Verlaten door mijn man

Helaas hier ook zo'n zelfde situatie... 2 jaar bezig geweest met zwanger worden. (Pgd en daarna ivf) dus een heel traject.  22 september ook getrouwd.
Na een kleine maand getrouwd te zijn komt meneer ermee dat hij het allemaal niet meer weet, niet meer gelukkig is en gevoelens heeft voor een of andere bimbo die hii in de kroeg tijdens zijn fietsvakantie heeft ontmoet. Eerst nog.volhoude  dat hij geen contact meer met haar had maar achteraf is dat wel het geval.
Therapie heeft geen zin meer want hij heeft de deur al.gesloten en zegt geen gevoelens meer.voor mij te hebben.
Het aller vervelendste is ook dat ik financieel 100% afhankelijk ben van hem. Ik ben daarom nog wel thuis, gescheiden slaapkamers, maar echt nare situatie. Ik.hoop dat hij snel een fijn huis voor mij en de hondjes kan regelen. Aan de andere kant maakt me dat ook bang want die eerste maanden alleen voor het eerst een baby hebben is ook niet niks denk. Heel moeilijk en heel onwerkelijk.  
De pest is ook dat ik.ondanks alles nog van hem houd dus moeilijk om door te gaan. Wel paar gesprekken met ggz vrouw gehad maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen helaas....
Ik snap die mannen die dit doen echt totaal niet. ..je.kiest bewust voor gezinsuitbreiding en dan dit...
Je/jullie mogen mij appen hoor voor verhaal.kwijt, zorgen delen of wat dan ook...praten erover helpt!  (0622586106)
X thelma
 
Toen ik 20 weken zwanger was, had de vader

voor de zoveelste keer een ander. Het werd ons

tweede kindje, we hadden al een zoon van 6. 

Hij liet me alle dagen alleen thuis, ook toen 

de baby eenmaal geboren was. 

Toen ze 7 weken oud was, ben ik weggegaan. 

 

De belangrijkste tip is. Gebruik je kinderen nooit

als pion voor eigen wraakacties, door je verdriet

ik zie dat helaas om me heen veel gebeuren. 

Wat hij mij ook aangedaan heeft, hij blijft de 

vader van mijn kinderen. Ze gaan elk weekend

naar hem toe. Als het aan mij lag, had ik die

klootzak nooit meer van mn leven gezien. 

Maar ik kies voor stabiele situatie voor mijn kinderen. 

 

Inmiddels ben ik trouwens 23 weken zwanger

van een man die gelukkig erg betrokken is bij

mij en mn kinderen. 
 
zo dames jullie verhalen! lijk mezelf te lezen vooral bij jou thelma.. ik wilde je bijna een appje sturen haha.
ik ben momenteel bijna 28 weken zwanger. en mijn vriend is morgen 3 weken weg (bij moeder). wij hebben er bijna 3 jaar over gedaan om zwanger te worden en ook via medisch traject. we zijn 7 jaar samen en het kon niet op toen eindelijk ons wondertje zou gaan komen! we zijn verhuisd en de eerste 18 weken waren enorm genieten! hij was zo trots en zorgzaam voor mij echt ondanks mijn hormoon buien een lieve man. We zijn trouwens vorige zomer verloofd! 
in februari is hij een oude "vriendin" tegen gekomen en opeens heeft hij geen gevoel meer voor mij en wilde hij niet meer verder!!! zij heeft hem dat laten inzien maar volgens hem speelt er verder niets. Nu gooit hij het er op dat we al vanaf het begin fikse ruzies hebben en dit trekt hij niet meer! 
ik ken hem helemaal niet meer terug en ben vol ongeloof! tot voor kort hadden we het zo fijn en waren we de mooiste toekomst plannen aan het maken. hij wil er 100% zijn voor de kleine.. financieel en wil ook bij echos controles en bevalling aanwezig zijn om mij te steunen. maar sinds hij nu 3 weken weg is hoor ik niets of vraagt hij ook niet hoe het met mij gaat. Nee hij laat me alleen weten dat het met hem juist goed gaat nu en hii rust heeft! morgen hebben we een echo samen.. maar ik wil hem eigenlijk helemaal niet zien en leuk met hem die dingen delen. Hij heeft totaal geen oog voor mij en hoe ik me zou moeten voelen nu... ik vindt het zo bizar! het was ook echt mijn beste maatje waar ik zoveel mee heb gedeeld.. die me nu gewoon zwanger zo enorm laat barsten. Ik wist niet dat er zulke harteloze mensen bestonden en had dit zeker nooit van hem verwacht! 
nu ik zelf afstand begin te nemen en hem niet zomaar meer in ons huis laat komen voor spullen.m begint hij wel jaloers te doen en achterdochtig over of ik misschien wel andere mannen ontmoet waardoor hij niet zomaar hier mag komen... ook wel apart lijkt met dat als hij er toch niets om geeft! 
ik mis mijn maatje enorm en voel me echt zo eenzaam! onbeschrijfelijk is dat.. als je weet dat als je op een dag als vandaag zoveel leuke dingen samen had kunnen doen.. en onvoorstelbaar dat hij alles wat we hebben zo in kan ruilen... voor wat? 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan