Vaderschap valt zwaar

Hallo, 
Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon
Mijn man is de eerste twee weken thuis geweest en daarna weer aan het werk gegaan. Hij vond het soms ook wel pittig met de gebroken nachten en al die kraamvisite. Wat wij deden waren de volgende dingen (en er staan tips tussen):
- goed communiceren met elkaar, je hebt allebei je eigen gevoel. Je bent met zoveel dingen tegelijk bezig (zorg voor je kindje wat nieuw en spannend is, dingen regelen, proberen er zoveel mogelijk voor elkaar te zijn, een bevalling verwerken, voor de visite zorgen etc.)
- als er iemand op visite komt kan je ze ook om hulp vragen, over het algemeen vinden ze dat niet erg.. ze kunnen bijv. Even helpen met de afwas of even wat opruimen, een moeder/oma/buurvrouw zou kunnen strijken, ze kunnen voor je koken of een maaltijd mee nemen dan heb je toch een maaltijd zonder in se keuken te hoeven staan of iets laten bezorgen (of haal een keer Chinees, wij eten daar altijd 2 dagen van) etc.
- slaap als de kleine slaapt, als dat niet lukt ga dan toch even rusten of iets rustig doen als lezen of puzzelen.
- mijn man deed steeds boodschappen voor een paar dagen zodat hij er ook zo nu en dan even uit kon.
- kraamvisite beperken (max. 6 personen op 1 dag verdeeld over max. 2 bezoekjes).
- mijn man heeft ook wel eens op de bank/logeerkamer geslapen (ik geef borstvoeding dus hij kon toch weinig doen s nachts maar sliep wel slecht). Als je met je vrouw "ploegendienst" gaat doen slaap dan om en om even ergens anders. Diegene die zorgt slaapt bij jullie kindje, de ander ergens anders. Dit is even heel ongezellig maar als je even echt tot rust kan komen ben je overdag, wanneer je allebei wakker bent en er evt. Visite is veel uitgeruster en daardoor gezelliger. 
- plan ook een familie dagje in.. geen kraamvisite, klusjes o.i.d maar gewoon even bewust samen genieten en kijken naar jullie kindje, dat schept een band.
- accepteer dat alles even anders is. Bijvoorbeeld dat de suikerpot op tafel blijft staan omdat het onhandig is om hem iedere keer uit de kast te halen of dat je op een ander tijdstip eet, er baby spullen door de kamer liggen, de was niet op ma maar op di gedaan wordt etc.
- bedenk s ochtends 2 a 3 dingen die je die dag wil doen en hou het daar ook bij. Door die dingen bewust te bedenken heb je meer dat je doelen bereikt en dat het dus goed voelt om dat te doen, daar kan je dan weer energie uit halen. Als je steeds zoiets heb van o ik ga dat doen zal ik dat doen etc. Geeft dat meer onrust. Als je denkt vandaag doe ik boodschappen en ga ik stofzuigen bijvoorbeeld, dan doe je dat want dan kan je daarna dat loslaten en alleen bezig zijn om voor jullie kindje te zorgen en genieten daarvan. 
- plan de visite max. Een uur voor voedingstijd dan kan je het voeden als excuus gebruiken om de visite naar huis te sturen. Of je kunt het tijdens het voeden plannen en de visite even de fles laten geven.
- als je kindje zichzelf op temperatuur kan houden of evt. Goed inpakken en wagen voorverwarmen met kruiken (niet laten liggen als je loopt met de wagen want dan kan de kruik gaan rollen) dan kan je even naar buiten samen, even frisse lucht (al loop je naar het eind cd straat en weer terug o.i.d) of ga zelf in ieder geval even naar buiten.
- goed voor jezelf zorgen is belangrijk want hoe beter je je voelt hoe beter en makkelijker je voor je kindje kan zorgen.. neem desnoods vitamine pillen.
- laat je (schoon)ouders of iemand anders wie je met je kind vertrouwd even zorgen. Dat kan voor bijv. 2 uurtjes 
- hou je aan bepaalde tijden. Wij deden tussen 12.00 en 15.00 en na 21.00 uur in principe geen visite ontvangen, telefoontjes, appjes of mailtjes sturen/beantwoorden. Dat gaf rust.
- wij zijn  ons dochtertje van toen 1,5 week (nu is ze 4 maanden) naar overgroot oma geweest (toen 89 jaar, nu 90) die niet zelf kon komen.. we hadden er gevoelsmatig een dagje uit van gemaakt, naar overgroot oma, even brood eten bij mijn schoonouders die daar vlakbij wonen en weer naar huis, verder die dag niks meer gedaan en s avonds makkelijke maaltijd. Dan heb je toch heel wat gedaan op die dag en voelt het weer wat normaler.. Dit moet natuurlijk wel kunnen met jullie kindje.. ik had haar maxi cosi voor  verwarmd met kruik en die kruik daarna in hydrofielr doeken gewikkeld in een tas gestopt en in de achterbak mee genomen zodat we de maxi cosi ook  weer voor de terugweg konden verwarmen. Als je dat doet, zorg dat de kruik niet door de auto kan vliegen/stuiteren/rollen.
- je kan dit ook even bij de huisarts of verloskundige neer leggen.. ze hoeven je niet meteen slaap pillen/medicatie te geven of psychische hulp o.i.d maar ze weten misschien wel wat adresjes voor bijv. Begeleiding, cursussen voor vaders of kunnen je in contact brengen met andere vaders. 
Je vroeg om vaders die ervaring hadden/hebben, desondanks hoop ik dat je toch wat aan mijn reactie hebt.
Veel geluk, gezondheid en goeds toegewenst.
Groetjes 
 
 
Bedankt voor de reacties en tips allemaal. 
Gisteren heb ik het met m'n vriendin erover gehad en besloten we dat het goed zou zijn als ik een nacht apart zou slapen, zodat ik een goede nacht rust kon pakken.
Dit heeft gelukkig goed geholpen, want vandaag voelde alweer een stuk beter. De huisarts bel ik ook alvast zodat hij er in ieder geval vanaf weet, mocht ik weer in een dip raken. 
 
Hoi, Gefeliciciteer met jullie zoon. Moeder en vaderschap is zekker niet makkelijk! Je blijft altijd voor verassingen staan en je hebt leuke en mindere leuke tijden. voor jou baby is nu alles heel nieuw. En heeft het soms best moeilijk. Geef je kleintje de ruimte om te wennen. We krijgen allemaal wel eens iritatie als je kindje huilerig is of als het niet gaat hoe je wilt. Het is daarom erg belangrijk om het hier samen te hebben met je vrouw. En als het even te veel wordt laat je vrouw het dan over nemen of wanneer je vrouw het even moeilijk heeft dat jij het dan overneemt. Een baby voelt jou spanning. Hierdoor raakt je baby ook overstuur. Je baby wilt graag nabijheid en veiligheid. Wanneer jou vrouw er niet is en je word boos of geiriteerd leg de kleine man even in de box of in zn bedje en loop even weg. Laat hem dan even huilen voor 5 min ofzo. jij moet de baby nog leren kennen en de baby jou. Je zult zien dat je singale op een gegeven moment beter leert herkennen waardoor het steeds beter gaat. Schaam je er niet voor en denk niet dat je geen goeie vader ben als het je even te veel word en je vrouw het overneemt. Wij maken dit allemaal mee. Veel sterkte en geef de moed niet op. 
 
Hoi
eerst nog van harte gefeliciteerd met jullie zoon!
mijn vriend heeft dat ook ontzettend gehad/ heeft het nu ook nog wel maar minder nu dan voornamelijk vermoeidheid.
Hij zit nu “ziek” thuis. Je moet het niet onderschatten. Bij vrouwen zeggen ze dan gelijk postnatale depressie. Maar een man kan ook zoiets vergelijkbaars krijgen maar dan zonder de zwangerschaps hormonen. 
Het is logisch dat het je nu nogal overvalt, een kindje is niet niks.
mijn vriend heeft hulp gezocht bij de huisarts. Loopt nu bij een psycholoog, slikt vitamine na een bloedtesten gedaan te hebben en wandelt zo een half uur per dag buiten om tot rust te komen.
hij is nog wel vermoeid maar langzaam beetje bij beetje lukt het hem.
onderschat het niet en ga even langs de huisarts die kan je echt veder helpen.
veel sterkte!
 
 
Ik lees al vele tips en adviezen. Ik wil je slechts laten weten dat ik goed begrijp hoe je je voelt. Een dikke twee weken na de bevalling kon ik alleen maar huilen en had de gedachten: ' Aan wie kan ik dit kind kwijt. Heb ik dit echt gewild?' Ik maakte mij grote zorgen, omdat ik de zorg van mijn prachtige dochter niet aan kon. Toen besefte ik dat de extreme vermoeidheid en de nodige complicaties na de bevalling er zo inhakte en ik dit ging afreageren door gevoelsmatig afstand te nemen van haar. Dát wilde ik echt niet. Ik ben toen samen met mijn vriend gaan zitten en we hebben hier vol liefde naar elkaar over gesproken. Hij heeft een nachtvoeding over genomen en ik zorg dat oma af en toe oppas, zodat ik voldoende rust krijg en tijd heb om deze grote levensverandering een plekje te geven. Nu ander halve week later voel ik mij weer mens, ben ik uber geduldig en de liefde groeit hier aan alle kanten met de dag. Iedere dag bedanken wij elkaar voor de wederzijdse zorg en deze kleine meid. 
En mocht een open gesprek niet voldoende zijn? Er is niks mis met wat hulp van buiten af. Ik ga om de paar weken naar een haptonoom. Een happy ouder is een happy kind. 
Sterkte!
 
Terug
Bovenaan