verdrietig, onzeker, en jaloers

A

Anoniem

Guest
Hoi meiden

Ik zit ergens mee, ik hoop dat ik dit met jullie kan delen.
Ik voel me heel vaak verdrietig en en jaloers als ik andere zien die wel zwanger zijn, ook als ik op dit forum lees dat er weer iemand zwanger is dan denk ik verdorie waarom ik niet. Ik ben dan nu nog maar serieus met ronde drie bezig maar toch!
Mijn kinderwens is  wel al veel langer. ongeveer twee jaar.
Het is niet zo zeer dat ik het een ander niet gun en ik weet ook dat er hier meiden zijn die nog veel langer bezig zijn, maar ik vind het zo moeilijk !

Zijn er nog meer meiden  hier die er last van hebben?

Ook in mijn omgeving word iedereen zwanger, GGrrrrr
Ook vraag ik me af of ik wel voldoende klus, als mijn vruchtbare periode eraan komt dan doen we het zo om de dag en dan  3 a 4  keer/dagen.

Dus ben ik 25 maart voor het laats ongi geworden en ben best regelmatig. dus zo'n 28 a 29 dagen denk ik en dan hebben we  afgelopen  woesdag, donderdag, zaterdag en zondag geklust. weet iemand of dat voldoende is. ik ben echt bang dat ik het niet goed doe.

Kan iemand mij helpen?
Groetjes noomie22



 
 
Hoi Noomie,

Weet precies hoe je je voelt hoor! Plotseling duiken overal zwanger op en is ineens iedereen in je vriendengroep zomaar zwanger! Ik denk dat (bijna) alle dames hier op het forum dit gevoel wel herkennen, je bent zeker niet de enige!

Baal soms wel eens van mezelf dat ik niet meer enthousiast reageer als iemand weer verteld dat zij zwanger is. Probeer het wel maar het gaat niet altijd van harte.

Op zich doe je het volgens mij zo slecht nog niet! Ik heb ook een cyclus van 28 ooit 29 dagen. Ik begin meestal op dag 11, dan dag 13, 15 en 17. De maand erna probeer ik 't net op de andere dagen; 10, 12, 14 ,16. Ik weet van mezelf dat mijn ovulatie nooit later is. En om de dag is prima, de zaadjes blijven zo'n 48 uur in je baarmoeder 'leven'.

Sucses, Groetjes Anne
 
Hoi Noomie,

Ik denk dat we allemaal last hebben van die jaloerse gevoelens, maar echt onze tijd komt nog wel.... kop op meid. Ik zit pas in ronde 2 en mijn wens is er ook al een tijdje zo`n 1,5 jaar en mijn vriend loopt al 3 jaar aan mijn hoofd te zeuren.

Ik heb gelezen dat het mannelijk zaad gemiddel zo`n 48 uur leeft soms iets langer en soms korter, dus logisch gezien moet je dan om de dag vrijen om de kans iets te vergroten......ik probeer dat ook maar soms heb ik echt totaal geen zin en dan heb ik zoiets van nou dan maar ff niet, het moet wel leuk blijven voor beiden.

Nou veel succes groetjes Mirella
 
hoi lieve noomie. ik ken je gevoel heel goed begrijpen hoor,wij zijn al zo.n 19 maanden bezig om zwanger te worden en heb daarvoor een miskraam gehad en na die tijd wil het maar niet lukken,het is om gek van te worden bijna.en een ander kan zo makkelijk zeggen van meid zet het toch van je af dan komt het vanzelf,maar zo werk het niet.ik loop al meer asl een jaar in het ziekenhuis bij de gyn en krijgen nu eidelijk iui,maar dat kan ook wel weer even duren ben waarschijnlijk pas in de zomer aan de beurt.en ja het is net wat jij ook al zei het lijkt wel of iedereen zwanger is om je heen.en jij niet,tuurlijk maak je dat jalours ik heb dat ook hoor maar ik blijf moed houwen.ik hoop dat jij het ook kan opbrengen.we duimen hier met ze alle hier voor elkaar dus ook voor jou.nou noomie we gaan ervoor allemaal dikke knuffel van pepe.
 
Oh gelukkig!
Dus ik ben niet de enige hier die niet altijd zin heeft om te ''sexen'' zeg maar.
Maar dan denk ik vaak maar weer aan de gevolgen en dan lukt het toch wel.
Ik ben blij dat we zo met elkaar mee leven en elkaar begrijpen want mijn man snapt mij niet altijd. hahahah logisch okk wel een beetje.

Noomie22
 
Hallo meiden,

Zelf ik begrijp je gevoel goed en ik ben nog maar twee weken gestopt met de pil.
De kinderwens is er al meer dan twee jaar en mijn man vertelde me tweede paasdag wel toe te zijn aan een kindje. Op dat moment wil ik zo ontzettend graag dat ik het liefst elk moment aan grijp. Ik durf ook bijna geen dag over te slaan om te klussen, bang dat als ik dan toch ongesteld wordt ik denk dat het precies die dag is mis gegaan.
Soms moet ik mezelf echt even toe spreken, zo van kom op, je weet dat er  stellen zijn die er jaren over doen en dan zou ik in twee weken zwanger willen worden.
Dan kom ik weer   met beide benen op de grond te staan en probeer ik ook echt te genieten van het klussen, want waarschijnlijk moet ik nog even door.

Voor iedereen succes en laten we hopen dat we snel zwanger zijn!
 
 hoi Noomie

ik begrijp best wel hoe jij je voelt. Ik heb het ook meegemaakt, en maakt het nog steeds mee, wel nu  in mindere mate moet ik eerlijk bij zeggen.
Bij mijn eertse zwangerschap heeft het drie jaren geduurd om zwanger te raken, zat in de medische male molen. (slikte allang geen pil meer) Dus daar lag het niet aan.  Mijn omgeving zei tegen mij oooh meid, je bent nog zo jong, dus je heb alle tijd.
ik was 25 jaar.
Ik kon het gewoon niet van mijn afzetten, huilde iedere dag
Waarom ik, dach ik...................
Ging ook naar gynacoloog voor onderzoeken, daar werd ik niet altijd happy van.
Die inwendige onderzoeken vond ik maar niets, maar ja ik wou zwanger worden. dus dat hield mij op de been. Bleek dat ik een teveel aan eicellen  had in mijn eierstokken, dus  de vraag was, of  er wel een eisprong plaats vind.
 
Ik ben gelukkig spontaan zwanger geraakt. Mijn zoontje is 15 maanden.
Ik ben toen ook gaan in zien dat de wonderen de wererld nog niet uit zijn.

Wat ik jouw wil adviseren, dat je de moed niet moet opgeven.
Maar ja, dat is makkelijk gezegd dan gedaan.
Je moet zelf een manier zoeken, hoe jij het best mee om kan gaan. Jouw verhaal vertellen op dit forum is een van die manieren.


ik hoop dat jij hier wat aan heb

groeten nathalie


 
halloo Noomie

ook ik heb  vaak van die jaloerse gevoelens. Ik gun het iedereen om zwanger te worden, maar ik gun het mezelf ook. Om niet aan die gevoelens toe te geven, ga ik regelmatig op stap met een paar zwangere vriendinnen, en op dit moment ook een aantal babybezoeken. Een beetje pijniging. Op het moment zelf kan ik gelukkig zijn voor hen, maar later als ik thuis kom, valt de pijn en het gemis dubbel zo zwaar.
Waarom zij wel en ik niet? Een vraag die continu door mijn hoofd gaat.

Kop op, we slaan ons er wel door.

Groetjes Grace
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan