Verlaten door mijn man

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Ik ben opzoek naar mensen die in de zelfde situatie zitten als ik of hebben gezeten.
Ik ben op dit moment 37 weken zwanger en mijn man heeft mij verlaten voor mijn ''beste vriendin''.
Ik merk dat ik erg op zoek ben naar lotgenoten die tips voor mij hebben hoe ik hier mee om moet gaan.
Ik zit met mijn handen in het haar.

Liefs
 
Hoi lovemama,
ik zit niet in hetzelfde schuitje maar las je berichtje en ik ben gewoon sprakeloos, hoe harteloos en gemeen kan een man zijn om je zo aan het einde van je zwangerschap waarin je juist alle steun en hulp nodig hebt, laten zitten.
Ik wens je heel veel sterkte en denk om jezelf en je kindje (ik begrijp dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan hoor?)
Ik hoop dat je hier steun kan vinden bij dames die er ervaring mee hebben.
Wat ik je wel mee wil geven: Soms worden er deuren voor je gesloten, blijf niet voor de dichte deur staan wachten want elders zal een andere deur voor je open gaan die beter en mooier voor je zal zijn.
nogmaals sterkte? liefs Denise
 
Hey hoi, 
jeetje zeg... ik zit ook niet in het zelfde schuitje maar las je bericht en wilde je toch even een hart onder de riem steken! 
 
Wat moet dat verschrikkelijk zijn zeg!! :'( 
 
het enige dat ik je mee wil geven is inderdaad zoals hier boven al vermeld wordt. Denk aan jou en je kindje! Jullie zijn het aller belangrijkste nu.. probeer andere steun om je heen te vergaren, je ouders? Broers, zussen? Andere goede vrienden of familie? 
Ik wil je heeel heel veel sterkte en succes wensen de komende tijd! Wij moeders zijn vaak sterker dan we denken!! Je slaat je er wel door heen. Ik zie het als een soort oerkracht en moederlijk instinkt 
Xxx 
 
Jeetje wat een moeilijke situatie. Ben geen lotgenoot maar kan me indenken dat je ontzettend boos en verdrietig bent. Focus je, zo goed en kwaad als het gaat op de baby en jezelf. Zoek hulp, ga met iemand praten maar zorg vooral goed voor jullie tweetjes nu. 
Heel veel sterkte!
 
 
Hoi Lovemama, 
Wat ongelofelijk! En nog wel je beste vriendin ook.
Wat zul jij het vertrouwen zijn verloren in de mensen om je heen,
maar geloof me, het komt goed!
Deze mensen horen niet bij je!
Jij hebt je kindje bij je en samen zul een een sterk team worden.
Ik ben geen lotgenoot maar mijn beste vriendin heeft een soortgelijke situatie meegemaakt.
Ik wil je wel een advies geven, hoe gek dat ook klinkt.
Je ex kunt jullie kindje gewoon erkennen maar ik zou hem geen gezag geven. Dit om verdere problemen te voorkomen in de toekomst.
Hij is kennelijk erg onbetrouwbaar ?
Heel veel sterkte Meis! Xx
 
Hoi Lovemama
vreselijk! Ik zit helaas in dezelfde situatie, soort van dan. 
Vanaf het moment dat ik zwanger was had mijn vriend geen interesse meer voor mij en de zwangerschap. Hij zei dat t kwam omdat hij veel aan zijn hoofd had maar dan negeer je dat toch niet voor 13-14 weken. Hij praatte niet met me dus konden we er ook niet uitkomen. Ik ben nu 24 weken zwanger, en ruim 10 weken alleen. Het is veel hé wat op je afkomt. Ik zou zo graag volop willen genieten maar he gaat een beetje aan me voorbij. Heb jij dat ook? Het is erg moeilijk idd om vooruit te kijken naar d bevalling etc. Ik heb ook geen idee hoe ik alles moet doen. Zo triest hé dat zoiets moois zo overschaduwt wordt door zoiets ergs. Je vertrouwen krijgt zo’n knauw, zeker in jouw situatie. Probeer toch een beetje te genieten, en praat erove als je kan. Ik heb via de verloskundige een maatschappelijk hulpverlener die me helpt met praktische dingen en gesprekjes. Dikke knuffel voor jou?
 
onvoorstelbaar. Wat een ########. Niet alleen hij maar ook je vriendin.
Dit klinkt als tegeltjeswijsheid maar je komt er overheen! Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald! 
Soms helpt het om je te focussen op praktische dingen zoals de erkenning, achternaam, alimentatie en bezoekregeling. Even de emoties - die nu zijn verstrekt door de hormonen - proberen opzij te schuiven. 
Waren jullie getrouwd? Dan wordt hij automatisch als vader aangewezen. Als je dat niet wilt, kan je voor een flitsscheiding gaan. Aan de andere kant wordt alimentatie een obstakel wanneer hij het kind niet wil erkennen. Dan moet je weer door allerlei erkenningsprocedures gaan. Hebben jullie al meer kinderen? Zolang jullie nog zijn getrouwd, krijgt jouw kleine dezelfde achternaam als haar/zijn grote broer of zus. 
Sterkte! 
 
 
Helaas hier ook zo'n zelfde situatie... 2 jaar bezig geweest met zwanger worden. (Pgd en daarna ivf) dus een heel traject.  22 september ook getrouwd.
Na een kleine maand getrouwd te zijn komt meneer ermee dat hij het allemaal niet meer weet, niet meer gelukkig is en gevoelens heeft voor een of andere bimbo die hii in de kroeg tijdens zijn fietsvakantie heeft ontmoet. Eerst nog.volhoude  dat hij geen contact meer met haar had maar achteraf is dat wel het geval.
Therapie heeft geen zin meer want hij heeft de deur al.gesloten en zegt geen gevoelens meer.voor mij te hebben.
Het aller vervelendste is ook dat ik financieel 100% afhankelijk ben van hem. Ik ben daarom nog wel thuis, gescheiden slaapkamers, maar echt nare situatie. Ik.hoop dat hij snel een fijn huis voor mij en de hondjes kan regelen. Aan de andere kant maakt me dat ook bang want die eerste maanden alleen voor het eerst een baby hebben is ook niet niks denk. Heel moeilijk en heel onwerkelijk.  
De pest is ook dat ik.ondanks alles nog van hem houd dus moeilijk om door te gaan. Wel paar gesprekken met ggz vrouw gehad maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen helaas....
Ik snap die mannen die dit doen echt totaal niet. ..je.kiest bewust voor gezinsuitbreiding en dan dit...
Je/jullie mogen mij appen hoor voor verhaal.kwijt, zorgen delen of wat dan ook...praten erover helpt!  (0622586106)
X thelma
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan