<p>Hoi allemaal, </p><p> </p><p>Ik ben Mia, 26 jaar oud en 20 weken zwanger van mijn 2e kind.</p><p>Vanaf het moment dat ik het mijn vriend vertelde wou hij er niks mee te maken hebben en moest ik het van hem onmiddellijk weghalen. Hij heeft me ook gevraagd om even afstand te houden tot wanneer ik het heb weggehaald. </p><p>Abortus was en is voor mij echt geen optie, maar betekent dat dan ook dat omdat ik ervoor heb gekozen om het voort te zetten en hij niet dat ik het ook helemaal alleen moet doen? Dat beweert hij wel, want het is niet zijn keuze en of moet ik de baby straks weggeven aan een pleeggezin, hij wilt het echt gewoon niet. </p><p>Als hij belt dan heeft hij het over dat hij kotsmisselijk word bij het idee en dat hij buikpijn krijgt en onrustig slaapt en dergelijke. </p><p style="text-align: center;">Verder vraagt hij niet hoe het gaat en is er ook geen enkel vorm van steun en of begrip. </p><p> </p><p>Ik ben even radeloos, komt dit nog goed? Of moet ik er maar mee leven? </p><p> </p><p> </p><p> </p><p>(We zijn pas 8 maanden samen en hij heeft ookal een dochter van 8 uit zijn vorige relatie en ik een dochter van 5 uit mijn vorige relatie)</p><p>Hopelijk weet iemand raad.. </p><p> </p><p>Liefs, </p><p>Mia</p>