Hoi Miranda,
Wat goed van je dat je een gesprek bent aangegaan met je man en wat fijn dat hij het met je eens is. Het is echt een ongelofelijk moeilijke situatie. Je vraagt aan ons onze eerlijke mening. Ik zal die dan ook geven en helaas is die ietsie anders dan die van de andere dames. Ik wil je namelijk ook graag de kant van je schoonouders laten zien want ik vind het toch wat te kort door de bocht om maar te zeggen dat zij de enige zijn die een aandeel hebben in deze situatie.
Het feit ligt er dat je schoonouders wat dingen dwars zit. Zoals ik uit je woorden lees, heeft dat puur met het gevoel en emoties te maken van hen. En ik ben daar heel stellig in: aan gevoelens of emoties kun je nooit een kaartje hangen van of het goed is of fout. Het is een beleving die zij hebben en die beleving voor hun is op dit moment niet fijn. Wees blij dat zij daar open en eerlijk in zijn. Dat ze het uitspreken en bereid zijn er met jou over te praten. Ik kan je schoonmoeder goed begrijpen als ze zegt dat ze dit in een gesprek wil doen en niet via een brief. Ja, het is moeilijk om een gesprek aan te gaan en het is stoer van je dat je durft te zeggen dat jij dat heel moeilijk vindt. Dat je denkt dat je ondergesneeuwd wordt. Als je dat van jezelf weet, kun je dat ook op tafel leggen.
De redenen die je schoonouders aangeven waarom zij problemen hebben met jouw gedrag kunnen voor jou misschien peanuts zijn. Voor hun is dat het blijkbaar niet. Je kunt jullie beide kanten niet op een weegschaal leggen en dan zeggen: ik heb gelijk en zij niet. Je kunt jezelf wel afvragen waarom ze dat vinden. Zoals ik al bij je vorige topic aangaf gaat het hier puur om het verwachtingspatroon. Ja, het klinkt misschien wat theoretisch, dat gaat ook niet anders omdat ik het ook maar zo opschrijf. Maar probeer je eens te verplaatsen in je schoonouders: zij hebben een hele dag opgepast op je kindjes. Ze zijn er druk mee geweest, misschien zijn ze wat moe. Dan kom jij aan, vraagt even hoe het met de kinderen is geweest en vertrekt dan weer. En dat gaat dan (let wel, voor hun gevoel) week in week uit. Ik kan me dan wel voorstellen dat ze het gevoel krijgen dat ze er alleen maar zijn voor de oppas. Kijk, bij een kinderdagverblijf is dat anders, dat is zakelijker maar in dit geval is het wel familie. Is het dan niet normaal dat je ook eens vraagt hoe het met hun gaat? Sorry, dit klinkt wat bot maar ik probeer het nu vanuit je schoonouders te schetsen.
Waarschijnlijk is dit ooit een keer ontstaan en toen niet uitgesproken waardoor het in de loop van de tijd voor je schoonouders een steeds groter probleem is geworden en nu is de bom gebarsten.
Ik denk dat je toch echt het gesprek moet aangaan en dat jullie beiden concessies moeten doen. Uiteindelijk is het probleem naar mijn idee lang niet zo groot als dat het is. Het gaat erom dat je schoonouders vinden dat je wat meer interesse moet tonen. Wat is daar mis mee? Gewoon een keertje vragen hoe het met ze is. Dat kan toch geen kwaad? Ik ga ook bewust met Sven wel eens alleen naar mijn schoonouders op de koffie zodat ik niet alles via mijn man hoor. Ze zijn zo dol op Sven en ik kan ook goed met ze kletsen maar dat komt ook doordat je daar beiden in investeert.
Zodra je in gesprek gaat, zou ik gewoon voor jezelf wel opschrijven wat je wilt zeggen. Ik zou ook eerlijk zeggen waarom je het moeilijk vindt om met ze te praten. Omdat je denkt ondergesneeuwd te worden of dat het gal spuwen wordt. Waarom schrijf je zelf niet een soort van brief en begin het gesprek daarmee. Lees hem voor en vraag of ze je niet willen onderbreken. Zo kun jij in ieder geval zeggen wat je wilt zeggen. De persoon die aangeboden heeft om erbij te zitten kan er daarna ook voor waken dat het geen gal spuwen wordt. Als je bij hun afspreekt, heb je ook de mogelijkheid om weg te gaan wanneer je dat wilt.
Ik zou het zeker een kans geven want ik denk dat een goed gesprek veel duidelijkheid kan scheppen. Volgens mij zijn je schoonouders geen kwaadwillende mensen. Anders hadden ze niet aangeboden met je te praten. Ik denk gewoon dat ze zich een beetje achtergesteld kan worden. Als dat met een beetje aandacht en belangstelling opgelost kan worden en als de tijd de wonden een beetje heelt, dan komt het vast wel weer op de rit.
Heb vertrouwen in jezelf maar ook in hun. Probeer soms eens, ondanks de emoties en boosheid, je te verplaatsen in de ander. Dat geeft je soms een heel ander perspectief die je niet had verwacht.
Het klinkt misschien allemaal wat bot of betweterig, dat is echt niet mijn intentie. Ik heb echt het beste met je voor maar ook met je schoonouders. Er is al zoveel ellende in de wereld. Laten we er dan toch voor zorgen dat onze wereld wel zonnig en fleurig blijft.....
Groetjes,
Maike
