iedereen bedankt voor alle adviezen, die hebben heel erg geholpen!! vanochtend heb ik de knoop doorgehakt en na de zoveelste misselijke opmerking van mijn moeder ("het belang van jou en jou kind interesseren me niet, wat denk je dat je ons allemaal aandoet met je man (hij is een aantal jaartjes ouder), je moet je eens druk maken over onze gezondheid" en "je bent een klein kind" terwijl ik 25 jaar oud ben). Ik heb mijn moeder voor eens en altijd duidelijk gesteld dat als ze niet mijn man accepteerd en fatsoendelijk kan behandelen ze ook geen oma kan zijn en dat ik van mijn zwangerschap wil genieten. Na een hele stroom van beledigingen heb ik haar toen gezegd dat ik niets meer van ze wil horen totdat ze in het belang van mijn gezin heeft leren denken! Daarna heb ik de telefoon opgehangen. Het geeft een heel erg opgelucht gevoel!!! Bedankt meiden, jullie steun heeft enorm geholpen!