Vaste voeding

Mijn zoontje is toe aan vaste voeding.
We hebben al een aantal groente en fruit papjes gehad en vanavond had ik bloemkool met aardappel geprakt, wel met nog wat kleine stukjes erin.

Ik heb dit gegeven maar ben na een paar lepeltjes gestopt omdat hij maar bleef kokhalzen en het uit bleef spugen. Ik merk dat ik wat angstiger ben met stukjes in papjes laten of gewoon stukjes dan bij mijn eerste zoontje (die is bijna 5 ondertussen). Zeker als hij blijft kokhalzen.

Komende maandag word hij 6 maanden en mogen we starten met stukjes brood. Ook hier zie ik wat tegen op, omdat deze vrij groot mogen zijn van het CB (1x1cm) en hij al aan het kokhalzen kwam van kleine stukjes in het papje van vanavond. Hij wil zó graag met ons mee-eten, kijkt het eten uit onze mond en ik wil hem zo graag laten mee-eten maar ben toch wat angstig voor grote(re) stukjes.

Ik denk dat een gedeelte van mijn angstigheid komt doordat mijn eerste zoontje een keer bijna is gestikt in een klein stukje meloen

Hoe pak ik dit het beste aan? Is het normaal dat hij zoveel kokhalst als er kleine stukjes in zitten? Hij heeft nog geen tandjes, maar maakt als hij ons ziet eten wel kauwbewegingen en door de dag ook. Echter tijdens het hapje van vanavond niet.
 
Ik zou proberen om grotere stukken te geven, kleine stukjes ging bij mijn zoontje ook vaak verkeerd. Tandjes of niet, ze krijgen het wel weg als ze dat zelf willen. En wie kent het niet, de verhalen van oude mensen met een kunstgebit die (stiekem dan) hun tanden uit doet om te eten blijkbaar heeft het toch ergens iets fijns

Mijn zoontje kon met 4 maanden ook amper eten, het was een en al kokhalzen. Toen hij eenmaal 6 maanden was ging het direct goed. En met 8 maanden at hij alles.

De WHO adviseert trouwens ook om pas met 6 maanden met vast voedsel te beginnen. Vroeger werd dat ook zo gedaan. Het is iets typisch Nederlands om eerder te willen starten.

Sterkte met de situatie.
 
De Rapley methode, waarbij kinderen geheel zelf knabbelen enzo, schijnt inderdaad bij sommige baby's heel goed te werken.
Dan hebben ze zelf meer controle, en worden niet verrast door stukjes in het normaal smeuïge papje.
 
De Rapley methode, waarbij kinderen geheel zelf knabbelen enzo, schijnt inderdaad bij sommige baby's heel goed te werken.
Dan hebben ze zelf meer controle, en worden niet verrast door stukjes in het normaal smeuïge papje.
Ik had inderdaad gelezen dat het zo heette.
Mijn eigen methode was eigenlijk de 'ik-volg-mijn-kind-en-mijn-gevoel-methode' waarbij ik op het moment zelf keek waar hij behoefte aan had en me daar op aan heb gepast.
Volgens mij was het een mengelmoesje van verschillende 'officiële' methodes door elkaar
 
Ik had inderdaad gelezen dat het zo heette.
Mijn eigen methode was eigenlijk de 'ik-volg-mijn-kind-en-mijn-gevoel-methode' waarbij ik op het moment zelf keek waar hij behoefte aan had en me daar op aan heb gepast.
Volgens mij was het een mengelmoesje van verschillende 'officiële' methodes door elkaar
Denk dat de meeste moeders dat uiteindelijk doen. Maar het kan fijn zijn eerst goed in te lezen op een methode, als je er nog niet bekend mee bent.
 
Voor het brood specifiek: geen stukje geven, maar een korstje dat hij zelf in zijn knuistje kan houden. En zelf een beetje op kan sabbelen, en wanneer hij daar aan toe is, knabbelen.
 
Denk dat de meeste moeders dat uiteindelijk doen. Maar het kan fijn zijn eerst goed in te lezen op een methode, als je er nog niet bekend mee bent.
Dat snap ik helemaal. Ik heb mezelf ook steeds ingelezen. Ik denk alleen dat er meerdere wegen naar Rome leiden. Het strikt volgen van 1 methode is daardoor in mijn beleving niet aan te bevelen. Zelf pak ik altijd uitstekend verschillende methodes hetgeen waar ik wat aan heb. Dat bij elkaar gevoegd, maakt in mijn beleving de perfecte op-maat methode
 
Terug
Bovenaan