A
Anoniem
Guest
Ik ben gisteren dus bij de paragnoste geweest. Ik wilde meer weten over Marissa, mijn vader (die ik nooit gekend heb) mijn man en ik had 1 vraag voor mezelf.
Marissa is een heel gevoelig en gelukkig en rustig kind die niet tegen luide stemmen kan of slechte sfeer, ze is daar super gevoelig voor. Met Marissa komt het later allemaal wel goed.
Als wij denken dat Marissa dingen ziet die wij niet zien mogen we er haar niet naar vragen. Als ze inderdaad iets ziet kan ze er bang van worden omdat ze dan door krijgt dat wij het niet zien. Mocht ze niets zien dan kan ze, om ons tevreden te stellen, dingen gaan verzinnen die ze dan uiteindelijk ook gaat zien en waar ze bang van wordt. Pas als ze zelf gaat vertellen dat ze dingen ziet moeten we haar laten vertellen en haar laten merken dat we haar geloven. Marissa is al eerder op de aarde geweest en is ongeveer halverwege. Alle kinderen tot een jaar of 7 zien dingen die wij niet meer zien. Het is nu nog niet mogelijk om te zeggen of ze ook helderziend is.
Mijn vader is op zich een heel verhaal. Maar hij is de beschermengel van ons gezin en dan vooral van mij en Marissa. Hij noemt Marissa "zijn" kind, alles wat hij bij mij heeft moeten missen ziet hij nu bij haar. Hij is altijd bij ons en was gisteren ook bij die mevrouw in de kamer. Ik heb zelf alleen maar gezeg dat het een foto van mijn vader is waarop zij zelf zei. Hij is overleden he want hij is nu hier. En je hebt hem nooit gekend. Dat klopte allemaal en toen had ik nog niets gezegd. Ze wist ook te vertellen dat hij is overleden aan een ernstige bloeding, zij dacht dat dit van misschien een ongeluk was, maar hij is vermoord. Maar de bloeding had ze wel goed. Verder vertelde ze dat mijn vader nooit heeft kunnen verwerken dat ik gestolen ben. Hij heeft daar altijd heel erg veel verdriet van gehad. Ik mag mijn vader altijd om hulp vragen bij dingen maar moet nooit vergeten hem daarna te bedanken door bijvoorbeeld een kaarsje te branden of bloemen voor hem neer te zetten. Hij is heele rg trots op het leven dat ik nu heb maar hij heeft wel gezegd dat het ook anders had kunnen zijn. Daarmee bedoelde hij dat mijn leven in Brazilie had moeten zijn. Ik vind het zelf wel een heel fijn idee dat hij onze beschermengel is en heb zelf dat gevoel al gehad sinds ik twee jaar geleden zijn foto voor het eerst zag. Toen heb ik meteen gezegd dat ik dacht dat hij mijn beschermengel is.
Ik heb nog een beschermengel en er is nog een tante die 's avonds naar Marissa komt kijken om te zien of alles goed gaat.
Nou een heel verhaal allemaal. Ik heb niet alles verteld maar gewon omdat het anders wel heel lang wordt. Mochten jullie vragen hebben dan moet je die gewoon stellen.
Voor de liefhebber zal ik de link nog een keer plaatsen naar de uitzending van Spoorloos waarin ik heb gezeten zodat je een idee hebt van het verhaal
http://spoorloos.kro.nl/
uitzendingen/seizoen40/2006-02-06/2006-02-06.aspx
liefs Linda
Marissa is een heel gevoelig en gelukkig en rustig kind die niet tegen luide stemmen kan of slechte sfeer, ze is daar super gevoelig voor. Met Marissa komt het later allemaal wel goed.
Als wij denken dat Marissa dingen ziet die wij niet zien mogen we er haar niet naar vragen. Als ze inderdaad iets ziet kan ze er bang van worden omdat ze dan door krijgt dat wij het niet zien. Mocht ze niets zien dan kan ze, om ons tevreden te stellen, dingen gaan verzinnen die ze dan uiteindelijk ook gaat zien en waar ze bang van wordt. Pas als ze zelf gaat vertellen dat ze dingen ziet moeten we haar laten vertellen en haar laten merken dat we haar geloven. Marissa is al eerder op de aarde geweest en is ongeveer halverwege. Alle kinderen tot een jaar of 7 zien dingen die wij niet meer zien. Het is nu nog niet mogelijk om te zeggen of ze ook helderziend is.
Mijn vader is op zich een heel verhaal. Maar hij is de beschermengel van ons gezin en dan vooral van mij en Marissa. Hij noemt Marissa "zijn" kind, alles wat hij bij mij heeft moeten missen ziet hij nu bij haar. Hij is altijd bij ons en was gisteren ook bij die mevrouw in de kamer. Ik heb zelf alleen maar gezeg dat het een foto van mijn vader is waarop zij zelf zei. Hij is overleden he want hij is nu hier. En je hebt hem nooit gekend. Dat klopte allemaal en toen had ik nog niets gezegd. Ze wist ook te vertellen dat hij is overleden aan een ernstige bloeding, zij dacht dat dit van misschien een ongeluk was, maar hij is vermoord. Maar de bloeding had ze wel goed. Verder vertelde ze dat mijn vader nooit heeft kunnen verwerken dat ik gestolen ben. Hij heeft daar altijd heel erg veel verdriet van gehad. Ik mag mijn vader altijd om hulp vragen bij dingen maar moet nooit vergeten hem daarna te bedanken door bijvoorbeeld een kaarsje te branden of bloemen voor hem neer te zetten. Hij is heele rg trots op het leven dat ik nu heb maar hij heeft wel gezegd dat het ook anders had kunnen zijn. Daarmee bedoelde hij dat mijn leven in Brazilie had moeten zijn. Ik vind het zelf wel een heel fijn idee dat hij onze beschermengel is en heb zelf dat gevoel al gehad sinds ik twee jaar geleden zijn foto voor het eerst zag. Toen heb ik meteen gezegd dat ik dacht dat hij mijn beschermengel is.
Ik heb nog een beschermengel en er is nog een tante die 's avonds naar Marissa komt kijken om te zien of alles goed gaat.
Nou een heel verhaal allemaal. Ik heb niet alles verteld maar gewon omdat het anders wel heel lang wordt. Mochten jullie vragen hebben dan moet je die gewoon stellen.
Voor de liefhebber zal ik de link nog een keer plaatsen naar de uitzending van Spoorloos waarin ik heb gezeten zodat je een idee hebt van het verhaal
http://spoorloos.kro.nl/
uitzendingen/seizoen40/2006-02-06/2006-02-06.aspx
liefs Linda