Mijn vriend is ook een weekend weg gegaan toen onze jongste 6 weken oud was. De oudste was net 3 jaar. Lichamelijk ging dit echt prima, ik vond het zwaar omdat de baby in een sprongetje zat en dus heel veel huilde. Dit had ik ook zwaar gevonden als m’n vriend wel thuis geweest was?. 6 weken na je bevalling kan je echt wel weer veel. Ik had/heb nog steeds bekkeninstabiliteit zware bevalling gehad met een totaalruptuur en ondanks dit kon ik me echt prima redden met 2 kindjes! Succes?
Vader weekend weg na 6 weken
- Onderwerp starter Gebruiker10364475
- Startdatum
Ik zou her wel oké vinden..
5 weken na de bevalling van m'n tweede kindje (keizersnede dus lang en zwaar herstel) ging mn man een week voor z'n werk naar het buitenland. Ik heb het 8 volle dagen alleen moeten doen met een dreumes en baby. Ja dat was pittig maar ik heb het overleefd. Een weekendje is maar 2 of 3 nachten, zou ik echt geen moeite mee hebben.
3x per jaar moet mijn man naar het buitenland voor z'n werk en ben ik 8-10 dagen alleen met de kinderen. Ik ben nu zwanger van de 3e. Volgende week gaat hij toevallig weer weg. Ja, ik zie er altijd erg tegenop en het zijn intense weken maar het is niet anders. En zodra hij terug is genieten we extra hard van elkaar, dat is ook bijzonder en waardevol!
Hoe dan ook, 6 weken na de bevalling voor 2 a 3 nachten vind ik zeker wel acceptabel hoor. Maar het is logisch dat je er tegenop ziet!
5 weken na de bevalling van m'n tweede kindje (keizersnede dus lang en zwaar herstel) ging mn man een week voor z'n werk naar het buitenland. Ik heb het 8 volle dagen alleen moeten doen met een dreumes en baby. Ja dat was pittig maar ik heb het overleefd. Een weekendje is maar 2 of 3 nachten, zou ik echt geen moeite mee hebben.
3x per jaar moet mijn man naar het buitenland voor z'n werk en ben ik 8-10 dagen alleen met de kinderen. Ik ben nu zwanger van de 3e. Volgende week gaat hij toevallig weer weg. Ja, ik zie er altijd erg tegenop en het zijn intense weken maar het is niet anders. En zodra hij terug is genieten we extra hard van elkaar, dat is ook bijzonder en waardevol!
Hoe dan ook, 6 weken na de bevalling voor 2 a 3 nachten vind ik zeker wel acceptabel hoor. Maar het is logisch dat je er tegenop ziet!
Zoals hiervoor al gezegd is, 6 weken na de bevalling kan prima. Als alles goed gaat natuurlijk! Ik kan me wel voorstellen dat het nu moeilijk in te schatten is hoe dat dan is, omdat jullie baby nog niets een geboren is. Maar zoals hiervoor al gezegd is, het is niet 6 dagen na de bevalling, 6 weken is echt een ander verhaal! Al kan je je nu nog niet zo goed voorstellen hoe dat is.. Wellicht kan je met hem afspreken dat als er echt iets is, hij dan thuis blijft. Stel dat je (ik hoop het niet voor je!) toevallig net een heftige borstontsteking hebt en je heel ziek bent, de baby hoge koorts heeft etc etc en je ziet het echt niet zitten, dat je het dan eerlijk kan zeggen.
Ik zou inderdaad ook proberen na te gaan wat precies maakt dat je het spannend vindt. Want veel dingen zijn op te lossen met familie, vriendinnen etc.
Mijn man werkt bijvoorbeeld in de zorg en had vrij snel na de bevalling nachtdiensten. Op een of andere manier vond ik dat ook spannend: de hele nacht alleen met de baby. Wat als er iets is? Hij had dan de auto mee, dus voelde me ineens een beetje opgesloten en 'bang' dat er iets zou gebeuren, zonder dat daar een reden voor was. Maar zo voelde dat gewoon. Als hij overdag aan het werk was, was ik ook alleen en had hij ook de auto mee, maar toch voelde dat anders. Ik heb toen gevraagd of een vriendin die vlakbij woonde, tijdens die 1e nachtdiensten haar telefoon 's nachts aan wilde houden, zodat ik haar kon bereiken als er iets was. Dat was een fijn gevoel en heb haar natuurlijk helemaal niet gebeld 's nachts, maar het hielp me wel! Dus aan zoiets kan je denken, of wellicht kan je moeder komen logeren oid.
Ik zou inderdaad ook proberen na te gaan wat precies maakt dat je het spannend vindt. Want veel dingen zijn op te lossen met familie, vriendinnen etc.
Mijn man werkt bijvoorbeeld in de zorg en had vrij snel na de bevalling nachtdiensten. Op een of andere manier vond ik dat ook spannend: de hele nacht alleen met de baby. Wat als er iets is? Hij had dan de auto mee, dus voelde me ineens een beetje opgesloten en 'bang' dat er iets zou gebeuren, zonder dat daar een reden voor was. Maar zo voelde dat gewoon. Als hij overdag aan het werk was, was ik ook alleen en had hij ook de auto mee, maar toch voelde dat anders. Ik heb toen gevraagd of een vriendin die vlakbij woonde, tijdens die 1e nachtdiensten haar telefoon 's nachts aan wilde houden, zodat ik haar kon bereiken als er iets was. Dat was een fijn gevoel en heb haar natuurlijk helemaal niet gebeld 's nachts, maar het hielp me wel! Dus aan zoiets kan je denken, of wellicht kan je moeder komen logeren oid.
Ik heb een andere ervaring gehad en bij ons had dit niet goed gegaan. Maargoed die verhalen zal ik je besparen. Ik denk dat als de plannen er waren, dat we dat dan gewoon afgezegd hadden. Het was vooraf niet de verwachting. Ik had het toen in elk geval nog heel moeilijk met een aantal van zijn werkdagen alleen thuis zijn met de baby, door omstandigheden. Voor het eerst weekendjes zonder elkaar lukte pas vanaf 5/6 maanden. Overigens had het bij ons opgelost geweest als ik dan bijvoorbeeld mijn moeder in huis had gehad hoor. Dan had hij wel kunnen gaan.
Naar je eigen gevoel luisteren. Je weet nu nog niet hoe jij je dan voelt en hoe het met de baby gaat. Wellicht gaat alles prima, maar het kan ook zijn dat het zwaar valt. Ik zou het zelf ook niet fijn vinden als hij daar al mee bezig was voor de geboorte. Ik zou vragen of hij eerst wil afwachten hoe alles loopt en hij dan alsnog iets kan plannen na de geboorte. Je word ten slotte niet heel vaak papa en mama en dan is het fijn als je het de eersten weken sowieso samen kunt doen.
Ik denk dat de meeste mamas hier het gevoel van de 1ste zwangerschap beetje kwijt zijn al 
ik zie ook veel tekst ‘na de geboorte van de 2de’ of ‘de oudste was’…ik zou gewoon nee hebben gezegd als mijn partner mij dit had gevraagd in mijn 1ste zwangerschap (terwijl we beide nog totaal niet wisten hoe het zou worden/gaan) en tja: bij de 2de zwangerschap zou ik ook nee hebben gezegd bij 6 weken want dan had ik een peuter en newborn en zo vroeg is toch ook weer helemaal een nieuwe situatie? Ik denk dat de grens voor mij ligt bij het wennen/ritme en dat kwam naar mijn idee toch pas rond de 10/12 weken. Pak dan nog in het ergste geval dat er complicaties zijn lichamelijk/Vermoeidheid enzenz en hij dan teleurgesteld moet gaan cancelen en jij je dan schuldig voelt terwijl je SAMEN voor een kind bent gegaan…is een 50/50 project en ik zou dan het allereerste uitje toch echt met zijn 2tjes willen hoor! Om de relatie te vieren en ook jaloezie te voorkomen. Zeg daarbij wel nog dat mijn man dat nooit zou hebben gevraagd vooraf en zó vroeg na de geboortes van onze kids dan gaan. Gewoon,dat zou hij raar vinden. Zit er bij jou man niet een soort druk vanuit die vrienden? Zijn die ook papas? Ik wil alleen maar zeggen dat je je heus niet nu al in een keurslijf hoeft te laten stoppen. Als het bij jullie in de relatie normaal is dat jullie om en om een weekendje zonder elkaar doorbrengen dan is dat helemaal niet erg als dit nog blijft gebeuren. Maar als jij je begrijpelijk niet prettig voelt bij deze specifieke situatie nu dan moet je dat gewoon zonder rot gevoel mogen aangeven. Succes ??
ik zie ook veel tekst ‘na de geboorte van de 2de’ of ‘de oudste was’…ik zou gewoon nee hebben gezegd als mijn partner mij dit had gevraagd in mijn 1ste zwangerschap (terwijl we beide nog totaal niet wisten hoe het zou worden/gaan) en tja: bij de 2de zwangerschap zou ik ook nee hebben gezegd bij 6 weken want dan had ik een peuter en newborn en zo vroeg is toch ook weer helemaal een nieuwe situatie? Ik denk dat de grens voor mij ligt bij het wennen/ritme en dat kwam naar mijn idee toch pas rond de 10/12 weken. Pak dan nog in het ergste geval dat er complicaties zijn lichamelijk/Vermoeidheid enzenz en hij dan teleurgesteld moet gaan cancelen en jij je dan schuldig voelt terwijl je SAMEN voor een kind bent gegaan…is een 50/50 project en ik zou dan het allereerste uitje toch echt met zijn 2tjes willen hoor! Om de relatie te vieren en ook jaloezie te voorkomen. Zeg daarbij wel nog dat mijn man dat nooit zou hebben gevraagd vooraf en zó vroeg na de geboortes van onze kids dan gaan. Gewoon,dat zou hij raar vinden. Zit er bij jou man niet een soort druk vanuit die vrienden? Zijn die ook papas? Ik wil alleen maar zeggen dat je je heus niet nu al in een keurslijf hoeft te laten stoppen. Als het bij jullie in de relatie normaal is dat jullie om en om een weekendje zonder elkaar doorbrengen dan is dat helemaal niet erg als dit nog blijft gebeuren. Maar als jij je begrijpelijk niet prettig voelt bij deze specifieke situatie nu dan moet je dat gewoon zonder rot gevoel mogen aangeven. Succes ??Ik zou er ook heeeel veeeel moeite mee hebben! De eerste maanden is het hier gewoon 50/50, zeker de nachten! Dus het zou hier zeker niet van te voren gepland worden. Ook omdat je niet weet hoe het dan gaat! Ik zou hierover wel blijven communiceren en ook uitleggen waarom je er moeite mee hebt.