vervelende partner

A

ANONYMOUS_USERNAME

even spuien...

gisteravond na een lange dag werken en aansluitend cursus kwam mijn partner opeens op het heldere idee om om 22.00 nog even zijn irritaties te ventileren.

afgelopen vrijdag was het de hele dag ook al raak met als toppunt dat ik huilend in de AH stond.

dit doet me absoluut geen goed, ik heb vannacht weer geen oog dichtgedaan uit nijd.

waarom is het voor mannen zo'n makkelijke oplossing om hun frustraties op hun vrouw af te reageren. en daarna gewoon te doen alsof er niets aan de hand is.

ben vandaag al de hele dag van slag af door dat gezeur.
 
Hallo mamajessica,

Mannen kunnen soms best irritant zijn idd....

Als wij woorden/irritaties hebben ben ik ook altijd degene die met een rotgevoel blijft zitten terwijl hij denkt dat alles alweer opgelost is.

Waar ik me ook aan erger is dat hij het op dit moment gooit op mijn hormonen. Nou zeg ik je, dus dat zou inhouden dat alles wat er deze 9 maanden gebeurt aan mijn hormonen ligt.

Mannen zijn soms niet te begrijpen.

Maar wat doen we eraan......

Groetjes Cindy
 
Dag lieverd,

hopelijk waren dat geen irritaties over jou....?

Tja, ik moet eerlijk zeggen dat ik zowel in mijn handjes als in mijn voetjes mag klappen met mijn echtgenoot... hij is erg zorgzaam en gaat trouw mee naar elke afspraak en zelfs volgende week naar de lactatiedeskundige... hij lakt de nageltjes van mijn teentjes.. (omdat ik dus flauw val denk ik als ik het zelf moet doen.. haha)... verder moet hij nogal veel verduren met mijn wisselende buien dankzij m'n hormonen. Gelukkig gaat het wat beter nu maar ik heb momenten gehad dat ik niets anders deed dan huilen.

maar goed, hier heb jij natuurlijk niets aan omdat dit te lezen maar er was eens een gezegde dat je degene waar je het meeste van houdt, dat je die ook het meeste kwetst... misschien als je het vanaaf eens rustig op tafel legt; dus niet je nijd de overhand laten krijgen hoor! Ik heb ook zo'n kort lontje... kuch... maar gewoon; joh, luister eens ff als je wilt.. praat praat praat...

ik heb ook weleens gehad dat ik dacht; stik erin... ik zeg niets meer.. maar dan lag ik inderdaad ook snachts wakker en ging me zelfs lopen irriteren aan de kleinste dingen.. bv. als ie zowat in zijn tandeborstel stikte.. grin grin.. maar ik probeer nu wat eerder aan de bel te trekken en dat gaat best heel goed... wederzijds begrip en communiceren..

sorry hoor, ik wil niet belerend overkomen maar ik weet zoooooo goed wat jij nu voelt en dat kun je gewoonweg nu NIET gebruiken in je zwangerschap.... hij heeft waarschijnlijk nog niet eens door hoe rot jij je voelt; je gevoel wordt ook nog eens versterkt door je hormonen....

dus wijffie,.... kop op.. de Schepper maakt voor Adam er een vrouw bij omdat hij er in z'n uppie ook niets van bakte... haha...

Liefs en een dikke pakkerd vanaf hier!!!
Sunny
 
Hallo mamajessica,

Mannen kunnen soms best irritant zijn idd....

Als wij woorden/irritaties hebben ben ik ook altijd degene die met een rotgevoel blijft zitten terwijl hij denkt dat alles alweer opgelost is.

Waar ik me ook aan erger is dat hij het op dit moment gooit op mijn hormonen. Nou zeg ik je, dus dat zou inhouden dat alles wat er deze 9 maanden gebeurt aan mijn hormonen ligt.

Mannen zijn soms niet te begrijpen.

Maar wat doen we eraan......

Groetjes Cindy
 
Dag lieverd,

hopelijk waren dat geen irritaties over jou....?

Tja, ik moet eerlijk zeggen dat ik zowel in mijn handjes als in mijn voetjes mag klappen met mijn echtgenoot... hij is erg zorgzaam en gaat trouw mee naar elke afspraak en zelfs volgende week naar de lactatiedeskundige... hij lakt de nageltjes van mijn teentjes.. (omdat ik dus flauw val denk ik als ik het zelf moet doen.. haha)... verder moet hij nogal veel verduren met mijn wisselende buien dankzij m'n hormonen. Gelukkig gaat het wat beter nu maar ik heb momenten gehad dat ik niets anders deed dan huilen.

maar goed, hier heb jij natuurlijk niets aan omdat dit te lezen maar er was eens een gezegde dat je degene waar je het meeste van houdt, dat je die ook het meeste kwetst... misschien als je het vanaaf eens rustig op tafel legt; dus niet je nijd de overhand laten krijgen hoor! Ik heb ook zo'n kort lontje... kuch... maar gewoon; joh, luister eens ff als je wilt.. praat praat praat...

ik heb ook weleens gehad dat ik dacht; stik erin... ik zeg niets meer.. maar dan lag ik inderdaad ook snachts wakker en ging me zelfs lopen irriteren aan de kleinste dingen.. bv. als ie zowat in zijn tandeborstel stikte.. grin grin.. maar ik probeer nu wat eerder aan de bel te trekken en dat gaat best heel goed... wederzijds begrip en communiceren..

sorry hoor, ik wil niet belerend overkomen maar ik weet zoooooo goed wat jij nu voelt en dat kun je gewoonweg nu NIET gebruiken in je zwangerschap.... hij heeft waarschijnlijk nog niet eens door hoe rot jij je voelt; je gevoel wordt ook nog eens versterkt door je hormonen....

dus wijffie,.... kop op.. de Schepper maakt voor Adam er een vrouw bij omdat hij er in z'n uppie ook niets van bakte... haha...

Liefs en een dikke pakkerd vanaf hier!!!
Sunny
 
Hoi mamajessica,

Ik heb dit probleem ook gehad en er inderdaad met mijn man over gepraat hij begrijpt het nu een stuk beter en irriteert mij inderdaad wat minder (gaat niet helemaal over) zoals je al in de overige berichten hebt gelezen, is het inderdaad misschien de beste oplossing om erover te praten. Mijn man heeft het heel goed opgepakt en houdt nou rekening met me...

veel succes en geniet lekker van je zwangerschap...

Nada
 
Ooooooohhh wat lekker herkenbaar dit allemaal!

Ik heb ook heel veel last van wisselende buien. Kan zo van heel vrolijk, om slaan en dan is er niks goed. Mijn vriend kon hier niet tegen en dreef mij tot het uiterste (als we flink ruzie hebben, dan zijn we allebei koppig en kunnen we makkelijk uren niks tegen elkaar zeggen). Uiterste in frustratie, woede, drift!
Diep van binnen weet ik dat ik onredelijk ben en dat hij dit helemaal niet verdient. Ik heb hem toen het boek van Kluun gegeven (Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt) en sindsdien gaat het heel goed.

Hij laat mij lekker uitrazen en gaat er niet op in.
Ook als ik zomaar begin te huilen, dan troost hij alleen maar en gaat niet tot in den treuren vragen wat er aan de hand is (want er is natuurlijk niks aan de hand, maar dat begrijpt hij niet hahaha)

Van de week hadden we het met vrienden over bevallingen (zij is een paar weken geleden bevallen) Toen kwam er van de mannen kant de opmerking... Als bevallen echt zo zwaar en pijnlijk was geweest, dan had de natuur er wel voor gezorgd dat een bevalling bij de man hoort. En aangezien de vrouw bevalt, zal het dus allemaal wel mee vallen.
.. Nou is dit ons eerste kindje, maar ik dacht dat ik door het plafond vloog, zo boos was is... terwijl ik er nu stiekem wel om kan lachen.. Zo zie je maar weer, wat die stomme hormonen allemaal wel niet met je doen.. maar dat mogen mannen niet altijd als excuus gebruiken...

Zo wat heerlijk om hier toch alles kwijt te kunnen!

Liefs, Maaike
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan