Vader wilt kind absoluut niet

<p>Hoi allemaal, </p><p> </p><p>Ik ben Mia, 26 jaar oud en 20 weken zwanger van mijn 2e kind.</p><p>Vanaf het moment dat ik het mijn vriend vertelde wou hij er niks mee te maken hebben en moest ik het van hem onmiddellijk weghalen. Hij heeft me ook gevraagd om even afstand te houden tot wanneer ik het heb weggehaald. </p><p>Abortus was en is voor mij echt geen optie, maar betekent dat dan ook dat omdat ik ervoor heb gekozen om het voort te zetten en hij niet dat ik het ook helemaal alleen moet doen? Dat beweert hij wel, want het is niet zijn keuze en of moet ik de baby straks weggeven aan een pleeggezin, hij wilt het echt gewoon niet. </p><p>Als hij belt dan heeft hij het over dat hij kotsmisselijk word bij het idee en dat hij buikpijn krijgt en onrustig slaapt en dergelijke. </p><p style="text-align: center;">Verder vraagt hij niet hoe het gaat en is er ook geen enkel vorm van steun en of begrip. </p><p> </p><p>Ik ben even radeloos, komt dit nog goed? Of moet ik er maar mee leven? </p><p> </p><p> </p><p> </p><p>(We zijn pas 8 maanden samen en hij heeft ookal een dochter van 8 uit zijn vorige relatie en ik een dochter van 5 uit mijn vorige relatie)</p><p>Hopelijk weet iemand raad.. </p><p> </p><p>Liefs, </p><p>Mia</p>
 
Ik snap hem eerlijk gezegd niet. Hij was er zelf toch ook bij? Twijfel niet aan jezelf. Je mag trots zijn op jezelf! Je hebt voor je kind gekozen. Kies ook voor jezelf. Aan de vader (of eigenlijk de verwekker, want de titel vader verdient hij in dit geval niet) heb je niets. Vertrouw op jezelf! 
Liefs
 
Oef wat rot.. als hij de verantwoordelijkheid voor een kind niet had gewild had ie zich maar moeten beschermen he. Wel vervelend dat je nu geen steun hebt. Ik zou me vooral even laten informeren over je rechten en plichten, want hij blijft toch de vader of hij het nu wil of niet. Wel een rotsituatie hoor..
 
Hoi Mia,
Wat moeilijk zeg voor je.
Goed van je dat je het kindje wil krijgen en er voor wil zorgen!

Wat een gigantisch zwijn is die vent bah. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan maar ik zou hem eruit gooien want voor jou en de kleine is dit niet goed. Ik zou hem mijn kind ook niet laten erkennen, wil jij niet de vader zijn? Prima dan heb je ook totaal geen rechten.

Heb je wel hulp uit je omgeving voor als hij/zij straks geboren is?
Je kunt volgens mij financieel extra toeslagen aanvragen etc.
 
Hey,
ik geloof dat als hij het kind niet wilt erkennen dat je beter gewoon kunt zeggen: adieu mongool. Zou je hem aan zijn plichten willen dwingen ben je erg lang bezig met flinke rechtzaken die jaren kunnen duren...ik snap zo’n kerels echt niet!! Vaak zijn ze dan niet eens echt single en hebben ze je gewoon gebruikt als tussendoortje ofzo. Dan zou hij ook nog niet hebben willen samen wonen en heb je nog niemand van zijn vrienden en familie ontmoet. Ja fotos van zijn dochter laten zien is niet moeilijk ? wellicht zit die gewoon bij zijn vrouw thuis en is hij ‘werken’. Sorry maar dat is voor mij de enige reden dat je na 8 MAANDEN daten alsnog deze reactie geeft op jouw nieuws.  Trap er aub niet in en laat je NOOIT ompraten uit jouw instinctieve keuze door  deze lapzwans! 
Ik wens je heel veel geluk en succes met de nieuwe baby, vraag goed hulp om je heen en zoek even uit waar je allemaal recht op krijgt buiten de kinderbijslag ???
 
Dank je wel voor jullie reacties, ik wist echt even niet meer wat ik moest. Snap af en toe ook niet dat ik überhaupt nog steeds denk dat het wel goed gaat komen.
Eerlijk gezegd hou ik nog steeds van hem, maar als hij zo praat over ons kind alsof het niks is dan weet ik niet of ik wel nog van hem zou moeten houden.
Hij is 40 en ik had echt gedacht dat hij zijn verantwoordelijkheid zou nemen, maar ik zal het los moeten laten en denken aan mijn gezondheid en die van mijn kinderen. 
 
@Poepimonstermama
 
Nou nee we zijn vaker bij zijn ouders op bezoek geweest en ook al 2 verjaardagsfeestjes van zus en tante meegemaakt en zijn ook met zijn dochter samen wezen uiteten en andere activiteiten.
Dus dat zou wat zijn?
Maar wie weet, ik snap ook echt niet waar dit vandaan komt. 
 
Misschien zit ie in zijn midlifecrisis ? Weet ie niet goed wat ie verder met zijn leven aan moet? Dan nog is dit wel heel vaag en pijnlijk voor je. Heb je al goed met hem gepraat wat nou precies de redenen zijn dat ie zo reageert op de komst van de baby? 
Liefs Zoë
 
Terug
Bovenaan