vervolg te dikke nekplooi

Lieve vrouwen,
dank voor jullie behartigende woorden.
Na een nacht goed en veel slapen en eindeloos gepraat te hebben; zijn we een stuk rustiger.
Na gister hebben we wel het gevoel gekregen, dat boven alles, en na alle onderzoeken met hun resultaten zal blijven gelden dat het ONS KINDJE is, waar iedereen het over heeft.
Ons ouder instinct zegt ons duidelijk dat we nu (al) voor ons kindje moeten staan. En het niet, omdat er die mogelijkheid tegenwoordig nu eenmaal is," het af te schrijven"
In ieder geval niet tot dat het tegendeel bewezen is.. Eerst alle resultaten afwachten, dan ons goed
laten informeren over de consequenties, en dan zien we verder. Gister overheerste in mijn omgeving het gevoel al dat we er afscheid van moesten nemen. Zelfs de verloskundige begon meelevende tips te geven over hoe zo'n miskraam of opgewekte geboorte in zijn werk zou gaan.
Het idee van einde zwangerschap spookte ook wel degelijk in mijn hoofd rond. Omdat een gehandicapt kind, in eerste instantie niet het kind is dat je verwacht. En het helemaal weg te laten halen lijkt dan opeens heel even makkelijker dan het te accepteren met al zijn gebreken. Maar we weten nog niets nu.
Niet in wat voor mate gehandicapt, niets over Chromosoom afwijkingen, Niets over levensvatbaarheid.. we weten niets..
En gek genoeg sterkt mij die gedachte vandaag enorm.
Eerst meer weten. zolang ben ik de aanstaande moeder van een bijzonder kind. Ons kind.

Mevanne
 
veel sterkte en succes ook van hier hoop dat jullie veel hoop en kracht mogen hebben en krijgen om jullie hier door te helpen alles heeft in kanten zeggen ze zoek de mooie en put daar de kracht uit om het op te vangen iedereen is op zijn manier sterk om te doen wat hij of zij moet doen

veel liefs
kelly
 
tjsonge wat een heftig verhaal! Dat lijkt me zo moeilijk!
Ik heb veel respect voor jullie instelling. Die kleine kan inderdaad nog niet voor zichzelf opkomen dat moet jij doen.
Nu herinner ik me een stuk in de ouders van nu of kinderen waar een dame verteld over haar kindje en de keus om toch de zwangerschap uit te dragen terwijl het niet levensvatbaar is.
Ik vond het heel mooi om te lezen en misschien heb jij er iets aan...zal eens kijken of ik terug kan vinden waar het precies instond (of ken je dit artikel?)

Sterkte!!

Liefs Annemiek
 
Ik wens jullie ook heel veel sterkte de aankomende tijd. Lees dan ook met tranen in mijn ogen het verhaal.
Vind het ongelovig dapper van jullie om toch het besluit te nemen om (als jullie kindje op de wereld mag komen, waar ik hard voor ga duimen!) jullie kind te gaan op voeden.
Hopend dat toch nog een mooie tijd voor jullie aan mag komen !!
 
Lieve Mevanne,

Ik ken je gevoelens heel goed en weet nu precies hoe jullie je voelen. Vorige jaar hebben wij iets vergelijkends meegemaakt, met andere afwijkingen maar wel ook voor die moeilijke keuze gestaan. De grond valt onder je vandaan wanneer je verteld wordt dat je kindje geen mooie toekomst tegemoet zal gaan.
De keuze zal moeilijk zijn. En is eigenlijk onmogelijk je wilt het beste voor je kindje, welke keuze dat ook zal zijn. Maar alleen julllie als ouders kunnen die maken en die keuze zal dan ook het beste zijn.
Ik wens jullie veel sterkte de komende tijd.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan