Hoi Susanne,
ik ben zelf van het september forum, maar heb vorig jaar precies hetzelfde meegemaakt en wilde je mijn ervaring hierin even delen.
Bij mij is vorig jaar met 30 weken mijn zoontje in mijn buik overleden en een vriendin van mij was toen 20 weken zwanger. Toen ik was bevallen stond zij gelijk de volgende ochtend in het ziekenhuis naast mijn bed.
Volgens mij was het op dit moment voor haar nog moeilijker dan voor mij, want ik zag haar buik helemaal niet (en die was er wel degelijk). Ik was net moeder geworden (ook al was ons zoontje niet in leven, toch voelt en is dat zo) en dat was voor mij het belangrijkste.
Later ging ik die buik natuurlijk wel weer zien, maar bij haar heb ik er nooit moeite mee gehad. Dat is natuurlijk iets wat per persoon verschilt hoe je daar mee omgaat, maar ik had geen moeite met mensen die al zwanger waren op het moment dat mijn zoontje overleed. Waar ik wel moeite mee had was met zwangere, die zo overdreven vrolijk zwanger waren. Daar kon ik echt niet tegen.
Bij mij in de omgeving zijn er in het half jaar na de geboorte van ons zoontje een stuk of 6 andere kindjes geboren. Dat was wel heel moeilijk, en ik ben ook niet overal op kraamvisite geweest, dat kon ik gewoon niet opbrengen. Toen die vriendin van mij beviel ben ik wel gegaan, maar daar zat ondertussen ook al weer maand of 4 tussen.
Ik denk dat het belangrijkste is dat je bij haar in ieder geval aangeeft wat jij moeilijk vind en dat je aan haar vraagt wat zij van jou verwacht. Als ze bijvoorbeeld even wat afstand wil, dan weet je dat tenminste.
Nog even een tip:
Wij hebben dus heel veel geboortekaartjes gekregen, wat mij erg goed deed was als mensen de moeite hadden genomen om bij het kaartje een apart briefje te doen, waarin ze nog even een persoonlijke noot hadden. Het deed mij goed, omdat voor mij dan ook duidelijk was dat ondanks ieders blijdschap, ons zoontje (en ons verdriet) niet vergeten werd. (Ook als je ondertussen al een paar maanden verder).
Het is ondertussen een heel verhaal geworden, waarvan ik hoop dat het een beetje duidelijk is. (soms heb je zoveel in je hoofd, dat het een onsamenhangend verhaal wordt). En dat je er wat aan hebt.
Mocht je nog iets willen weten of vragen, dan kun je mij vinden op het septemberforum (Ik lees wel bij de verschillende maanden mee, maar ook niet elke dag).
Succes en sterkte (ook aan je vriendin)
Elise
34wkn+1dg
