ik vind het ook moeilijk om mijn mond te houden. We hebben het meteen al aan de toekomstige opa en oma verteld. toen even een weekje rust en dan toch ook maar de broers en zussen. Maar kort erna wist de hele buurt het.........ik deed mee aan moeders voor moeders en de buren herkende de bussen. Maar ik heb ook helemaal geen zin om het geheim te houden, ik was zo blij.
En nu bij de tweede heb ik precies hetzelfde gedaan. En dat terwijl ik met een chormosoomafwijking grotere kans heb op een miskraam.
Ik heb het bij mijn zus gezien. Die vertelde niemand dat ze zwanger was....heeft ook meerder miskramen gehad helaas. maar als het is ging kon niemand haar troosten. We wisten van niks. En dan begon ze raar te doen, snauwen en huilen. Maar hoe konden wij het weten ?
Dus ik ben van mening : gewoon vertellen. Mocht het misgaan dan kunnen mensen je troosten. Het is misschien erg rot om dan weer te moeten vertellen dan het mis is gegaan......maar ik vind het belangrijker om die weken dat het dan wel goed ging, heel gelukkig te zijn.
Met je moeder erover praten, of je zussen, vriendinnen. Geniet van je zwangerschap. Vooral de eerste weken.
Volgens mij gaat ook maar 5% van alle zwangerschappen mis. Dus wees lekker positief en ga ervan uit dat bij jou alles goed gaat!
Mocht het toch misgaan dan is en blijft het een klap...verdriet,pijn, je kan het niet voorkomen.
En dan ben ik liever bijvoorbeeld 8 weken gelukkig zwanger geweest dan 8 weken bang en voorzichtig. De klap komt dan toch.
Maar zoals ik al zei : Blijf positief. alles komt goed en over een paar maanden krijg je een mooi kindje. Dus schreeuw het lekker van de daken !!!