Verlies van oma

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Wat een nare situatie, je moeder zo ziek en jij nu zwanger van je 2e.

Ik heb zelf nu 2 meisjes. de oudste is bijna 3 1/2 en de jongste 3 maanden
Toen ik hoogzwanger was van mijn 2e (nu 4 maanden geleden) kwam de oma van mijn man te plotseling te overlijden. We woonden naast haar. Onze oudste liep regelmatig even bij haar binnen.
Zo hebben wij het aangepakt, ik hoop dat je er wat aan hebt!:
Ik wist toen niet wat ik moest doen en heb informatie ingewonnen bij een bevriende ergotherapeut.
Zij adviseerde mij om goed naar mijn kind te kijken (een vrolijk, druk en open meisje)
In mijn geval adviseerde ze mij om zo eerlijk mogelijk te zijn en mijn kind ook bij zoveel mogelijk te betrekken.
We hebben onze dochter verteld dat grote oma dood is, niet meer kan praten, lachen en dat je er ook geen melk meer bij kunt drinken. Ze heeft oma in de kist zien liggen. Ze riep die week vaak dat ze even kissie wilde kijken. Ook is ze bij de begrafenis geweest. Ze heeft zelfs de kist helpen dichtschroeven. Ze vond het een spelletje. En ze heeft een bosje bloemen op het graf gelegd.
Nu heeft ze het nog vaak over grote oma die in de hemel is. Voor haar hoort het zo. Ze heeft de hele situatie aanvaard zoals hij is. geen verdriet wel vaak verteld ze waar grote oma is.

Heel veel sterkte!

groetjes,
Ikky

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ook ik wil je allereest heel veel sterkte wensen. Wat een rottijd.

Wij hebben een half jaar geleden in dezelfde situatie gezeten, mijn schoonvader had kanker en is in korte tijd heel erg achteruit gegaan. Onze dochter was toen net 3 en is erg gevoelig voor emoties, pikt alles op. Ze was er helaas ook bij toen ik het telefoontje kreeg dat hij kanker had. ja en toen zag ze me natuurlijk huilen. Toen heb ik haar uitgelegd dat opa heel ziek was. Ze is vaak mee geweest naar opa en we hadden haar ook verteld dat iedereen een beetje verdrietig was omdat opa ziek was. Dat snapte ze wel. Toen kwam het moment dat overleed en toen hebben we ook verteld dat opa dood was en nu in de hemel is. Ze heeft het nu nog best vaak over hem en zegt vaak dat ze heel lief moet zijn voor oma omdat opa dood is. Het is geloof ik geen trauma geworden, maar ik weet ook niet of wij het goed hebben aan gepakt. We moesten vond ik wel zeggen dat opa ziek was omdat hij al snel in bed lag met pyjama aan, maar nu heeft ze een juf op school die al een paar maanden ziek is en nu zei ze vorige week opeens dat ze dacht dat die juffrouw dood was. Ze heeft wel de link gelegd met ziek en dan niet meer in haar leven zijn, dus die persoon is dood. We hebben haar niet mee genomen naar het uitvaartcentrum waar hij lag opgebaard, dus voor haar was hij opeens weg. Ze is er ook niet bij geweest op de begrafenis. Dat vond ik veel te emotioneel voor haar, zij begrijpt al die emoties niet.

Ik denk dat ik het de volgende keer (laat die alsjeblieft niet komen...) weer zo zou doen. Maar ja, ik weet dus ook niet of wij het goed hebben gedaan.