Veel ruzie thuis...

Hoi,
Ik denk dat je een goede beslissing hebt genomen door even afstand te nemen. Dan kun je in ieder geval even tot rust komen.
Wat die achternaam betreft. Om het kindje zijn achternaam te geven, moet hij het kindje in de zesde maand van de zwangerschap erkennen, hij moet hiervoor samen met jou naar het gemeentehuis. Grote kans dat hij hiervan niet op de hoogte is en om de hoogte te komen, zou hij meer in de materie van kinderen krijgen moeten duiken. Lijkt me een goede test voor de aankomend vader.
Overigens moet ik wel zeggen, mijn man is een vader uit duizenden, maar met zwangerschap heeft hij echt helemaal niks. Naar echo's gaat hij alleen mee als ik zeg dat het moet (omdat er bijv. slecht nieuws zou kunnen komen), tegen de buik praten heeft hij nog nooit van gehoord, babykamer op tijd in orde krijgen, snapt hij ook niet en ga zo maar door. Maar als het kindje er eenmaal is, gaat hij er helemaal voor en is niks hem te veel. Nou is hij wel iets ouder en verantwoordelijker dan jou vriend, maar ik wil alleen maar zeggen, het kan nog aardig bijdraaien. In ieder geval heel veel sterkte!
Ivy
 
Hoi hoi,

Wat een vervelende situtie waar je in zit en natuurlijk is het zo dat nu er een kleine op komst is dat ie zijn verantwoording moet kennen maar dat kan nog komen. Ik weet ook niet hoe hij is maar ik hoop voor jou en jullie kindje dat alles goed komt zoals het hoort te gaan en wens je veel succes.

Ondanks dit nog een fijne zwangerschap er groeit tenslotte een heel mooi wondertje in jou buik.

Gr Fruit Girl
 
hoi
wat vervelend allemaal
ik heb een beetje in de richting van jou situatie mee gemaakt niet helemaal het zelfde.
want elke situatie is anders. maar wel veel ruzie's en ook een jongen (nu mijn ex)die niet veel thuis was en meer om zijn vrienden leek te geven.
ik weet alleen dat ik heel vaak heb geprobeert het goed te houden ook voor mijn dochter toen en geprobeert hem anders in te praten ook dat ie er meer moest zijn enzo,  maar t mijn ex is het zelfde gebleven.  volgens mij kun je iemand niet veranderen en 10.000 keer het proberen is ook niet goed.  je moet goed voor je zelf na gaan wat je zelf wil in je leven en voor je kind.  ik vind het heerlijk hoe ik nu leef een man die thuis ervoor mij en mijn dochter is. en veel meer het beeld dat ik in mijn hoofd had van hoe  mijn leven moest zijn.
ik vind het al een goed besluit dat je er even tussen uit bent gegaan.
ik wens je veel succes met je verdere keuze.
ik kan je alleen zeggen je moet niet altijd maar blijven hopen/denken dat je vriend
verandert. groetjes marielle
 
Hoi Zoraida,

Wat naar voor je, lijkt mij heel moeilijk en verdrietig.

Het is denk ik per gemeente anders, maar bij ons is het zo dat de partner na de geboorte ook het kind kan erkennen. Jullie moeten dan wel samen naar de gemeente om jullie kindje aan te geven. Vraag dit goed na, je hebt dan eventueel nmeer tijd om erover na te denken en te kijken of er iets veranderd in zijn houding tov jou en jullie kind.

Ik denk inderdaad ook dat je hem de ruimte moet geven om zelf er achter te komen wat zijn (vader)gevoelens zijn. Goed dat je zelf een stap opzij hebt gedaan, het allerbelangrijkste nu is de gezondheid van jou en je kind.

Verder denk ik eerlijk gezegd  dat het feit dat hij (veel?) drinkt en blowt niet mee zal werken voor hemzelf om evenwicht te vinden in de situatie en in zijn gevoelens, maar ik zou niet weten hoe je hier enige invloed op zou kunnen uitoefenen....... De ervaring leert dat men van blowen uiteindelijk niet heel relaxed wordt, zet daar jou korte lontje onder invloed van zwangerschapshormonen naast en je hebt al een explosieve situatie!

Als je met hem praat, stel jezelf dan niet op als "slachtoffer", in de zin van: "Weet je wel wat ik hiervoor moet laten!", etc.
Probeer constructief te zijn en verwijten en emoties te vermijden. Is heel moeilijk, weet ik.
Maar probeer bijvoorbeeld duidelijk te maken waar hij jou echt heel blij mee zou kunnen maken ipv hem te verwijten wat hij allemaal fout doet. (Dus niet: "Jij hangt alleen maar in de kroeg!" Maar: "Ik zou het zo fijn vinden een avond sámen iets leuks te doen.")  En probeer van hem dezelfde informatie te krijgen. Misschien komen jullie zo tot een compromis.

Ik hoop het allerbeste voor jullie en wens je veel sterkte!

Groet, Ayleen
 
hoi,

wat een nare situatie zeg

denk dat het idd goed is om wat tijd voor jezelf te nemen en alles rustig even laten bezinken

laat hem maar even voelen wat die kwijt raakt als die zo doorgaat

enne erkennen kan die altijd nog ook na de geboorte hoor , en daar heeft het kind zijn achternaam niet voor nodig!!!

alle tijd nog

doe het rustig aan en denk aan je zelf en aan je kleine wondertje

succes verder

groetjes moekje 28wkn
 
hoi hoi,
toen ik zwanger was van mijn eerste kindje had ik ook heeeeeeeel erg veel ruzie met mijn toenmalige partner. Dat levert veel stress voor je op en dat heeft later weer gevolgen voor je kindje, mijn dochtertje heeft een scheidingsangststoornis gekregen, zij kon de eerste jaren na de geboorte nog geen 5 minuten zonder mij (en ik niet zonder haar) wat natuurlijk niet echt een gezonde situatie is. Door jouw stress krijgt de baby ook vaak wel wat stresshormonen binnen wat toch wel tot problemen kan (kan, niet moet) leiden. dus probeer inderdaad gewoon goed om jezelf en je baby te denken en je niet te druk te maken (is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan).
Wat betreft die achternaam, tja, dat is jouw eigen keuze of je je vriend daarin zijn zin wil geven maar als ik je een advies mag geven: geef hem NIET het ouderlijk gezag!! Als ik het zo lees is hij inderdaad niet echt een verantwoordelijke vader en stel dat het tussen jullie toch misgaat dan is het erg vervelend als hij overal net zoveel over te vertellen heeft als jou en het lijkt me een ramp als je je kindje steeds bij een vader moet brengen waarvan je weet dat hij stoned en dronken is.
Mijn vriend heeft destijds wel mijn dochtertje erkend en dat vind ik ook niet erg maar ik heb hem gelukkig niet het ouderlijk gezag gegeven,tot op de dag van vandaag ben ik daar superblij om want hij wilde haar toen ze een paar maanden oud was meenemen op vakantie etc. terwijl zij dat absoluut niet wilde (ze was altijd overstuur als ze met hem mee moest en als ze terug kwam dan wilde ze de eerste dagen 24 uur per dan op mijn schoot en raakte helemaal overstuur als ik even wegliep om te plassen ofzo) en hij vond dat hij er recht op had maar doordat hij geen ouderlijk gezag had kon ik haar dus gewoon bij me houden (ik gaf haar wel om de 3 weken een weekend mee maar 3 weken naar Frankrijk ging me echt veel te ver).
Sterkte!!!
 

Hoi Zoraida,

Da's heel wat zeg wat je mee maakt! Echt supergoed van je dat je ergens op een gezellige plaats bent gaan logeren, is goed voor je! Kun je weer wat ontspannen en genieten van de gezelligheid en dat is nu zooooo belangrijk!

Ik  leef met je mee en wil je ook even mee geven dat je ook goed bekijkt hoe je vriend is als jullie kleintje er is wat betreft drinken en blowen. Blowt hij dan binnen, draait hij de blow binnen? Drinkt hij terwijl hij op dat moment voor de kleine moet zorgen en kent hij zijn grens daarin?  Het kan zijn dat hij daarin dan (ook) zijn verantwoording niet kent en dat hij het dan'allemaal wel vindt 'meevallen'. Je kunt dan dingen te horen krijgen van; die kleine merkt er toch niks van en 'ik kan er ieder moment mee stoppen' en 'zo erg is het niet' enzenz...

Dit zijn nl dingen die ik ben tegen gekomen met mijn ex waar ik 2 kids van heb. Hij kende zijn grens nauwelijks tot niet met drinken en blowt nu ook nog steeds dagelijks  (ben 9 jr bij hem geweest). Kwam er tijdens bezoek achter dat hij nu de joint ook had gedraaid waar 1 vd kids bij was en deze lag brandend in de asbak terwijl hij op de bank tv zat te kijken en onze zoon van 3,5 jr ervoor stond. Heb hem gelijk de wind van voren gegeven (niet met de kleine erbij) en de kids gaan nu niet meer bij hem logeren ook al zegt hij dat hij 'het niet meer zal doen' maar zijn woord is helaas onbetrouwbaar en dit heeft hij al talloze keren bewezen. Dit gedrag gaat vaak samen met drugsgebruik. En verder heeft het zijn hersencellen nu zo ver afgebroken dat hij nu functioneert op minder begaafd niveau. Zijn IQ is gezakt naar 86!

Overigens vind ik het echt ontzetten gaaf dat jij gestopt bent voor jezelf en je kindje!!! Ik heb vroeger ook geblowt en ben ook gestopt, ook met roken.

Ik schrijf dit allemaal niet om je bang te maken of wat dan ook, maar zodat je ook op die dingen alert bent, want je kind gaat vóór alles!! Ik was trouwens ook op mijn 21ste voor het eerst moeder, leuk hoor!

Nou, het gaat je goed en ik wens je veel sterkte toe in deze zwangerschap en hoop dat je eruit komt met je vriend. Als dit lukt kunnen jullie toch samen voor jullie kleine zorgen en dat is de wens van iedere ouder denk ik ! Maar stel de kleine voorop en jullie gezondheid!!!

Dikke knuf van Natasja.
moeder van Leroy (8), Jamey (3,5) en Naomi (4 wkn)
 
hoi!
wat vervelend voor je.. ik heb niet alle reacties gelezen maar heb begrepen dat je nu even ergens anders zit. Good for you! Lekker laten gaan die jongen! Als hij beseft wat hij mist en zjin leven omgooit, prima. Als hij dat niet doet kan je daar beter nu achter komen dan als je kleintje geboren wordt. Stress in de zwangerschap is niet goed maar stress en een baby is nog veel en veel erger!!
Heel veel sterkte en succes, je bent nog jong, als hij echt zo puberaal blijft doen kom je echt wel een andere leuke knul tegen!!
Stephanie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan