Verschillen of overeenkomsten meisje en jongen

M

Mama-L

Hoi mama's

Al jaren lang denk en fantaseer ik over een gezin met alleen meiden. Waarom? Geen idee. Maar altijd al gedacht dat ik alleen maar meisjes zou krijgen.

We hebben al 1 dochter van 3 jaar en ik kan wel echt zeggen dat ik trots ben op onze band samen. Nu 16 weken zwanger en gister de geslachtsbepaling gehad waarvan ik natuurlijk zeker wist dat we nog een meisje zouden krijgen. Tot mijn grote verbazing kan je wel zeggen was dit niet waar en krijgen we een jongetje. Waar ik echt enorm blij mee ben laat ik dat voorop stellen.

Ik moest wel echt even een knop om zetten.
Mijn angst is/was dat een band met een jongetje anders gaat zijn als met een meisje. Waar ik dus zo trots op ben bij mijn dochter. Waarschijnlijk is deze angst hormonaal en het feit dat ik al jaren denk dat ik alleen meisjes krijg.

Laat ik duidelijk maken dat ik net zo blij ermee ben dat het een jongetje is als dat het een meisje had geweest.

Nu mijn vraag, herkennen mensen dit gevoel?

En ik ben heel nieuwschierig of mama's die een meisje en een jongen in het gezin hebben mij kunnen vertellen wat nou verschillen en overeenkomsten zijn tussen beide.
 
Hee! Wat super eerlijk dat je dit zo opschrijft, ik snap dat je even moest schakelen hoor.
Ik heb geen dochter, alleen een zoon. Maar wat ik wel herken is dat je jezelf altijd voor je zag met meisjes - dat had ik ook. Heel raar eigenlijk, weet niet waarom, want ben zelf helemaal niet zo'n meisje meisje (nooit geweest) en heb alleen broers. Moest dus toen bleek dat we een zoon kregen toch ook even schakelen, hoewel ik er écht niet minder blij mee was!
Vooropgesteld dus dat ik geen vergelijkingsmateriaal heb van hoe het is om een dochter te hebben, kan ik wél zeggen dat ik echt een super leuke band heb met mijn zoon. Hij is nu anderhalf en echt, ik vind een jongetje zooo leuk! Denk nu zelfs dat, mochten we het ooit nog een keer erop wagen, ik een lichte 'voorkeur' (zo wil ik het dus niet noemen, maar je snapt wat ik bedoel denk ik) voor een jongen heb. Hij vindt mij geweldig, alles is mama mama mama. Hij is stoer, klimt overal op & valt er vanaf - maar dat stoere vind ik dus ook weer heel leuk. En hij is heel lief en knuffelig, komt graag bij je kroelen of kusjes geven. Ik denk persoonlijk dat het hebben van een zoon qua band niet minder is dan met een meisje. Ik heb zelf een heel goede band met m'n vader, beter dan met m'n moeder zelfs. En voor m'n ene broertje geldt precies het tegenovergestelde, hij is heeeel close met m'n moeder. 
 
Oooh zo herkenbaar! Ik kom zelf uit een gezin met 2 jongens en ik, maar toen mijn eerste een meisje bleek te zijn (had ik toen dan weer niet verwacht), zag ik het helemaal voor me; een gezin met zussen. Om me heen kregen ook veel mensen een ‘tweede van dezelfde smaak’ en ondanks dat ik helemaal geen voorkeur wilde hebben, leek zo’n meiden gezin mij wel heel leuk. En toen bleek het met 20 weken toch echt een jongen. Ik heb echt even tijd nodig gehad om te schakelen. Niet vanwege teleurstelling; ik ben dolgelukkig dat er een gezond jongetje in mijn buik groeit (nu 27 weken), maar ik moest wel even afscheid nemen van mijn meiden gezin. Mijn man vond dat lastig, ik was niet zo blij als hij, maar dat was ik wel, alleen beetje verward. Gelukkig heb ik er met de verloskundige over kunnen praten en gaf zij aan dat het heel normaal is; dat we onbewust toch een bepaald idee hebben, vaak niet eens een echte wens, maar wel een idee. En een ander geslacht is dan toch even schakelen. Inmiddels heb ik de baby kleertjes uitgezocht op roze en niet-roze en is het idee van een klein jongetje al veel meer geland. Het voelt wel nog steeds spannend, zo van ‘een meisje was zo leuk, is dat nu weer?’ maar dat is ook omdat we een super makkelijke baby hadden (nu leuke dreumes van 21 maanden) en ik niet te rooskleurig over baby nummer 2 wil denken, voor het geval het tegenvalt.

Wat overigens grappig is, is dat ik nu af en toe denk ‘kan een jongetje wel net zo schattig zijn?’ terwijl onze dochter helemaal niet meisjes achtig is. Haar haar groeit amper, ze heeft weinig meisjes-kleding en speelt het liefst buiten, met blokken en ballen. Dus de nuchtere kant van mij vraagt zich geregeld af wat ik dan denk dat er anders kan zijn..;)
 
gebruiker; dank voor jouw verhaal, helpt mij ook weer. Is denk ik inderdaad het gevoel/idee dat de eerste zo ontzettend leuk is, dat we die het liefst zouden kopiëren.
 
Allereerst gefeliciteerd!
Toen ik de eerste keer zwanger was (tweeling) was ik overtuigd van 2 meiden. Uiteindelijk bleken het 2 jongens te zijn! Ik snapte er niets van haha! Helaas zijn onze jongens overleden, dus ik kan (nog) niet zeggen hoe het is om een jongen op de voeden.
Uiteindelijk hebben we nog een dochter gekregen. Hoewel ik zielsveel van haar hou, botsen wij ook enorm. We zijn allebei koppig, eigenwijs en ongeduldig en dat botst dus. Begrijp me niet verkeerd, want we hebben het ook heel leuk samen! Ik had hetzelfde 'probleem' met mijn moeder. Samen winkelen? Nou, dat was alleen maar ruzie! Ik verwacht dus ook niet dat ik dat straks met onze dochter kan. Verder is ze echt een papa's meisje (behalve als ze ziek of heel erg moe is. Dan komt ze bij mij). 
Wat ik bedoel te zeggen is dat het hebben van een dochter niet automatisch betekent dat je samen de hele dag zit te tutten, samen gaat winkelen etc. Aan onze neefjes zie ik ook dat zij vaak naar mama trekken.
Echt, het komt goed!
 
Grappig. Ik heb vanaf kinds af aan altijd gedacht dat ik een echte jongens mama zou zijn. Moest echt even schakelen toen mijn eerste een meisje bleek te zijn. Maar na het schakelen was ik er ook echt blij mee en mijn dochter is echt geweldig. Ze is ook geen meisje meisje, echt een kleine wildebras. Heerlijk.
Nu 28 weken zwanger van de tweede en het maakte me nu niks meer uit wat het zou worden. We krijgen weer een meisje, ik vind het geweldig :) mijn dochter heeft mijn blik juist verruimd.
 
Je kind is je kind en naar mijn mening maakt het echt niks uit of het een jongen of meisje is. Ik heb twee meiden en één jongen en heb met alledrie een unieke, mooie band. Niet vanwege j/m maar om wie ze zijn.
Veel geluk met je koningskoppel:)
 
Ah wat ben ik blij en opgelucht jullie berichten te lezen. Zat heel erg te twijfelen of dat ik het online wilde zetten omdat ik niet wilde dat het verkeerd overkwam. Maar ben er nu ontzettend blij mee dat ik het heb gedaan en zo opgelucht om herkenning te zien.

Het begint wel al iets meer te dalen en de grote verbazing ebt weg. Maar nog steeds heel gek om hij of jongen te zeggen
Zit ook steeds naar de echo te kijken en zie toch echt nog steeds een piemeltje haha.

Dankjewel voor jullie reacties.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan