<p>Hallo allemaal,</p><p>Ik moet even mijn verhaal kwijt. Ik zit in mijn 21ste week en doorgaans ben ik best nuchter. Buikpijn, darmkrampen, bandenpijn het hoort er allemaal bij. Maar vanochtend lag ik met ons boomertje lekker op de bank. Er was herrie op straat en ze schrok erg met als gevolg dat ze op mijn onderbuik sprong.</p><p>Pijn als gevolg en ook de baby begon plots heel erg te bewegen, precies op de plek waar ons boomertje op had gesprongen. Na een kwartier geen verbetering en met een zwaar hart (ik voel me al snel teveel) bel ik de verloskundige en leg de situatie uit. Die gaf aan net bij iemand te zijn en ik zou teruggebeld worden.</p><p>Twintig minuten later word ik teruggebeld door iemand anders. Een aantal vragen volgen en toen ik het over ons boomertje had klonk een geirriteerde zucht. Haar collega had doorgegeven dat het om een grote hond ging (waar ik het nooit over heb gehad). Ik legde uit wat voor pijn ik voelde en toen gooide ze chagrijnig mijn naam uit. Hiervoor had ik duidelijk niet mogen bellen. Geen bloed dan was het goed kwam het erop neer. Ik heb me soort van verontschuldigd en heb opgehangen. </p><p> </p><p>Nu voel ik me ontzettend schuldig en moet er zelfs om huilen. Als iemand je kan geruststellen moet het toch wel de verloskundige zijn? Ik voel me net een klein kind dat op haar donder is gegeven. Ben ik dan echt een overbezorgde moeder?? Moet ik een volgende keer maar niet bellen en afwachten?</p>