Lieve lieve meiden,
Ik wil jullie bedanken voor jullie medeleven en lieve woorden, doet me goed
Vanmiddag ben ik met Mila naar de begraafplaats gewandeld (lange wandeling), lekker gezongen onderweg. Toen we daar aan kwamen heb ik ook nog andere dierbaren die overleden zijn opgezocht en daarna mijn broer die achteraan begraven ligt. Is er altijd heel vredig. Ik heb Mila verteld over mijn broer en ze keek me aan en daarna was ze alles aan het bekijken. De 25 rode en witte rozen op zijn graf, zijn foto, de vele sterren (van iedere vriend 1) Na 10 minuten viel ze lekker ontspannen in de draagzak in slaap. Na een half uurtje ben ik langzaam terug gewandeld.
Wanneer een dierbare zo jong uit het leven wordt gerukt, zonder voorbereiding, zonder teken, dat is verschrikkelijk. We waren heel close, echt mijn grote broer. We waren met zijn tweeen. Ik was toen zelf nog heel jong, 19 jr. Ik heb diepe dalen gekend, burnout gehad etc, maar daarna ben ik steeds sterker geworden. Ik heb gevochten om daar te komen waar ik nu sta. Ik sta anders in het leven, ben bewuster met alles bezig, maak me niet zo druk om kleine dingen, relativeer meer en probeer van de kleine dingen te genieten. Vooral nu van Mila, een Godsgeschenk!
Dt neemt natuurlijk de pijn, het verdriet en gemis niet weg, maar de jaren hebben me geleerd dit een plaats te geven. Ik heb nu een prachtige dochter, had dit graag samen met hem beleefd. Hij zou een heel trotse oom zijn geweest. Was gek op kinderen.
Hij was heel beschermend naar mij toe.
Ik kan me nog herinneren dat hij zei, ik was een jaar of 18, als je ooit een vriend krijgt en hij is niet goed voor je, kom je naar mij, je moet je altijd met respect laten behandelen! Krijgen jullie samen een kind en hij doet er niks voor, dan kom je naar mij en dan voeden we samen de kleine op. Dan zorgen we er samen voor, ik zal er altijd voor je zijn....................
Dit raakt me nu weer, omdat ik nu in die positie ben beland.........................
Ik heb een geweldige band met mijn ouders, we zijn heel close en houden veel van elkaar. Zij steunen me, geven me hoop. Ik heb de innerlijke kracht terug gevonden en ja ik heb in de afgelopen maanden weer veel meegemaakt met de bevalling en gezondheid van Mila, maar samen zijn we sterk. Wij komen er wel!
Lieve meiden, voor jullie xxx Monique