Hoi ladies,
Ik ben hier pas 2 keer geweest, want ik zat in eerste instantie in het maart 2006 moeders forum, maar helaas heeft de gyn vorige week donderdag gezien dat de vrucht niet levensvatbaar is, dus ik wist dat ik een miskraam ging krijgen.
Zondag zijn de bloedingen heel rustig begonnen. Maandag ook kleine beetjes. In eerste instantie viel de pijn van het miskraam mee, maar dinsdagavond heb ik al een flinke homp stolstels verloren. Dat deed pijn. Woensdag was ik bij een vriendin, maar echt gezellig was ik niet want ik verging steeds van de pijn.
Toen ik eenmaal thuis was werd het rond etenstijd heel erg. Ik heb overgegeven van de pijn en was helemaal verlamd. Ik heb pijstillers ingenomen, op de grond gelegen op handen en knieen, op bed gelegen, staan springen in de hoop dat het losschoot, rondjes gelopen in huis, een uur op de wc gezeten, ruim drie kwartier gehurkt onder de douche gestaan. Niets hielp en de pijn werd erger en erger en ik verloor enorme hoeveelheden bloed en stolsels, maar de pijn werd maar niet minder.
Rond 21.00 uur heeft mijn moeder me naar het ziekenhuis gebracht omdat mijn vriend zelf ook ziek was. Eenmaal in het ziekenhuis heb ik een onderzoek gehad en heb ik wederom grote hoeveelheden bloed en dergelijke verloren. Tijdens de echo bleek echter dat alles er nog zat! Zowel de vruchtzak als het vruchtje! Ze hebben toen direct besloten mij in het ziekenhuis te houden en direct een spoedcurretage uit te voeren. Mijn vriend is toen toch maar gekomen.
Mijn eigen gyn had nachtdienst, dus ik ben door hem geholpen. Wel heel prettig en vertrouwd. Vanmorgen werd ik wakker en de pijn is weg. Ik ben zo blij dat de pijn weg is! Ik heb echt in mijn hele leven nog niet zo'n buik en rugpijn gehad als gisteren. Niet normaal! Alles is nu in ieder geval schoon en mijn vriend en ik gaan gewoon voor de herkansing.
Hebben jullie nog tips of dingen die ik beter niet kan doen? Voor alle anderen hier: heel veel succes met het verwerken van de miskraam en hopelijk zijn we binnenkort op de moeder-forums te vinden. Dat is in ieder geval mijn streven.
Roebie
27 jaar, 1e zwangerschap (ronde 5), 12 weken voor mk
Ik ben hier pas 2 keer geweest, want ik zat in eerste instantie in het maart 2006 moeders forum, maar helaas heeft de gyn vorige week donderdag gezien dat de vrucht niet levensvatbaar is, dus ik wist dat ik een miskraam ging krijgen.
Zondag zijn de bloedingen heel rustig begonnen. Maandag ook kleine beetjes. In eerste instantie viel de pijn van het miskraam mee, maar dinsdagavond heb ik al een flinke homp stolstels verloren. Dat deed pijn. Woensdag was ik bij een vriendin, maar echt gezellig was ik niet want ik verging steeds van de pijn.
Toen ik eenmaal thuis was werd het rond etenstijd heel erg. Ik heb overgegeven van de pijn en was helemaal verlamd. Ik heb pijstillers ingenomen, op de grond gelegen op handen en knieen, op bed gelegen, staan springen in de hoop dat het losschoot, rondjes gelopen in huis, een uur op de wc gezeten, ruim drie kwartier gehurkt onder de douche gestaan. Niets hielp en de pijn werd erger en erger en ik verloor enorme hoeveelheden bloed en stolsels, maar de pijn werd maar niet minder.
Rond 21.00 uur heeft mijn moeder me naar het ziekenhuis gebracht omdat mijn vriend zelf ook ziek was. Eenmaal in het ziekenhuis heb ik een onderzoek gehad en heb ik wederom grote hoeveelheden bloed en dergelijke verloren. Tijdens de echo bleek echter dat alles er nog zat! Zowel de vruchtzak als het vruchtje! Ze hebben toen direct besloten mij in het ziekenhuis te houden en direct een spoedcurretage uit te voeren. Mijn vriend is toen toch maar gekomen.
Mijn eigen gyn had nachtdienst, dus ik ben door hem geholpen. Wel heel prettig en vertrouwd. Vanmorgen werd ik wakker en de pijn is weg. Ik ben zo blij dat de pijn weg is! Ik heb echt in mijn hele leven nog niet zo'n buik en rugpijn gehad als gisteren. Niet normaal! Alles is nu in ieder geval schoon en mijn vriend en ik gaan gewoon voor de herkansing.
Hebben jullie nog tips of dingen die ik beter niet kan doen? Voor alle anderen hier: heel veel succes met het verwerken van de miskraam en hopelijk zijn we binnenkort op de moeder-forums te vinden. Dat is in ieder geval mijn streven.
Roebie
27 jaar, 1e zwangerschap (ronde 5), 12 weken voor mk