beste Judith,
Mijn man is arts, psychiater, mijn schoonzusje is gynaecologe, mijn beste vriendin en haar man zijn ook gynaecologen, schoonouders zijn artsen, ma.w. ik ben omringd door een en al arts. De man van mijn vriendin werkt als gynaecoloog in het LUMC (toevallig). Even voor alle duidelijkheid: "een kennis die even iets 'gelijkaardigs' heeft meegmaakt", zegt HELEMAAL niets. Er bestaan honderd en een miljoen afwijkingen, de een is de ander niet, en iedereen is uniek, zo ook de baby's in de buik. Een tweeling is comleet, totaal verschillend van een eenling, een nierafwijking, is nogal wat anders dan een chromosoomafwijking of nog iets anders. In principe mag je de ene zaak niet met de andere vergelijken, omdat deze over het algemeen niet te vergelijken zijn, er zijn nl altijd verschillen. Ouders die in een positie als Inge zitten, gaan hier over het algemeen niet lichtvaardig mee om. Ook artsen niet. Vaak hoor ik mijn vrienden praten over hun patiëten waar ze diep mee meeleven. Schrijnende gevallen die nog dagenlang nazinderen. Bevallingen die toch niet zijn gelukt etc. Artsen hebben het beste met je voor, bezitten de kennis, en moet je durven te vertrouwen. Ze werken in een team, en alle bijzondere gevallen worden in een medisch team besproken (waaronder verschillende gynaecologen, arts-assistenten (= artsen in opleiding tot gynaecologen), verpleegkundigen, verloskundigen, etc. Zodoende komen ze tot een gerechtvaardigd advies wat het beste zou zijn in dat geval voor moeder, vader en kind. En tuurlijk pakt het soms beter of slechter uit dan wat ze hadden verwacht, ook zij hebben moeder natuur niet in de hand, het zijn geen goden, alleen kunnen ze soms een net iets beter onderbouwde beslissing nemen omdat ze meer kennis in huis hebben.
Ik vind het nogal cru om dit zomaar even snel te stellen in een kort bericht: "een kennis heeft iets gelijkaardigs meegemaakt, dus ik denk dat je er te lichtvaardig mee omgaat." Heb je enig idee hoeveel dagen en nachten inge en vriend hier al over hebben nagedacht, hebben getreurd, hoeveel opties en mogeiljkheden er al doorlopen zijn? Hoeveel de artsen hier al over hebben nagedacht, onderzoek naar hebben gedaan (zowel bij Inge als in het algemeen (promotiestudies etc)), echo's hebben genomen, overleg hebben gepleegd????????????
Inge,
Ik heb veel respect voor je, wens je het allerbeste toe, en hoop dat eentje het overleeft. Rust vooral ook goed uit, je bent vast kapot van het piekeren en alle emoties, gun jezelf de rust en de tijd. Sterkte, Lahaya
Mijn man is arts, psychiater, mijn schoonzusje is gynaecologe, mijn beste vriendin en haar man zijn ook gynaecologen, schoonouders zijn artsen, ma.w. ik ben omringd door een en al arts. De man van mijn vriendin werkt als gynaecoloog in het LUMC (toevallig). Even voor alle duidelijkheid: "een kennis die even iets 'gelijkaardigs' heeft meegmaakt", zegt HELEMAAL niets. Er bestaan honderd en een miljoen afwijkingen, de een is de ander niet, en iedereen is uniek, zo ook de baby's in de buik. Een tweeling is comleet, totaal verschillend van een eenling, een nierafwijking, is nogal wat anders dan een chromosoomafwijking of nog iets anders. In principe mag je de ene zaak niet met de andere vergelijken, omdat deze over het algemeen niet te vergelijken zijn, er zijn nl altijd verschillen. Ouders die in een positie als Inge zitten, gaan hier over het algemeen niet lichtvaardig mee om. Ook artsen niet. Vaak hoor ik mijn vrienden praten over hun patiëten waar ze diep mee meeleven. Schrijnende gevallen die nog dagenlang nazinderen. Bevallingen die toch niet zijn gelukt etc. Artsen hebben het beste met je voor, bezitten de kennis, en moet je durven te vertrouwen. Ze werken in een team, en alle bijzondere gevallen worden in een medisch team besproken (waaronder verschillende gynaecologen, arts-assistenten (= artsen in opleiding tot gynaecologen), verpleegkundigen, verloskundigen, etc. Zodoende komen ze tot een gerechtvaardigd advies wat het beste zou zijn in dat geval voor moeder, vader en kind. En tuurlijk pakt het soms beter of slechter uit dan wat ze hadden verwacht, ook zij hebben moeder natuur niet in de hand, het zijn geen goden, alleen kunnen ze soms een net iets beter onderbouwde beslissing nemen omdat ze meer kennis in huis hebben.
Ik vind het nogal cru om dit zomaar even snel te stellen in een kort bericht: "een kennis heeft iets gelijkaardigs meegemaakt, dus ik denk dat je er te lichtvaardig mee omgaat." Heb je enig idee hoeveel dagen en nachten inge en vriend hier al over hebben nagedacht, hebben getreurd, hoeveel opties en mogeiljkheden er al doorlopen zijn? Hoeveel de artsen hier al over hebben nagedacht, onderzoek naar hebben gedaan (zowel bij Inge als in het algemeen (promotiestudies etc)), echo's hebben genomen, overleg hebben gepleegd????????????
Inge,
Ik heb veel respect voor je, wens je het allerbeste toe, en hoop dat eentje het overleeft. Rust vooral ook goed uit, je bent vast kapot van het piekeren en alle emoties, gun jezelf de rust en de tijd. Sterkte, Lahaya
);