A
Anoniem
Guest
Hoi Ansie,
ze zullen het wel als zorg bedoeld hebben: ach, meisje, hoe moet dat nu toch nu je je baan kwijt bent... Maar soms komt het er zo beroerd uit he? En die oude mensjes denken niet zo 1-2-3 aan de moderne WW-voorzieningen,
want neem aan dat je daar recht op hebt?
Ik denk altijd maar: iedereen heeft een mening, ik ga m'n eigen gang en kritische kanttekeningen hoor ik het liefste van mensen dichtbij, die me ook op een oprechte manier kunnen wijzen op dingen waar ik misschien soms wat minder goed over heb nagedacht, (hoe moeilijk verteerbaar soms ook, ik vind het altijd wel belangrijk dat mensen dat durven te doen...).
Maar bij ons was het mijn schoonmoeder die eind vorig jaar begon te hinten dat het nu toch eindelijk wel eens tijd werd... Tja, we hadden dat toen net samen al besloten, maar als we nog hadden willen wachten, hadden we echt niet voor haar ineens wel haast gemaakt... Zij wil gewoon graag kleinkids, maar dat zal ze toch echt af moeten wachten tot die komen. Haar hoop was denk ik alleen nog op ons gevestigd: broer van m'n man en zijn vrouw gaan niet voor eigen kids, (zij is 14 jaar ouder, hij is nog met inservice-opleiding bezig), ze gaan wel voor pleegkids crisisopvang. M'n schoonzusje is net gescheiden en haar zoontje heeft nogal wat gedragsproblemen: niet favoriete kleinkind dus... Andere broer van m'n man is hardnekkig vrijgezel en de kids van mijn man wonen bij zijn ex, met wie m'n schoonmoeder de relatie behoorlijk verknald heeft na een paar stomme acties van haar kant (schoonmoeders kant). Dus, die twee krijgt ze niet mee voor een middagje opa en oma... Toen moesten wij dus maar. Riep ze laatst al: o, als ik dan m'n rijbewijs heb, kan ik zo lekker makkelijk even langs komen... Eh, ja, daaaag! We zien elkaar een aantal malen per jaar, naast de verjaardagen hier en daar, en dat vind ik wel genoeg. Ze hoeft nu echt niet omdat we een kindje krijgen ineens wel vaak op de stoep te staan... :-(
Maar goed, zo heeft iedereen altijd wel wat, maar dat is toch ook met alle andere onderwerpen in het leven? Schouders ophalen en je eigen ding doen, tenzij kritiek of zorg terecht is/helpend is, enz.
ze zullen het wel als zorg bedoeld hebben: ach, meisje, hoe moet dat nu toch nu je je baan kwijt bent... Maar soms komt het er zo beroerd uit he? En die oude mensjes denken niet zo 1-2-3 aan de moderne WW-voorzieningen,
Ik denk altijd maar: iedereen heeft een mening, ik ga m'n eigen gang en kritische kanttekeningen hoor ik het liefste van mensen dichtbij, die me ook op een oprechte manier kunnen wijzen op dingen waar ik misschien soms wat minder goed over heb nagedacht, (hoe moeilijk verteerbaar soms ook, ik vind het altijd wel belangrijk dat mensen dat durven te doen...).
Maar bij ons was het mijn schoonmoeder die eind vorig jaar begon te hinten dat het nu toch eindelijk wel eens tijd werd... Tja, we hadden dat toen net samen al besloten, maar als we nog hadden willen wachten, hadden we echt niet voor haar ineens wel haast gemaakt... Zij wil gewoon graag kleinkids, maar dat zal ze toch echt af moeten wachten tot die komen. Haar hoop was denk ik alleen nog op ons gevestigd: broer van m'n man en zijn vrouw gaan niet voor eigen kids, (zij is 14 jaar ouder, hij is nog met inservice-opleiding bezig), ze gaan wel voor pleegkids crisisopvang. M'n schoonzusje is net gescheiden en haar zoontje heeft nogal wat gedragsproblemen: niet favoriete kleinkind dus... Andere broer van m'n man is hardnekkig vrijgezel en de kids van mijn man wonen bij zijn ex, met wie m'n schoonmoeder de relatie behoorlijk verknald heeft na een paar stomme acties van haar kant (schoonmoeders kant). Dus, die twee krijgt ze niet mee voor een middagje opa en oma... Toen moesten wij dus maar. Riep ze laatst al: o, als ik dan m'n rijbewijs heb, kan ik zo lekker makkelijk even langs komen... Eh, ja, daaaag! We zien elkaar een aantal malen per jaar, naast de verjaardagen hier en daar, en dat vind ik wel genoeg. Ze hoeft nu echt niet omdat we een kindje krijgen ineens wel vaak op de stoep te staan... :-(
Maar goed, zo heeft iedereen altijd wel wat, maar dat is toch ook met alle andere onderwerpen in het leven? Schouders ophalen en je eigen ding doen, tenzij kritiek of zorg terecht is/helpend is, enz.