vanavond eindelijk de 1e echo

YESSS alles is goed. Hele mooie hartactie. Ik ben 9 weken nu. Het was parchtig. Een levendig kindje, met 2 beentjes, armpjes en een ruggegraatje. Wat een opluchting. Het was wel een inwendige echo, maar ik voelde me wel op mn gemak. Ik leef nu op een wolk, en doe anders niks dan naar de foto's kijken!!
 
Ik ben heel blij, maar ook verdrietig omdat mijn moeder ongeneslijk ziek is.... Ze is zo veranderd sinds ze ziek is.. Anders was ze altijd heel betrokken en nu is ze wat afstandelijk.. Moeilijk om mijn gevoelens nu niet echt met haar te kunnen delen. Ze vind het wel heel leuk voor ons, maar ik voel het niet van haar....
 
Ach meis, wat lijkt me dat moeilijk! Vreugde en verdriet zo dicht naast elkaar. Heb je het er met haar over gehad, dat jij dat zo voelt? Of is dat te moeilijk voor je, of voor haar? Het is zo'n speciale tijd, ook juist omdat ze er nu nog is!!

Ik weet natuurlijk de situatie niet, maar ik hoop dat je je gevoel met haar kan bespreken, zodat jij deze speciale tijd ook met je moeder kan delen.

Heel veel sterkte met deze dubbele gevoelens en probeer ook te genieten, ook al is dat lekker makkelijk gezegd.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan