We hebben een zoon van ruim 2 jaar en de hoop op nog een tweede kindje..
In juli 2015 kreeg ik voor het eerst een miskraam. Ik was weer vrij snel zwanger toen eenmaal besloten voor een tweede te gaan. Helaas bleek bij de echo, met 8 weken, dat ons kindje een groeiachterstand had. Er was wel hartactiviteit, maar het hartje klopte niet snel genoeg. Met 9,5 week waren we terug en werd onze angst bevestigd, het hartje klopte niet meer. Ik besloot m'n lichaam de tijd te geven om dit te verwerken en niet voor medicijnen of een curretage te kiezen. Een week later gebeurde het. Ontzettende wee-achtige buikpijn en bloedverlies. Het vruchtje ben ik die avond verloren en was compleet. Dit heeft er ingehakt, de wens op een tweede kindje is sterk.
We hebben het advies van de vk opgevolgd en een menstruatie afgewacht. Dit kwam na ongeveer 6weken weer op gang. Helaas duurde het daarna vrij lang voor ik weer zwanger was. Ik was tot twee keer toe binnen een maand in verwachting en nu duurde het langer. In december had ik weer een positieve test in m'n handen al durfde ik niet te snel blij te zijn. Helaas ging ook dit weer mis. Nu met 5 weken. Het voelde heel anders dan de eerste keer, maar weer erg verdrietig. Nu is het maart en is het bijna een jaar geleden toen ik er achter kwam dat ik weer zwanger was. Het gekke is dat het bij m'n zoon van twee moeiteloos verliep, de hele zwangerschap verliep volgens het boekje en nu word ik op de proef gesteld. Zo voelt het... Ik ben onzeker over de toekomst en of we ooit nog een tweede kindje krijgen. Ondertussen heb ik wel weer een enigszins regelmatige cyclus van ongeveer 29dagen.
Is er iemand die een soortgelijke ervaring heeft, ik ben heel benieuwd hoe andere vrouwen het ervaren. Ik ben vrij nuchter ingesteld, maar het doet me zeer en kom graag in contact met 'lotgenoten'.
Liefs!
In juli 2015 kreeg ik voor het eerst een miskraam. Ik was weer vrij snel zwanger toen eenmaal besloten voor een tweede te gaan. Helaas bleek bij de echo, met 8 weken, dat ons kindje een groeiachterstand had. Er was wel hartactiviteit, maar het hartje klopte niet snel genoeg. Met 9,5 week waren we terug en werd onze angst bevestigd, het hartje klopte niet meer. Ik besloot m'n lichaam de tijd te geven om dit te verwerken en niet voor medicijnen of een curretage te kiezen. Een week later gebeurde het. Ontzettende wee-achtige buikpijn en bloedverlies. Het vruchtje ben ik die avond verloren en was compleet. Dit heeft er ingehakt, de wens op een tweede kindje is sterk.
We hebben het advies van de vk opgevolgd en een menstruatie afgewacht. Dit kwam na ongeveer 6weken weer op gang. Helaas duurde het daarna vrij lang voor ik weer zwanger was. Ik was tot twee keer toe binnen een maand in verwachting en nu duurde het langer. In december had ik weer een positieve test in m'n handen al durfde ik niet te snel blij te zijn. Helaas ging ook dit weer mis. Nu met 5 weken. Het voelde heel anders dan de eerste keer, maar weer erg verdrietig. Nu is het maart en is het bijna een jaar geleden toen ik er achter kwam dat ik weer zwanger was. Het gekke is dat het bij m'n zoon van twee moeiteloos verliep, de hele zwangerschap verliep volgens het boekje en nu word ik op de proef gesteld. Zo voelt het... Ik ben onzeker over de toekomst en of we ooit nog een tweede kindje krijgen. Ondertussen heb ik wel weer een enigszins regelmatige cyclus van ongeveer 29dagen.
Is er iemand die een soortgelijke ervaring heeft, ik ben heel benieuwd hoe andere vrouwen het ervaren. Ik ben vrij nuchter ingesteld, maar het doet me zeer en kom graag in contact met 'lotgenoten'.
Liefs!