Verschil voorweeën en weeën

klinkt gek, maar ik zie er toch echt weer tegenop, maar na die tijd ben je het echt zo weer kwijt...... Maar dat zal ook iedereen wel zeggen.
Maar ja, je moet ook maar zo denken, ik doe het nu wel voor de 5e keer, als het echt zoooo erg zou zijn, hadden wij maar 1 jongetje gehad!!!!

Gewoon op je af laten komen! Meer kun je gewoon niet doen! Echt niet, het moet er gewoon uit.

Zo, nu heb ik mezelf ook even weer opgepept!! En hoop ik jou ook een beetje?
 
Trouwens als ik weer aan het moment denk dat de baby werkelijk echt geboren wordt, echt het moment dat je je kindje uit je voelt wegglijden, is echt onvoorstelbaar, heerlijk, geweldig, om nooit te vergeten!!!
 
nou ik hoop dat ik op natuurlijke wijze mag bevallen, zodat ik kan voelen hoe mijn kindje eruit glijdt..........lijkt mij heel bijzonder, beter dan:   sneetje hier, duw trek en sjorren.......het is een jochie!

gr mama van MD
 
Ik ben het hier niet helemaal mee eens...
Ik heb ook wat voorweeen gehad, ook rugweeen. Dit was inderdaad achteraf gezien minder pijnlijk dan echte weeen. Maar omdat iedereen zegt, echte weeen herken je direct, herkende ik mijn echte weeen niet! Na ruim een uur om de 2 minuten weeen te hebben opgevangen zei ik tegen mijn man, ik geloof dat ik weeen heb... een uur later zei de verloskundige dat ik 6 a 7 cm ontsluiting had. Het waren dus wel degelijk echte weeen ook al twijfelde ik nog, want ja, ik zou het wel direct herkennen als het echt zover was...
Als de weeen blijven komen  en gewoon erg pijnlijk zijn, dan heb je echte weeen! Als je zo nu en dan een erg onaangenaam gevoel hebt onderin je buik en rug zijn het vermoedelijk voorweeen.

groetjes Cathelijne
 
En toch heb ik ook hele nachten liggen puffen en zuchten, om de zoveel minuten weeën, die een minuutje duurden, en toch is er nog niets aan de hand, niets verstreken of week, alles zit nog potdicht!!
Het overgaan van voorweeën naar echte weeën is ook moeilijk uit teleggen. Ik was ook echt teleurgesteld toen bleek dat er nog steeds niets aan de hand was, ik weet na 4 bevallingen toch echt wel wat weeën zijn. Maar voor iedereen is het weer anders en geloof me elke bevalling is ook weer anders.
Maar hoe wist jij nu inneens dat je toch echt weeën had, voordat je de verloskundige belde? Dan had je toch ook een gevoel van dit is het volgens mij echt?

Ik weet dat er ook verhalen zijn van vrouwen die haast niets vernemen, en ineens hebben ze een kind in hun armen.
Het blijft gewoon moeilijk om uit te leggen....

Liefs Hilma.
 
Ik vind het ook moeilijk uit te leggen!
Bij mijn 1e kindje had ik totaal geen voorweeen, een week na de uitgerekende datum kreeg ik ineens lichte buikpijn wat steeds erger werd, maar eigenlijk had ik nog geen vermoeden dat ik zou bevallen..
Ik was 2 dagen daarvoor bij de vk geweest, en het vermoeden was er dat ik een blaasontsteking had, dus ik dacht eigenlijk dat die buikpijn daarvandaan kwam.
Tot mijn moeder die hier toevallig op bezoek was zei dat ze vond dat ze wel erg regelmatig kwamen, en idd...toen viel het me pas op!
Nu heb ik wel voorweeen gehad, en wel zo erg dat ik ze weg moest puffen en ik er toch echt van overtuigd was, dat ik begonnen was!
Helaas voor mij zat de boel ook nog potdicht, ze voelde het tuitje aan de baarmoedermond zitten, en de baarmoeder lag ook nog erg ver naar achteren...
Helaas helaas dus!

Liefs
 
Tot afgelopen nacht wist ik eerlijk gezegd niet eens wat voorweeën waren...
Tot ik om een uur of drie wakker werd van de pijn in mijn buik en rug. Het duurde eigenlijk maar een paar keer en zetten dus (helaas!!) niet door, maar ik kan me nu in ieder geval íets voorstellen bij een wee. Heb nu nog steeds een beetje zeurderige buikpijn, maar ik heb gelezen dat meer van jullie daar al tijden last van hebben.
Het zegt dus allemaal niks, maar ik vind het wel heel spannend!!

Liefs, Lotte (40 wkn 1 dg)
 
@ Hilma: Maar hoe wist jij nu inneens dat je toch echt weeën had, voordat je de verloskundige belde? Dan had je toch ook een gevoel van dit is het volgens mij echt?


Het duurde toch al wat langer en ik was tussendoor ook elke keer misselijk en moest een aantal keer overgeven. Ik voelde me gewoon erg rot! Dat was de reden dat ik ook de verloskundige wilde zien... ik had nooit verwacht dat ik al zover was. Mijn moeder zou bij de bevalling aanwezig zijn, maar die heeft het dus ook niet meer gered.

Sterkte allemaal met de (voor)weeen!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan