Vertellen!

Gewoon lekker doen inderdaad! Wij hebben het ook gelijk de opa en oma verteld toen hun 35 jaar getrouwd waren en ik zes weken zwanger. Tijdens een diner met broer en schoonzus. Voelde prima, zeker omdat ze de vorige keer me ook gesteund hebben toen het mis ging. Mijn schoonzusje wilde de eerste echo afwachten en heeft het pas met 12 weken verteld. Iedereen vertellen dat je niet zwanger bent of sterker nog ze zei er nog helemaal niet mee bezig te zijn! En ondertussen niet dat wijntje drinken en hetzelfde diner als ik nemen voor de zekerheid.... Oftewel: het viel wel op en je moet mensen moedwillig voor de gek houden. Het zal niks voor mij zijn.

Hopelijk reageren ze allemaal verschrikkelijk enthousiast en toch verbaasd, dat is het leukste ;-) Weet je al hoe je het gaat vertellen, of vertel je het ze gewoon?
 
Wij hadden een echo met 10 weken, en hebben die echo afgewacht, vonden dat zelf fijner, maar als je het graag wilt vertellen zou ik het gewoon doen!

Veel plezier met vertellen!
 
Wij hebben het vertelt met 8 weken. Inderdaad doe gewoon waar je je goed bij voelt en het is ook heel moeilijk om je mond dicht te houden want je bent in de wolken!
 
Toen wij wisten dat we zwanger waren hebben we het meteen verteld aan de opa's en oma's en broers en zussen en de dag erna meteen aan vrienden en buren, omdat iedereen wist dat we graag zwanger wouden worden en in het ziekenhuis liepen. Als het mis gaat wil je ook steun.
En wij hebben ook een rottijd gehad, want bij onze nekplooimeting kwam de uitslag dat we kans van 1 op de 5 op een kindje met een afwijking. Daarna hebben we een vlokkentest gedaan. En twee weken in spanning gezeten.
Daarna kwam de verlossende brief dat we in verwachting zijn van een gezonde zoon. Helemaal blij gelukkig en o zo dankbaar. Maar de mensen in onze omgeving hebben ons enorm gesteund.
Dus ik zou het gewoon zeggen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan