Verdoving

Remifentanyl gehad voor de laatste 20 minuten tot aan het persen bij mijn tweede bevalling en lachgas bij de eerste.


Lachgas was toen een noodgreep voor mijn gevoel. Ik had rugweeeen en het zou nog 2 uur duren voordat ik een ruggenprik kon krijgen. Nou ik vond het verschrikkelijk, ging hyperventileren en het werkte voor geen meter.

Bij de tweede was ik ook te laat voor een ruggenprik (iets met snelle bevallingen). Maar remifentanyl kon snel worden aangekoppeld (ik had al een infuus ivm meconium) en gaf mij gevoel van controle. Dus dat was wel fijn
 
Beide keren een ruggenprik. Waren ingeleide bevallingen.
Bij de eerste duurde de ontsluiting zo lang! En kon me niet goed ontspannen. Met ruggenprik ging het 1000 keer sneller. Bij de tweede sneller een ruggenprik gevraagd. Erg blij mee dat het bestaat!
 
Ik wou helemaal niks, maar heb remifentanyl en paracetamol gehad omdat ik na zo'n 12 uur weeen nog op 1 cm ontsluiting zat en flinke koorts erbij ontwikkelde (en met koorts voelt voor mij een pen optillen al alsof ik mn vingers breek zegmaar, dan voelt alles extreem pijnlijk). Ondertussen ging er weeenstimulatie bij omdat de weeen telkens een beetje wegvielen en de vliezen toen al zo'n 15 uur gebroken waren en ik dus koorts had = risico op infectie: er was dus haast bij. Of het veel geholpen heeft weet ik niet, ik bleef het erg pijnlijk vinden, maar de koorts bleef ook flink hoog. Uiteindelijk na 24 uur bleef ik al uren steken op 9 cm ontsluiting (ik vond het begin niet pijnlijker dan het eind of andersom ofzo, maar tegen het einde was ik natuurlijk wel hartstikke vermoeid) en het moest eigenlijk juist allemaal soepel gaan wegens de stuitligging, dus is besloten tot een keizersnede. De weeenstimulatie werd eraf gehaald waarna de weeen in elk geval weer veel minder frequent kwamen en het dus minder pijnlijk werd. Zo'n 3 kwartier later werd ik naar de OK gerold waar ik een keizersnede heb gehad met ruggenprik. Dat viel me alles mee uiteindelijk, voor mn gevoel duurde het alleen lang voor ik weer in elkaar zat zegmaar.
 
2x bevallen zonder verdoving. Van te voren bedacht dat ik wel zou kijken hoe het liep.


Tijdens de bevalling wilde ik graag in bad en onder de douche. Dat wordt wat lastig met een naald in je rug of in je arm. En ik vond de weeën heftig maar goed te doen. Tegen de tijd dat ik dacht doe toch die ruggenprik maar was ik er al bijna.


De 2e is thuis geboren omdat het zo snel ging. Nu voor de 3e kiezen we bewust voor thuis. Maar vind ik het toch wel spannend dat de optie er dan sowieso niet is
 
1e thuis zonder pijnstilling.. 2e was medisch omdat ze groot werd geschat en had gepoept int vruchtwater. Ik wilde zonder maar uiteindelijk een pethidine pompje gehad. Had 6 cm en persweeen die ik tegen moest houden. En dat duurde n behoorlijke tijd, ik kon niet meer en heb erom gesmeekt wat ik echt niet had verwacht van mezelf (verre van kleinzerig) dus volledig planbaar ist niet...
 
Geen pijnstilling! Bewust voor gekozen omdat ik de werking van een ruggenprik enger vond dat het hele bevallen zelf. Plus de redelijk strenge adviezen mbt medicatiegebruik tijdens zwangerschap en dan wel nog op het allerlaatst een flinke shot krijgen.
Dus no, not for me :) maar iedereen is anders natuurlijk! Succes met je keuze.
 
Ik wilde het graag zonder pijnstilling doen. Maar na 8 uur in een weeënstorm was ik helemaal kapot. Omdat ik toen pas op 4-5 cm ontsluiting zat en het nog wel even leek te gaan duren, om een ruggenprik gevraagd (ik was al in het ziekenhuis vanwege een dreigende zwangerschapsvergiftiging).
Geen seconde spijt van gehad. Waarschijnlijk achteraf ook maar goed, want uiteindelijk op de operatietafel geëindigd omdat de ontsluiting niet vorderde, ik koorts kreeg en de hartslag van mijn kindje ongeveer door het plafond schoot, zo hoog.

Zonder ruggenprik had ik waarschijnlijk die laatste twee bijwerkingen niet gehad en had ik nog veel langer in de weeën gezeten voor ze gingen aansturen op een keizersnede. Mijn kindje bleek een sterrenkijker en lag klem in het geboortekanaal, dus achteraf had ik ook niet vaginaal kunnen bevallen. De ruggenprik heeft bij mij er dus uiteindelijk voor gezorgd dat ik eerder naar de OK ben gebracht.
 
Gisteren bevallen met een ruggenprik: ik kon mij niet ontspannen en de ontsluiting duurde te lang.
Ik zag er als een berg tegenop en had in mijn bevalplan expliciet benoemd geen ruggenprik te willen (naalden angst), maar hij viel me echt alles mee. Ik voelde hem eigenlijk niet en ben er zo blij mee. Ik kijk echt terug op een mooie en fijne bevalling, die ik zonder ruggenprik niet aan had gekund!
 
Terug
Bovenaan