Hallo lieve mensen,
Het wordt een heel verhaal maar ik moet het even kwijt....
Ik ben zojuist terug van vakantie in Kroatië.
Een beetje eerder want de vakantie verliep niet zoals verwacht....
We dachten deze vakantie lekker te kunnen wegdromen bij het idee dat we pappie en mammie zouden worden...
Maar ruim anderhalve week geleden (we waren nét op vakantie) begon ik wat oud bloed te verliezen.. Ik heb gelijk de VK gebeld en die zei dat dit niet vreemd was, het gebeurt wel meer maar ik moest het wel even in de gaten houden..
Een paar dagen later kreeg ik in de nacht last van "menstruatie kramp" en de dag erna ook nog, dus dan maak je je al zorgen. S' avonds zat ik met mijn mannetje in de caravan (we waren nét terug van het strand) rond een uur of 7 toen ik ineens wat vocht verloor terwijl ik net naar het toilet was geweest.
Toen wist ik het al... dit gaat niet goed!
Ik ging naar het toilet en het was meteen duidelijk.
We hadden een miskraam...
Ik verloor veel bloed en een flinke bloedprop (ik dacht dat dit het vruchtje was...)
Maar ik bleef vloeien. Ik heb de VK weer gebeld en die zei dat ze dacht dat ik het vruchtje nog niet kwijt was omdat ik nog zoveel bloed verloor... Ik moest naar het ziekenhuis want ik kon zo de nacht niet in zei ze, er moest misschien nog het vruchtje/ weefsel weggehaald worden om het bloeden te stoppen.
Hierna volgde een aantal van de ergste uren uit mijn leven...
Wat een drama zeg alleen het vinden van het ziekenhuis al!
Hadden we er eindelijk een gevonden hebben ze geen gynaecologen! We moesten naar een stad 60 km verderop. We waren er met 3 kwartier met hebben nog een uur gezocht (mét tomtom) om het te vinden. Daar aangekomen was er een jongedame die ons moest helpen maar eigenlijk duidelijk andere dingen te doen had. Ze was alles behalve aardig tegen ons en moest eerst wat adminstratieve dingen met ons regelen.
Daarna moesten we maar weer gaan zitten wachten tot de gynaecoloog kwam. ( ik moest overal maar gaan zitten wachten terwijl ik langzaamaan leegliep....)
Toen kwam eindelijk de gyn en mocht mijn mannetje niet mee naar binnen van die trut!
Hij zei dat ie gewoon bleef! Nou je had die kop moeten zien....
De gyn zei "please relax" en jaste er een eendebek in. Mijn man vroeg of ze geen echo hadden. De gyn reageerde een beetje geirriteerd dat hij daar zo mee ging kijken.
Daarmee bleek inderdaad dat er "no pregnancy" meer was....
Ik moest blijven want ik verloor nog steeds veel bloed en moest gecurreteerd worden.
Als het bloeden erger zou worden zouden ze het s'nachts nog doen en anders in de ochtend.
Mijn man wilde bij me blijven maar dat mocht absoluut niet! Hij moest weg.
Nou daar lig je dan 1500 km bij je thuisfront vandaan (die van niks weten) zonder man in een ziekenhuis waarbij ik mijn vraagtekens qua hygiëne. Maar wat moet je dan? Heb geen oog dicht gedaan. En er is niemand komen kijken of het bloeden erger werd of niet hoor!
Ik mocht niemand bellen niks. De telefoon van het ziekenhuis mocht ik niet gebruiken maar ze hadden wel een telefoon waar je met een kaart mee kon bellen alleen wisten ze niet waar je die kaarten kon kopen.
De volgende ochtend mocht mijn man pas om half 10 naar me toe.
En een uur later ben ik onder gehele narcose gecurreteerd. Ik heb dus geen idee wat ze gedaan hebben wat dat kunnen ze je niet goed uitleggen.
Ik geloof dat ze weefsel hebben verwijderd maar ik weet dus niet of ze ook het vruchtje hebben verwijderd...
Wel is het bloeden en de pijn nagenoeg weg.
We hebben in het ziekenhuis mijn ouders en later mijn schoonouders nog wel op de hoogte gesteld en die schrokken zich natuurlijk rot!
Ze vonden het zo erg dat we zo ver weg zaten en waren geneigd om naar Kroatië te komen...
We zijn nog wel even op vakantie gebleven om met zijn tweetjes dit verlies en de rest op ons in te laten werken.
Het zal niet goed geweest zijn en misschien (hoe klote het op dit moment ook voelt) is het maar beter ook.
Ik voel me heel onzeker en we hebben de afspraak bij de VK in nederland die bedoeld was voor de 11 wk echo laten staan voor nacontrole.
Dan kan ik de vragen die ik heb nog stellen en hoe het nu verder moet...?
Maar dit alles houdt dus in dat ik dit forum ga verlaten....Ik wordt dus geen maart 2010 moedertje...
Maar ik wens jullie allemaal heel veel succes en een hele goed zwangerschap toe!
Liefs mij
Het wordt een heel verhaal maar ik moet het even kwijt....
Ik ben zojuist terug van vakantie in Kroatië.
Een beetje eerder want de vakantie verliep niet zoals verwacht....
We dachten deze vakantie lekker te kunnen wegdromen bij het idee dat we pappie en mammie zouden worden...
Maar ruim anderhalve week geleden (we waren nét op vakantie) begon ik wat oud bloed te verliezen.. Ik heb gelijk de VK gebeld en die zei dat dit niet vreemd was, het gebeurt wel meer maar ik moest het wel even in de gaten houden..
Een paar dagen later kreeg ik in de nacht last van "menstruatie kramp" en de dag erna ook nog, dus dan maak je je al zorgen. S' avonds zat ik met mijn mannetje in de caravan (we waren nét terug van het strand) rond een uur of 7 toen ik ineens wat vocht verloor terwijl ik net naar het toilet was geweest.
Toen wist ik het al... dit gaat niet goed!
Ik ging naar het toilet en het was meteen duidelijk.
We hadden een miskraam...
Ik verloor veel bloed en een flinke bloedprop (ik dacht dat dit het vruchtje was...)
Maar ik bleef vloeien. Ik heb de VK weer gebeld en die zei dat ze dacht dat ik het vruchtje nog niet kwijt was omdat ik nog zoveel bloed verloor... Ik moest naar het ziekenhuis want ik kon zo de nacht niet in zei ze, er moest misschien nog het vruchtje/ weefsel weggehaald worden om het bloeden te stoppen.
Hierna volgde een aantal van de ergste uren uit mijn leven...
Wat een drama zeg alleen het vinden van het ziekenhuis al!
Hadden we er eindelijk een gevonden hebben ze geen gynaecologen! We moesten naar een stad 60 km verderop. We waren er met 3 kwartier met hebben nog een uur gezocht (mét tomtom) om het te vinden. Daar aangekomen was er een jongedame die ons moest helpen maar eigenlijk duidelijk andere dingen te doen had. Ze was alles behalve aardig tegen ons en moest eerst wat adminstratieve dingen met ons regelen.
Daarna moesten we maar weer gaan zitten wachten tot de gynaecoloog kwam. ( ik moest overal maar gaan zitten wachten terwijl ik langzaamaan leegliep....)
Toen kwam eindelijk de gyn en mocht mijn mannetje niet mee naar binnen van die trut!
Hij zei dat ie gewoon bleef! Nou je had die kop moeten zien....
De gyn zei "please relax" en jaste er een eendebek in. Mijn man vroeg of ze geen echo hadden. De gyn reageerde een beetje geirriteerd dat hij daar zo mee ging kijken.
Daarmee bleek inderdaad dat er "no pregnancy" meer was....
Ik moest blijven want ik verloor nog steeds veel bloed en moest gecurreteerd worden.
Als het bloeden erger zou worden zouden ze het s'nachts nog doen en anders in de ochtend.
Mijn man wilde bij me blijven maar dat mocht absoluut niet! Hij moest weg.
Nou daar lig je dan 1500 km bij je thuisfront vandaan (die van niks weten) zonder man in een ziekenhuis waarbij ik mijn vraagtekens qua hygiëne. Maar wat moet je dan? Heb geen oog dicht gedaan. En er is niemand komen kijken of het bloeden erger werd of niet hoor!
Ik mocht niemand bellen niks. De telefoon van het ziekenhuis mocht ik niet gebruiken maar ze hadden wel een telefoon waar je met een kaart mee kon bellen alleen wisten ze niet waar je die kaarten kon kopen.
De volgende ochtend mocht mijn man pas om half 10 naar me toe.
En een uur later ben ik onder gehele narcose gecurreteerd. Ik heb dus geen idee wat ze gedaan hebben wat dat kunnen ze je niet goed uitleggen.
Ik geloof dat ze weefsel hebben verwijderd maar ik weet dus niet of ze ook het vruchtje hebben verwijderd...
Wel is het bloeden en de pijn nagenoeg weg.
We hebben in het ziekenhuis mijn ouders en later mijn schoonouders nog wel op de hoogte gesteld en die schrokken zich natuurlijk rot!
Ze vonden het zo erg dat we zo ver weg zaten en waren geneigd om naar Kroatië te komen...
We zijn nog wel even op vakantie gebleven om met zijn tweetjes dit verlies en de rest op ons in te laten werken.
Het zal niet goed geweest zijn en misschien (hoe klote het op dit moment ook voelt) is het maar beter ook.
Ik voel me heel onzeker en we hebben de afspraak bij de VK in nederland die bedoeld was voor de 11 wk echo laten staan voor nacontrole.
Dan kan ik de vragen die ik heb nog stellen en hoe het nu verder moet...?
Maar dit alles houdt dus in dat ik dit forum ga verlaten....Ik wordt dus geen maart 2010 moedertje...
Maar ik wens jullie allemaal heel veel succes en een hele goed zwangerschap toe!
Liefs mij