Verdrietig, weer niet gelukt!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dag allemaal,
Ik vroeg me af hoe andere meiden met een intense kinderwens omgaan met het verdriet als het weer eens niet gelukt is! Het lukt me steeds slechter om er mee om te gaan en soms kom ik om in het verdriet. Ik ben er veel te veel mee bezig en kan het niet meer loslaten. Heeft iemand tips om het los te laten en er mee om te gaan?

Het wordt ook nog moeilijker omdat mijn zusje me zomaar out of the blue vertelde dat ze zwanger is. Ik wist niet eens dat ze er mee bezig was, zij weet wel dat het bij mij niet zo goed lukt. Ik kan maar moeilijk blij zijn voor haar!
Dan heb ik ook nog net bevallen vriendinnen en collega's en iedere kraamvisite is een hel, wie herkent zich hierin?

Groetjes, Subelle
 
quote: Subelle schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('05-07-2007 20:41:42'));


Hoi Subelle,

ik snap helemaal wat je bedoelt.
mijn schoonzusje is zwanger,moet nog maar 9 weken,ik ben gestopt met de pil toen ze nog maar een paar weken zwanger was,zit nu in ronde 6,het is frustrerendmijn collega is zwanger,paar vrienden zijn zwanger.
ik vind het ook steeds moeilijker worden en kan het ook niet laten rusten.
ze zeggen dat je er niet teveel mee bezig moet zijn maar dat is makkelijker gezegd als gedaan.

in welke ronde zit je trouwens??

liefs mier




 
de meeste vrouwen worden binnen 1 jaar zwanger.
houdt dat in je achterhoofd.
na 6 rondes is je cyclus net weer op gang.

ik weet dat het niet is wat je wil lezen, maar geef je lichaam ook dat jaar.
alle tijd dat het eerder lukt is dan toch mooi meegenomen?

denk aan de vrouwen waaribj het na die tijd niet lukt.. die naar het ziekenhuis moeten.

je wilt een baby.. maar er is een tijd geweest datj e die niet wilde en dus de pil slikte. je lichaam heeft tijd nodig..   gun hem dat ook!

 
quote: carina1978 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('05-07-2007 21:25:54'));


tuulijk weet ik dat het nog niet super lang is maar veel mensen die ik ken en zwanger zijn of zwanger zijn geweest daar was het allemaal zo bij geklaard en ik weet dat je daar niet naar moet kijken maar het maakt me wel een beetje verdrietig soms,maar het zal wel goed komen.
ik heb trouwens altijd een mooie cyclus van 28 dagen behalve afgelopen maand van 25 dagen.
en over ontpillen zeggen ze hooguit een half jaar dus dat heb ik nu gehad.

groetjes mier





 
ik wil niet boos overkomen, maar ik moest dit gewoon even zeggen.

mijn zus heeft er 5 jaar over gedaan, wij 5 maanden.
mijn schoonzus was zo zwanger en is het kindje met 34 weken kwijt geraakt.

je kunt zoveel willen, maar het lukt niet altijd zoals je wilt.
laat het over je heen komen. wij hebben niet aan klusweken gedaan.. we deden het wanener we zin hadden. en het is ook gelukt.

geniet van de tijd dat je samen een kindje wilt maken.. ik vond het in ieder geval een supertijd! wij zijn nu 9 weken zwanger. we gaan nu een heel andere periode in in ons leven. die tijd komt voor jullie ook wel.

groetjes Carina
 
jij heb er 5 maanden over gedaan,dus korter als mij en had jij niet als je voor die 5 maanden elke x ongesteld werd dat je baalde??
het is niet zo dat ik bij de pakken neer ga zitten maar eerder er gewoon van baal maar onze tijd komt vast nog wel en weet dat het heel lang kan duren.

groetjes mier
 
Dag mier,

Ik heb nu 5 teleurstellende rondes achter de rug en ben met poging 6 bezig. Het stomme is dat ik precies weet wanneer ik mijn eisprong heb. Alle klassieke symptomen zijn aanwezig. Dus we vrijen netjes vóór, tijdens en na de eisprong. En dan lukt het nog niet!
Kijk, als ik mijn cyclus niet weet, of weinig vrij rond de eisprong of iets dergelijks, dan is het logisch. Dan is de kans idd erg klein.
Ik ben ook zó klaar met dat verplichte vrijen rondom de eisprong! Iedere dag en dan ook nog hetzelfde standje omdat je dan het meeste kans hebt, zucht!! En ik kan mijn lichaam wel een jaar de tijd geven zoals Carina zegt, maar ik word in september 34. Dus de kans dat ik een gezond kind op de wereld zet wordt ook steeds kleiner. Ik voel de klok dus ook nog eens tikken!!

En op sommige dagen lukt het me prima om te functioneren, ik werk en denk er dan weinig over na. Maar dan belt mijn zusje weer met allerlei halleluja verhalen, echo's en kinderkamers en dan ben ik echt van slag. Dat is ook zo moeilijk, ik word om de paar dagen geconfronteerd met haar geluk en daardoor voel ik me zo verdrietig. En ze weet dat ik het er moeilijk mee heb, maar ze wil het toch graag delen. En ik durf haar niet helemaal af te wijzen omdat ik me andersom ook kan voorstellen dat ik mijn zwangerschap graag met haar wil delen. Dilemma dus..........

Hoe kijk trouwens tegen dat verplichte gevrij aan, heb je daar ook moeite mee?
Liefs, Subelle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan