Vervroegde pubertijd meisje

<p>Onze dochter wordt over ongeveer een maand 8 jaar. Een paar weken geleden viel me ineens op dat zij al schaamhaar heeft en beginnende borstgroei. De huisarts gaf aan dat dit inderdaad al  iets aan de vroege kant was en heeft ons doorgestuurd naar de kinderarts. Die kinderarts heeft een paar onderzoeken gedaan (een foto van de hand om haar skeletgroei vast te stellen en bloedonderzoek voor de hormonen). Hieruit is gebleken dat onze dochter inderdaad in de vervroegde pubertijd zit. Haar skeletleeftijd loopt ruim een jaar voor en ze heeft al te veel hormonen in haar bloed. Er moet nog 1 onderzoek gedaan worden (MRI-scan van de hypofyse) om uit te stellen dat er iets anders aan de hand is. Als uit die scan niets komt, is het advies om iedere 4 weken een hormoonremmer te gaan geven totdat ze ongeveer 10 jaar is.</p><p>We hebben het gisteren onze dochter uitgelegd, verteld dat haar hormonen in de war zijn. In eerste instantie reageerde ze erg boos en verdrietig (waarom ben ik anders dan de anderen, ik haar mijn leven). Haar hierin de ruimte gegeven, want dit alles IS ook niet leuk.</p><p>Haar uitgelegd wat er gebeurt als we niets doen (nu hard groeien, maar dan te vroeg stoppen en dus klein blijven, borsten die nu al gaan groeien, grote kans dat ze voor haar 10e al ongesteld gaat worden) en wat er gebeurt als we wel wat gaan doen (iedere 4 weken een prik in je been, waarschijnlijk om de zoveel tijd een controle-onderzoek, maar qua hormonen dan rust). Nadat het geland was, geeft ze nu aan dat ze voor de prikken wil gaan. Uiteraard kijken wij als ouders of we haar hierbij goed kunnen begeleiden en of ze eventueel wat extra (psychische) hulp hierbij nodig heeft.</p><p>Zo kom ik ook uit op dit forum. Heeft iemand hierin ervaring en tips? Mijn dochter zou het erg fijn vinden om in contact te komen met een ander meisje dat deze ervaring heeft ('Zoals de opa van Dolfje Weerwofje zegt; je bent nooit de enige'). Via school en de kinderarts probeer ik ook in contact te komen met een 'ervaringsdeskundige', maar misschien kan dat ook via deze weg? We wonen in de buurt van Den Bosch, maar tegenwoordig kunnen we via beeldbellen misschien ook iets :)</p>
 
Goede keus van je dochter om te kiezen voor de hormoonremmers. En complimenten voor jullie als ouders hoe jullie haar hierin eerlijk informatie geven en betrekken. Mijn zusje is destijds ongesteld geworden toen ze net 9 jaar was. Terwijl zij nog in bomen klom en de speelste van de klas was. Dit heeft een heel grote impact op haar kindertijd en pubertijd gehad. Ik heb geen kinderen in de leeftijd van je dochter maar ik wilde wel even laten weten dat jullie er echt goed aan doen om voor medicatie te kiezen. Dan kan je dochter nog een paar jaar onbezorgd kind zijn.
 
Toen ik zelf nog klein was had ik het ook. Op mijn achtste sleepte mijn moeder me mee naar de huisarts omdat ze dacht dat ik vast een ernstige ziekte had, ik kreeg inderdaad gewoon borsten. Ik ben nooit doorgestuurd naar een kinderarts of iets dergelijks en heb nooit hormoon Remmers of iets gekregen, en toen ik net 11 was startte mijn menstruatie. Ja dat was even gek. Maar door er open over te spreken lostte dat al een hoop voor mij op. Ieder kind gaat er op haar eigen manier mee om. Ik hoop dat je dochter snel kan accepteren dat het zo is. Het maakt haar niet anders dan haar klasgenoten, ze is gewoon iets sneller.
 
Hoi (Gebruiker10325838), morgen krijgen wij de uitslag in het ziekenhuis. Hoogstwaarschijnlijk is er bij onze dochter van 7 (in mei wordt ze 8) ook sprake van vervroegde puberteit. Waarschijnlijk is jouw dochter inmiddels gestart met de behandeling. Wellicht kunnen we in contact komen met elkaar? 
 
Hoi (Gebruiker10325838), morgen krijgen wij de uitslag in het ziekenhuis. Hoogstwaarschijnlijk is er bij onze dochter van 7 (in mei wordt ze 8) ook sprake van vervroegde puberteit. Waarschijnlijk is jouw dochter inmiddels gestart met de behandeling. Wellicht kunnen we in contact komen met elkaar? 
 
Hoi! 
Mijn dochter is inmiddels 9 en bij haar begon haar puberteit ook al op haar 8e. Al de onderzoeken gehad, maar gelukkig niks anders aan de hand. Wij hebben er voor gekozen om juist geen remmers te gebruiken, zodat ze niet direct het stempel 'patient' heeft. Na lang denken en overleggen leek ons en de arts dit het beste voor haar, omdat ook die prikken er heftig zijn! Ze was al onder begeleiding van een psycholoog dus dat hielp wel mee in onze overweging. Mennn het is best pittig, voor zowel haar als toch ook echt voor ons. Het was fijn om ineens zo'n bericht voorbij te zien komen, zodat je ziet dat wij niet de enige als gezin zijn die hier mee te maken hebben. Succes met de overwegingen die je moet maken!
 
Ik heb net ook een reactie gedeeld en zie nu dat iemand vraagt of men in contact kan komen met diegene die dit heeft gepost. Ik mis zelf ook wel echt gelijkgestemden hier in, dus ik zou dit ook wel graag willen!
 
Terug
Bovenaan