Ik sneed de boterhammen altijd in stukjes. De korstjes legde ik er altijd bij op het bordje. Zo kon mijn zoontje zelf kiezen en pakken wat hij at en waar hij op dat moment aan toe was.
Toen hij eenmaal beter kon eten haalde ik de korstjes er niet eens meer af. Ze horen in mijn beleving gewoon bij een boterham, dus ik wilde niet moeilijk doen om later weer een strijd te krijgen over het listen van korstjes. Hij heeft hier ook nooit moeilijk over gedaan trouwens. Ergens heeft het gewerkt