Vanaf hoeveel weken gingen jullie zónder baby op pad?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hi!

Mijn dochtertje is vandaag 8 weken oud. Ik geef volledig borstvoeding en heb pas 1x een flesje geprobeerd. Dat ga ik deze week wel vaak oefenen wat ik moet natuurlijk binnenkort weer aan het werk. Maar ik zie er zo tegenop om iemand op te laten passen.... zelf het idee haar bij haar vader of oma achter te laten..... Ik wist niet dat ik zó beschermend zou reageren. Mijn vriend wil volgende week samen uitgaan, maar ik zie niet voor me hoe dat moet gaan. Sophia slaapt bij mij in bed en kan (is niet gewend?) alleen te slapen, ik kan denk ik helemaal niet genieten van uitgaan op deze manier. Maar aan de andere kant wil ik wél graag gaan...
Ik ben zo bang dat ze (weer eens) overstuur raakt en dat ze haar niet kunnen troosten.

Hoe oud waren jullie kindjes toen er voor het eerst iemand op kwam passen? Of hebben jullie je kindje naar het oppas adres toe gebracht??
Heeft er iemand tips... ik wil me hier graag overheen zetten, vanaf november   gaat ze nl ook naar de crèche...

xxx
 
hoi marinha
lastig he, niemand kent je kind zo goed als jij.
misschien is het handig om niet meteen een hele dag/middag weg te gaan, maar te beginnen met 1 of 2 uurtjes en dan uit te bouwen.
ik heb gelukkig mijn moeder dichtbij wonen, dus ik kon het zo ;oefenen'.
en het is heerlijk hoor, een middagje voor jezelf.
al is het maar ongestoord boodschappen doen of naar de kapper.
en dat flesje... blijven doen hoor!
mijn dochtertje begon er gewoon niet aan. die heeft moord en brand geschreeuwd, wel twee weken. als ze het flesje alleen al zag, pfffffff
als ik ooit een tweede mag krijgen, wen ik dat vanaf het begin aan.
maar goed, dat was ongevraagd advies, sorry.
succes!!!!
 
Moeilijk he!
Bij onze oudste had ik dit gevoel ook heel extreem... Ik wilde wel wat voor mezelf doen maar haar alleen laten.... vreselijk! Dus zeker het eerste half jaar ging ik alleen weg als ze lag te slapen en papa bij dr was! Dan deed ik gewoon een boodschapje of i.d. en was ik meteen terug als hij me belde dat ze wakker was!
Ook ik gaf de eerste 10mnd volledige BV aan haar en uiteraard kan je kolven maar toch het is gewoon raar om dat moment uit te moeten besteden... zeker een eerste keer!
Ik ben gestopt met werken ook mede omdat we ons kindje niet weg wilde brengen.
Ik moet zeggen dat na ong een half jaar het steeds makkelijker werd om even weg te gaan zonder haar maar nou ze bijna 2 is zijn we nog geen voorstanders van bij oma 'droppen'! Wij doen het gewoon graag zelf...!
Met onze 2e die 1 juni geboren is ben ik wel makkelijker met bij papa achterlaten maar bij vreemde (behalve mn eigen moeder dan) laat ik dr niet achter! Ze is nog zo klein.... Over een klein jaartje loopt ze alweer op eigen benen de wijde wereld in.... Dus ik geniet nog even lekker van deze tijd en houd dr lekker dicht bij mama!
Het enige advies dat ik je kan geven is dat je niet tegen je zin in weg moet gaan want dan kan je er toch niet van genieten!

Liefs L81
 
Hoi,

Vanaf week 2 liet ik hem wel lekker bij papa thuis. Toen hij 2 en halve maand was zijn we samen 's avonds naar een verjaardag geweest en heeft mijn zusje bij ons opgepast.
En sindsdien is hij wel even een uurtje bij een vriendin geweest of bij mijn ouders.

Ik moet zeggen dat ik onze jongste makkelijker achterlaat dan ik onze oudste destijds achterliet.  En ik moet wel de oppas kunnen vertrouwen, anders doe ik het niet.

En het is ook zo dat ik gedurende de hele avond aan mijn mannetjes moet denken. Behalve dan als papa thuis is, dan maak ik mij niet druk.

Groetjes junimama.
 
hoi,

de eerste keer zonder baby was na 10 dagen. ik moest een kolf hebben en wilde deze echt zelf zien, dus Joris bleef bij papa. de eerste keer dat Joris naar de oppas ging was met 2,5 week, ik vond het vreselijk, moest niet aan hem denken, want dan begon ik te janken. toch hebben we hem een aantal keren weg gebracht in de weken erna en voor mijn vertrouwen was dat heel goed. eerst werd ik misselijk bij het idee hem weg te moeten brengen, maar toen ik zag hoe lief mijn ouders, schoonouders en broers en zussen voor hem waren kon ik hem makkelijker loslaten. het kdv was ook erg lastig in het begin, maar ook hier zie ik hoe erg hij het naar de zin heeft en zo vind ik het steeds makkelijker en nu eigenlijk zelfs heerlijk als ik iets voor mezelf kan doen. ik breng hem ook weg als ik vakantie heb, dit voor zijn ritme en zo kan ik eens lekker doorwerken in huis en even de stad inschieten, zodat ik de vrije dagen er echt voor hem kan zijn.

ik geef ook nog volledige bv, dus ik breng hem ook niet graag voor niks weg, omdat ik dan moet kolven, vaak past er iemand op tussen 2 voedingen, zodat ik toch naar de kapper/ fysio of wat dan ook kan.

mij heeft het echt geholpen om hem naar vertrouwde personen te brengen, dan zie je dat ook zij het goed doen, ook al zijn ze anders. en je kindje leert zo ook dat er meerdere dingen goed zijn.

succes.

gr floor
 
Hoihoi,

Hier nog zo'n onverwacht overbezorgde moeder! Toen Amy een week of vier was heb ik haar voor het eerst alleen bij haar papa gelaten en ging ik even naar de stad omdat we wat spullen voor haar nodig hadden. De hele weg heb ik zitten janken op m'n fiets en om het kwartier heb ik mijn vriend gebeld of het nog goed ging (die kent me gelukkig langer dan vandaag, moest er om lachen en vatte het niet persoonlijk op). Toen ze zes weken was ben ik een uurtje gaan sporten en paste mijn moeder op. Ik heb toen een getypt A4'tje voor har klaargelegd over het hoe en wat betreft de verzorging van Amy. Ik heb er direct  bijgezegd dat het meer over mij zei dan over haar en dat het geen wanvertrouwen was maar dat het mij een gerust gevoel gaf om die lijst achter te laten. Mijn moeder kon er ook hartelijk om lachen maar nam me toch ook serieus. Ik heb nu nog steeds moeite met haar bij anderen achter te laten maar het gaat steeds beter.
Mijn tios aan jou:
-Bouw het op. Begin met een blokje om terwijl papa oppast en bouw dit uit.
-Leg een lijst klaar met alles wat de ander zou moeten weten en schaam je niet om dit te doen.
-Bespreek je gevoel met degene die gaat oppassen en spreek af dat je die avond een paar keer zult bellen omdat je dan rustiger zit. Doe dit op ieder moment dat je et nodig hebt.
-Bedenk dat, als je (schoon)ouders oppassen, jij en je man/vriend ook  gezond groot zijn geworden (ga ik  van uit) en dat zij echt wel weten wat ze doen.  
- Geniet wel van je avondje weg. Even weer met z'n tweeën kan toch ook heel even heel fijn zijn.

Ik hoop dat je er   wat aan hebt. Het waren voor mij wel de manieren om er doorheen te komen.    
Succes.

Liefs,
Marian
 
Hoihoi,

Dat moederinstinct van ons ook.
Ik heb Evy vanaf het begin alleen gelaten bij papa, die vertrouw ik natuurlijk blindelings met haar.
De eerste keer dat Evy moest gaan logeren, was met een maand of 3. We hadden een bruiloft en toen heeft ze 1 nachtje bij opa en oma gelogeerd.
Mijn moeder is toen van te voren regelmatig bij ons geweest om te oefenen met wassen en fles geven.
Ik heb als kraamcadeau een oppasboek gekregen, daar heb ik dus alles in geschreven voor mijn moeder. Slapen, flesjes bereiden en geven, welke kleren aan enzo.
Mijn ouders vonden dit echt niet raar, alleen maar prettig. Ze hebben mij en mijn broertje dan wel opgevoed, maar dat is ook alweer zo lang geleden. En er verandert ook vanalles.
Ik heb die avond een paar keer gebeld, ook geen probleem.
Opa en oma vonden het ook heel leuk, en zouden zo weer willen. Maar ze is tot nu toe niet meer geweest. Als het enigszins gaat, gaat ze gewoon lekker mee met ons.
Ze gaat over 2 weken voor de 2e keer. Dan trouwt de broer van mijn vriend en daar moeten we de hele dag bij zijn. Evy gaat wel mee naar het gemeentehuis en zo, maar voor 's avonds komen mijn ouders oppassen. Het wordt anders het te lange dag voor haar met teveel indrukken en veel te weinig slaap en dat vind ik gewoon zielig voor haar.
Doe gewoon wat je gevoel je ingeeft.

Groetjes Iris mv Evy 16-05-08
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan