Vader uit beeld

Tja lastig. Ik zou proberen jullie ‘relatie’ neutraal te houden in het belang van jullie dochter. Mocht zij later wensen hebben om hem te leren kennen dan is die mogelijkheid er zonder dat hij definitief (met ruzie) verdwenen is. Hij heeft niets uitgesproken toch wat hij wil? Ik zal het dan in het midden laten. Niets van hem verwachten. Mocht hij later haar zien dan kan je kijken hoe je gevoel dan is. Ik zou zelf proberen m’n eigen trots/gevoel richting de vader opzij te drukken in het belang van jullie dochter. Absoluut geen vent die zich vader mag mogen noemen, maar wellicht wil je dochter in de toekomst wel hem leren kennen. Succes!
 
Het feit dat hij aangeeft contact te willen en ook aan zichzelf werkt, lijkt mij ook wel voldoende aangeven dat hij contact wil. Kan me voorstellen dat dit voor jou lastig is.

Als hij aangeeft te willen als hij tijd heeft en kan (lees wanneer het hem uitkomt vind ik dan wat negatief overkomen, is denk ook een interpretatie, tenzij hij dit zo heeft gezegd), is dit in ieder geval een stap voor een gesprek.

Tuurlijk moet er voor een kind regelmaat inzitten en het is dan ook jou goed recht dit aan te geven en hierin wel een vaste afspraak in te willen maken. Dan kan hij voor zichzelf de keuze maken of de vaste afspraak en frequentie voor hem in zijn huidige situatie goed voelt.

Het is dan ook niet zo dat hij gelijk alleen tijd moet hebben, kan ook gewoon samen of eens afspreken bij een speeltuin o.i.d..
Zo krijgt je kind zijn gezicht in ieder geval met regelmaat te zien en blijft het geen 'vreemde', mocht hij op een moment beter in z'n vel zitten en wel frequenter contact willen hebben.
 
Terug
Bovenaan