, ipv links, links ligt het maagje, en lever was niet te vinden, maar die ligt waarschijnlijk ook bovenaan. Het werd een hernia diafragmatica genoemt, betekend dat of er een groot gat in het middenrif zit of dat het middenrif er niet is. Konden we niet goed zien.
Ook haar hoofdje zag er niet goed uit, tussenschot tussen beide hersenhelften mist, en hersentjes waren veel te klein. Ook was er teveel hersenvocht aanwezig. Verder is er in het aangezicht ook wat mis, ze heeft een gespleten lipje, verhemelte en waarschijnlijk geen neusje.
Volgende week hebben we een vruchtwaterpunctie (ma) om te kijken wat de oorzaak is (chromosomen afwijking of iets anders) en donderdag nog een echo.
Keuze aan ons was om het kindje binnen nu en 3 weken geboren te laten worden, of het te voldragen. Vanuit ons gevoel en onze overtuiging, hebben we, na veel praten en bidden, besloten haar te voldragen, zodat we straks goed afscheid van haar kunnen nemen (voor de 24 weken is er weinig tot niks geregeld). Het zal nog een zware en moeilijke tijd worden, maar we zijn heel dankbaar met onze oudste dochter, die echt ons zonnetje is.
Sorry dat ik jullie hiermee opzadel, maar het doet echt heel goed om het van me af te schrijven, en jullie lieve woorden doen ook heel veel goeds!!
Voor de meiden onder ons, die wel eens bidden, zou ik willen vragen, denk ook aan ons in jullie gebed.
Heel veel liefs,
Marit
, en wat heb jij een lieve man!!