Verlatingsangst

[Wennnn]

Mijn dochter is vorige maand hard gevallen op haar hoofd. Resultaat; ziekenhuis bezoek en hechtingen. Ze is na die tijd erg onzeker geworden. Ze zoekt veel nabijheid van ons. Ze vindt het moeilijk om alleen in een ruimte te zijn, waar ze vroeger heel vrij was, als we bijv naar de wc gaan. Ze fietste zo om het huis, maar tegenwoordig durft ze niks meer. Paniek in de tent als ze het gevoel heeft dat ze alleen is. Ik vind het helemaal niet erg dat ze ons veel op zoekt, maar voor haar bestwil hoop ik dat ze weer de vrijheid gaat ervaren als ze er voor had.

Hoe komen we weer op dat punt? Ene moment denk ik: ach, stel je niet aan, alhoewel ik weet dat ik het gevoel niet moet weg wuiven, maar aan de andere kant denk ik dat ik het gevoel niet moet voeden.

 

[Essil]

Geef haar even de tijd. Hoe oud is ze?
Als ze oud genoeg is kan het misschien helpen het bespreekbaar te maken.
Maar zo'n terugval is niet vreemd.
Net zoiets als een terugval in zindelijkheid na een vakantie. Ze moet opnieuw het zelfvertrouwen opbouwen. Die angst slijt waarschijnlijk vanzelf wel.

 

[Wennnn]

Ze is bijna 5. Ja het zal ook wel tijd nodig hebben inderdaad.

 

[f_5UuR2JG2v8QAsGa]

Klinkt als een heftige ervaring voor haar. Misschien kun je haar helpen door samen de dingen weer op te pakken, haar stimuleren met kleine stapjes om weer iets te doen waar ze bang voor is. En als het niet lukt dat jullie er voor haar zijn om op terug te vallen. Misschien eerst weer met haar samen langs het huis lopen bijv en later, als ze er aan toe is, even zelf naar buiten gaan (proberen). Als ze dit niet wil ook niet erg. Ik zou meegaan in haar tempo, maar het wel proberen aan te moedigen.