vermoeidheid

Ik herken de vermoeidheid maar al te goed, bij mijn eerste zwangerschap was ik ook om 20.00 uur (en soms nog eerder) afgepeigerd. Het enige wat je eraan kunt doen is eraan toegeven.
Wat je werk betreft: je hoeft het niet te vertellen, maar ik denk dat je behoorlijk scheve gezichten krijgt als je het niet doet. Het zal de werksfeer niet ten goede komen, men zal denken dat je hen erin hebt "geluisd"als het ware.
Ik heb het meegemaakt met een collega, die had ook niet verteld dat ze zwanger was voordat ze zeker wist dat ze was aangenomen: nou, die is uiteindelijk helemaal overspannen vertrokken. Ze kreeg geen enkele medewerking meer, werd echt overal buitengesloten en men liet het niet na haar goed te laten voelen dat het niet correct was verlopen.
Ik hoop voor je dat je niet zulke monsters van collegas hebt, maar het kan je wel gebeuren.
 
Toch blijf ik het schokkend vinden dat er zo met zwangere vrouwen omgegaan wordt! En dat zwangere vrouwen het lijken te accepteren. (dit is niet persoonlijk bedoeld hoor!) Het feit dat je jezelf vanwege de zwangerschap een 'probleemgeval' noemt, waar je directeur niet op zit te wachten, spreekt voor zich... Dat op zich is al een typisch vrouwelijk trekje.
Natuurlijk moet je open zijn en niet bewust de boel bedriegen, maar ik denkt dat je best nog even kunt wachten met het te zeggen. Als ze jou écht willen voor die functie, kun je ze daarna alsnog de keus geven. Het is in Nederland waardeloos gesteld met de rechten van zwangere vrouwen, maar we laten het ons ook wel gebeuren heb ik soms het idee. Je capaciteiten spoelen heus niet weg met het vruchtwater! Daarbij heb ik nog nooit mannen zo schuldbewust horen praten over de blessures die ze in het weekend oplopen om een paar maanden uit de roulatie te zijn. (om maar een voorbeeld te noemen)
Ga gewoon voor die baan, doe niet meer dan dat je aankunt, maar haal jezelf niet naar beneden omdat je zwanger bent!

Succes!
 
Bedankt voor jullie reacties.
Het voelt goed om te weten dat ik niet a la minuut het grote nieuws aan mijn directeur hoef te vertellen.
Heb trouwens vandaag mijn eerste zwangerschapsondergoed gekocht.
Erg lachwekkend in de paskamer!
Morgen krijg ik mijn eerste echo. Spannend. We mogen een videoband meenemen, dus meteen de duurste en beste kwaliteit gekocht.

Groetjes Maria
 
Vandaag heb ik mijn eerste echo gehad.
Alhoewel de huisarts mij vertelde dat ik 9,3 weken zwanger ben, vertelde de echo iets heel anders. Het vruchtje is nog zo klein, dat het niet verder komt dan 6 weken en twee dagen.
Dit was wel even een schok.
Blijkbaar is mijn eisprong dusdanig laat geweest, dat de zwangerschap drie weken later is ingegaan.
Wie van jullie kan hierover meepraten?
Ik weet dat een kennis van mij bij de eerste echo(ook 6 weken, terwijl zij dacht dat ze 9 weken was) alleen de vruchtzakjes kon zien en dus nog geen kloppende hartje. Dit was bij mij wel zichtbaar.
Bij die kennis is het allemaal goed gekomen. Ze is nu 4,5 maand zwanger van een tweeling.
Ik hoor graag jullie reacties.

Alvast bedankt,

Suzanne

 
Vervelend he die vermoeidheid. Misschien is het enige geruststelling dat het minder wordt. Met 16 weken had ik al mijn energie weer terug.

Ik kon het zelf alleen niet zo lang verborgen houden. Ik had met 10 weken al een heel verdachte buik. Ik heb het dus met 11 weken verteld.

Groetjes en succes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan