<p>Mijn vriendin en ik zijn ongeveer een week geleden bevallen van een zoon. De bevalling verliep vlot en hij kwam kerngezond ter wereld. En vooralsnog is het best een makkelijk kind.</p><p>De eerste week verliep ook vrij goed. Ik had wat minder slaap, maar overdag merkte ik daar weinig van en kon ik goed helpen met het verzorgen van ons kind. Maar sinds dit weekend is dat omgeslagen. </p><p>Ik voel me enorm vermoeid. En merk ook dat ik weinig geduld opbreng met m'n zoontje. Van de week ging hij maar lastig slapen en begon hij al eerder dan de drie uur die tussen elke voeding zit te mopperen en woelen. Toen ik hem de fles ging geven merkte mn vriendin dat ik heel geïrriteerd was en wilde het zelfs van mij overnemen. Wat ik niet toeliet. De dag erna liep ik de hele dag rond met boosheid en irritatie richting m'n zoon. Dit is de afgelopen dagen doorgezet in afstandelijkheid.</p><p>Ook merk ik dat ik steeds minder zin heb in het vaderschap. Of überhaupt in dingen doen. Voor m'n vriendin is dit ook erg vervelend om te zien, want ik lijk in vergelijking met de eerste week een compleet ander persoon. </p><p>Ik denk dus dat last heb van een soort depressie. </p><p>Zijn er mannen die dit herkennen en hoe zijn jullie hier doorheen gekomen?</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Vaderschap valt zwaar
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoi!
Allereerst wel gefeliciteerd met de geboorte van je zoon.
Het is niet gek dat je wat licht ontvlambaar bent. Het worden van papa is niet niet niks en gaat je ook niet in de koude kleren zitten. Slecht slapen helpt er ook niet bij. Praat erover met jouw vriendin. Wellicht kunnen jullie elkaar helpen. Ik snap dat zij dit ook niet een fijne situatie zal vinden.
Ik denk dat je voor jullie zelf een afspraak moeten maken wie wat wanneer doet. En om en om een nacht voeden.
Echt, praat er met haar over hoe jij je voelt. Zij zal het misschien niet in 1x begrijpen, maar alleen je hart erover luchten, lucht vaak al op.
Zoek op de dag even een momentje voor jezelf om iets voor jou te doen. Even weg uit huis. Maar ga niet direct 8 uur werken, dan zit je straks in een burn-out en ben je verder van huis.
En mocht het niet helpen, ga dan idd naar je huisarts.
Groetjes en heel veel succes!
Allereerst wel gefeliciteerd met de geboorte van je zoon.
Het is niet gek dat je wat licht ontvlambaar bent. Het worden van papa is niet niet niks en gaat je ook niet in de koude kleren zitten. Slecht slapen helpt er ook niet bij. Praat erover met jouw vriendin. Wellicht kunnen jullie elkaar helpen. Ik snap dat zij dit ook niet een fijne situatie zal vinden.
Ik denk dat je voor jullie zelf een afspraak moeten maken wie wat wanneer doet. En om en om een nacht voeden.
Echt, praat er met haar over hoe jij je voelt. Zij zal het misschien niet in 1x begrijpen, maar alleen je hart erover luchten, lucht vaak al op.
Zoek op de dag even een momentje voor jezelf om iets voor jou te doen. Even weg uit huis. Maar ga niet direct 8 uur werken, dan zit je straks in een burn-out en ben je verder van huis.
En mocht het niet helpen, ga dan idd naar je huisarts.
Groetjes en heel veel succes!
zou een afspraak maken met huisarts, klinkt als beginnende depressie
Meteen ‘grijpen’ naar hulp vind ik wat overdreven.. je bent net vader geworden het is pas een week! Zoals je zelf al aangeeft heb je weinig slaap gehad en het is ook niet niks! Geef het gewoon wat tijd en praat erover maar maak het ook niet groter dan het is. Het komt vast wel goed als jullie met z’n drieën een draai hebben gevonden en dan zal je vast en zeker weer blijer zijn. En als je na weeeeken/maanden nog steeds zo voelt kan je altijd nog je huisarts bellen.
Het slaaptekort doet rare dingen met je... Ik denk dat dat bij iedereen wel zo is. Jullie moeten samen uitvogelen hoe jullie als ouders zijn, hoe je de dingen doet en hoe je kindje is! Was bij ons ook zo. Mijn man ging 2 dagen na de bevalling weer aan het werk. Daardoor had ik voor mezelf een manier waarop ik alles deed, en kon ik me ook irriteren aan hem als het niet zo ging als ik in mijn hoofd had. De oplossing voor ons was het dagritme heel uitgebreid beschrijven. Dus om zo en zo laat krijgt hij de fles, zo en zoveel water/voeding. Komt hij eerder dan 3 uur, dan krampjes/knuffelen/pamper verschonen. Op bed brengen doen we zo en zo. Pamper verschonen en dan dit zalfje op de billetjes. Hielp hier enorm! Communicatie is echt heel belangrijk. Geef ook naar je vriendin aan hoe je je voelt en dat je denkt dat het door weinig slaap komt. Als je thuis bent, probeer dan wat extra uurtjes te pakken als je kindje ook slaapt. Vroeg op bed gaan scheelt ook, dan kun je nog wat uurtjes pakken tot de voeding van bijv. 23 uur.
Hoi! Gefeliciteerd met de kleine man!
De eerste weken is altijd even zwaar, voor iedere kersverse ouder. Je komt zoveel slaap tekort. Dat kan je heel prikkelbaar maken.
Toen onze dochter net geboren was, waren we ook allebei kapot. Ik had 2 dagen voorweeen gehad en die leken niet door te zetten, onze dochter werd uiteindelijk begin van de nacht geboren. De eerste dag is bijna hel, want je bent doodop en wij konden eigenlijk pas in de middag naar huis, de kraamzorg kwam voor 2 uurtjes s avonds om ons de nacht door te helpen. Wat me erg is bijgebleven, is dat mijn vriend die nacht flink pist was omdat hij niet kon slapen, omdat ons kind steeds begon te huilen. Tja, wat verwacht je dan van een dag oude baby?! De volgende nacht hebben we toen ook simpelweg besloten om letterlijk ploegendienst te draaien, ik de ene helft van de nacht en hij de andere helft en het hielp heel erg.
Wat ik probeer te zeggen is dat je elkaar kunt gaan helpen door elkaar ook rust te gunnen. En communiceren met elkaar! Heel belangrijk. En misschien kunnen jullie ouders ook wat uurtjes overnemen? Zodat je even kan bijslapen, wellicht?
En weet je, ik denk dat je het prima zal doen!;-) Probeer ook heel veel te genieten van je kleintje, straks komt de eerste echte lach en ben je alles weer vergeten. Doordat je dit bericht met heel veel bezorgheid deelt, zegt eigenlijk ook veel over jou. Dat je je zorgen maakt, en veel van je kleintje houdt. En dat is echt het allerbelangrijkste.
En nog een heel belangrijk iets, als je het even niet trekt en je raakt supergeirriteerd, geef je kleintje aan je vriendin en loop weg. Neem dan gewoon even afstand.
Veel sterkte! Ik hoop dat je je binnenkort beter voelt!
De eerste weken is altijd even zwaar, voor iedere kersverse ouder. Je komt zoveel slaap tekort. Dat kan je heel prikkelbaar maken.
Toen onze dochter net geboren was, waren we ook allebei kapot. Ik had 2 dagen voorweeen gehad en die leken niet door te zetten, onze dochter werd uiteindelijk begin van de nacht geboren. De eerste dag is bijna hel, want je bent doodop en wij konden eigenlijk pas in de middag naar huis, de kraamzorg kwam voor 2 uurtjes s avonds om ons de nacht door te helpen. Wat me erg is bijgebleven, is dat mijn vriend die nacht flink pist was omdat hij niet kon slapen, omdat ons kind steeds begon te huilen. Tja, wat verwacht je dan van een dag oude baby?! De volgende nacht hebben we toen ook simpelweg besloten om letterlijk ploegendienst te draaien, ik de ene helft van de nacht en hij de andere helft en het hielp heel erg.
Wat ik probeer te zeggen is dat je elkaar kunt gaan helpen door elkaar ook rust te gunnen. En communiceren met elkaar! Heel belangrijk. En misschien kunnen jullie ouders ook wat uurtjes overnemen? Zodat je even kan bijslapen, wellicht?
En weet je, ik denk dat je het prima zal doen!;-) Probeer ook heel veel te genieten van je kleintje, straks komt de eerste echte lach en ben je alles weer vergeten. Doordat je dit bericht met heel veel bezorgheid deelt, zegt eigenlijk ook veel over jou. Dat je je zorgen maakt, en veel van je kleintje houdt. En dat is echt het allerbelangrijkste.
En nog een heel belangrijk iets, als je het even niet trekt en je raakt supergeirriteerd, geef je kleintje aan je vriendin en loop weg. Neem dan gewoon even afstand.
Veel sterkte! Ik hoop dat je je binnenkort beter voelt!
Eens met Jillroos. Relaxed! Je bent net een week vader. Geef jezelf en jullie tijd om te wennen en in het ritme te komen. Met een aantal weken gaat het vast beter. En zo niet, kun je altijd nog naar de huisarts.