verdrietig

Bedankt voor alle lieve reacties,

Ondanks ik deze geestelijke pijn aan niemand gun, doet het me wel goed om te horen dat meerdere het ervaren hebben, en nu toch maar weer zwanger zijn.

Ik had nooit verwacht dat je al zo snel kon hechten aan "het kindje" en je plannen voor het komend jaar.

Ik ben nu nog steeds heel verdrietig, maar vooral omdat mijn lichaam nog steeds zwangerschapsverschijnselen geeft, terwijl ik waarschijnlijk niets meer in mij heb.

Het liefst zo ik willen dat ik nu spontaan ga bloeden, dan kan ik het afsluiten en een plekje geven. Nu moet ik wachten tot het zeker is dat het voorbij is. Maar het liefst hoop ik natuurlijk dat het kindje stiekem toch geen 6 weken was, maar dat is meer mijn hoop dan mijn verstand.

Als het maandag niet gegroeid is, laat ik het wel weg halen......dat wachten is slopend.

En niet allemaal bang zijn dat het mis gaat, gelukkig gaan er ook een heleboel wel goed!
 
Lieve meiden..
Heel erg veel sterkte bij het dragen van dit verlies..
Op deze manier kunnen wij ook meemaken dat niets vanzelfsprekend is..Spreken over een vruchtje dat doe je zelf allang niet meer,het is echt een kindje..Een kindje wat nooit vervangen gaat worden,maar altijd in gedachten bij jullie blijft..
Heel veel sterkte,liefde en kracht toegwenst om hiermee om te kunnen gaan..
Liefs,
Pascal
 
Vandaag weer in het ziekenhuis geweest en er is echt geen vruchtje meer helaas.

Als ik 23-9 nog niet bloed, wordt ik gecurreteerd.

Op dit moment ben ik vooral blij dat er een eind is gekomen aan de onzekerheid, want vond het een slopende lange week. Al had ik graag ander nieuws gekregen.

Nu kunnen wij het een plekje gaan geven en hopelijk zijn wij snel weer zwanger.
 
Hi Rosa,

wat vreselijk meid; heel veel sterkte! Ik hoop dat de miskraam niet mee lang op zich laat wachten of dat het snel 23 september is. Dat wachten is killing!
Meid, hou je taai!

Groetjes Jannie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan