update van onze kant

Hier maar eens een update van mijn kant.
Ik ben een tijdlang niet actief geweest omdat we een heftig jaar achter de rug hadden.
Tevens had ik het idee hier niet zo goed tussen te komen, omdat ik later pas reageerde.
Er zijn zoveel mama's hier, je moet wel heel actief zijn willen die mij onthouden. Ik heb ook nooit foto's geplaatst en ben nooit naar meetings geweest, dat scheelt ook denk ik.

Maar voor de verandering van de website was ik Rebbie (Marianne) met dochter Rebecca.
Ik kon toen niet meer inloggen en heb mezelf opnieuw aangemeld met Mare.

De update:

Vorig jaar rond deze tijd kreeg mijn man problemen op zijn werk. Niet door zijn schuld, ze waren erg tevreden over hem. Maar door conflict tussen bestuur en directie stapte de één na de ander op en bleef hij alleen over om de werkzaamheden te doen. Teveel werk, 'ziek' thuis, niet lekker in zijn vel.
Hij werkt nu al een half jaar ergens anders en dat gaat super. Wel is de scheiding van zijn ouders (hij was toen 10 jaar) naar boven gekomen en bleek niet goed verwerkt te zijn. Ook de periode daarna is niet goed verwerkt.

Ook merkten we een tijd lang dat onze dochter (nu 3 jaar en 5 maanden) ook anders was als andere kindjes van haar leeftijd. Extreme driftbuien, rare buien, niet voor reden vatbaar soms, geen inlevingsvermogen in andere kinderen, geen lichamelijk contact zoeken enz, enz. We zijn met haar een observatietraject ingegaan. Ze moet nog 3 weken.
Wat er tot nu toe uitgekomen is:
- n.a.v. een ontwikkelingsonderzoek bleek dat ze een IQ heeft van 136. Ze loopt so-wie-so en jaar voor met op sommige gebieden zelfs 2 jaar.

(Gemiddeld is het 90-110, van 110-130 ben je begaafd en boven de 130 hoogbegaafd).
Ze geven voorlopig een diagnose hoogbegaafd. Voorlopig omdat je dat op deze leeftijd nog niet zeker kan zeggen, de hersenen zijn tot 6 jaar in ontwikkeling/groei. Pas vanaf 6 jaar kun je het definitief zeggen.

- ze vertoond kenmerken van autisme. Of ze dat ook daadwerkelijk heeft wordt nog onderzocht. Mocht er iets uitkomen dan is het een voorlopige diagnose, omdat je dat op deze leeftijd nog niet zeker kunt zeggen.

- Rebecca verwerkt prikkels anders dan andere ('gewone') kinderen. Ze let teveel op details en onthoud deze. Hierdoor raakt ze overprikkeld en dat uit zich in haar gedrag. Er zijn observaties geweest en hierover hebben we nog een gesprek.

Typisch voorbeeld: we waren een keer in een speeltuintje aan het spelen en er waren nog 3 andere kinderen. Rebecca speelde wel, maar observeerde regelmatig en onderbrak haar spel. Thuis wist ze precies de namen van de kinderen en welke kleding ze aanhadden. Soms ook wat ze zeiden. Ook als we in de stad zijn en we lopen het winkelend publiek langs. Dan zegt ze: "Mama die mevrouw zei dit".... en later : "Mama wat zei die meneer?" Als ik het dan niet meer weet, dan zegt zei het wel.

Mijn man heeft best moeite in de opvoeding van onze dochter. Ze heeft veel regelmaat en structuur nodig en kan slecht tegen veranderingen. Ze heeft overal uitleg in nodig. Alleen zeggen: "Nee, dat mag niet" is niet voldoende. Ze accepteerd het pas als we uitgelegd hebben waarom iets niet mag. Als we ergens heen gaan, kan niet spontaan. Alles moet aangekondigd worden en uitgelegd worden (hoe iets gaat, waar, wanneer enz). Doen we dat niet, dan vraagt ze er zelf wel om.
Mijn man is meer van het spontane, gewoon doen en dat botst dus erg. Als ik probeer uit te leggen hoe hij het anders/beter kan doen, wordt hij vaak boos, omdat hij ook nog niet lekker in zijn vel zit en met zichzelf in de knoop zit.

Het is dus best zwaar, maar wel te doen.
Ik zorg echt dat ik momenten voor mezelf heb, dan hou ik het vol. Maar ik hoop dat het over een tijdje wel beter gaat met hem. Zodat we weer op 1 lijn komen in de opvoeding.

Sorry.....een heel verhaal, maar na een jaar moest ik het echt een keer kwijt!!

Groetjes, Marianne
 
Wat een verhaal joh, ben toevallig net weer een keer op dit forum aan het neuzen na lange tijd. We moeten hoognodig weer eens wat afspreken, mail jij maar wanneer je kunt, behalve de psz dagdelen van Lydia kunnen wij altijd wel. Straks herkennen ze elkaar helemaal niet meer (Lydia liep al straal langs Rebecca heen na het kinderkerstfeest)
 
Wat een verhaal joh, ben toevallig net weer een keer op dit forum aan het neuzen na lange tijd. We moeten hoognodig weer eens wat afspreken, mail jij maar wanneer je kunt, behalve de psz dagdelen van Lydia kunnen wij altijd wel. Straks herkennen ze elkaar helemaal niet meer (Lydia liep al straal langs Rebecca heen na het kinderkerstfeest)
 
Wat een verhaal joh, ben toevallig net weer een keer op dit forum aan het neuzen na lange tijd. We moeten hoognodig weer eens wat afspreken, mail jij maar wanneer je kunt, behalve de psz dagdelen van Lydia kunnen wij altijd wel. Straks herkennen ze elkaar helemaal niet meer (Lydia liep al straal langs Rebecca heen na het kinderkerstfeest)
 
Hoi Marianne
Dat zijn zeker heftige tijden geweest zeg voor jullie, en jullie zitten er ook nog midden in zo te lezen. Wel fijn dat jullie al zo snel in een observatietraject terecht konden. Het lijkt me allemaal niet niks als je kindje zo 'anders' is dan andere kinderen. Maar ik las in een ander topic dat ze zo af en toe wat meer affectie begint te tonen naar je? Dat zal je zo af en toe wel weer wat moed geven hoop ik....

Ik vind het altijd wel heel mooi en ontroerend om te lezen hoe een moeder (jij dus in dit geval) zo onvoorwaardelijk pal achter haar kindje staat. En dat is vooral héél erg belangrijk voor je dochter.

Overigens kan ik me jou wel nog herinneren van vóór de forumwisseling, ik onthou dan wel niet alles, maar weet nog dat ik vond dat je dochter zo'n prachtig klassieke naam heeft.

Nou, in ieder geval héél veel sterkte met alles, ook met de perikelen rondom je man. Hopelijk komen jullie er samen uit en vind Rebecca, samen met jullie, haar plekje waar ze zichzelf kan zijn ook op den duur.

Groetjes
Susan

 
Hoi Marianne, ook ik ken je nog! Dat is heel wat, want ik ben echt een zeef wat namen betreft! Daar is Susan toch echt 100x beter in! (hoezo: " ik onthou dan wel niet alles". Bij de herinneringen wist jij nog dingen op te halen die ik al lang uit m'n hersenpan had verbannen, en namen met situaties goed gematcht). Maar goed, daar gaat het hier niet over.
Het is fijn je weer hier te 'zien' en voel je nooit een binnendringer, of iemand 'die ze toch wel niet meer zullen herinneren', want iedereen is sowieso altijd welkom!
Het lijkt me ook zeer ingewikkeld om een goede balans te vinden in jullie situatie. Want normaal gesproken dient een kind zich aan te passen, en niet de ouder. Maar ja, wat als dat dus niet lukt en je ziet je kind zichzelf in de weg zitten. Ik heb nu al bewondering voor je. Ik wordt zelf soms al suffig van het aantal keren "Waarom?" en "Hoezo?" en "Wat doet dat dan? " en "waarom zegt die meneer dat?". Het zijn natuurlijk gewone peutervragen, maar als dat nog erger is dan wat mijn niet hoogbegaafde peuter doet ... ppfff ik geef het je te doen.
Goed dat jullie langzaam aan beginnen te ontdekken hoe ermee om te gaan. Wellicht komt er zo een stukje rust terug, voor Rebecca en voor het hele gezin.
Liefs Nelleke
 
Terug
Bovenaan