Hoi meiden,
Onze kraamtijd is/was helaas niet zoals wij hadden gehoopt!
Vorige week woensdag werd Vince gelig, bloedgeprikt, hij zat tegen de grens van opnemen. Volgende morgen weer geprikt en daar kregen wij om 18:00 uur de uitslag van, het billi gehalte was veel te hoog (480) en we moesten meteen komen! Ik moest voor een paar dagen kleren meenemen adviseerden ze.
In het zh vertelden ze dat hij al over de grens zat voor een wisseltransfusie,maar omdat hij goed dronk en allert was, hoefde dat gelukkig niet. Hij moest welin de couveuse onder 3 lampen. Hij lag op de 6e verdieping en ik op de kraamafdeling op de 2e verdieping, wat was dat vreselijk moeilijk, alle moeders hadden hun kindje lekker bij zich, daarom zat ik het merendeel ook lekker boven en kreeg ik al snel een eenpersoonskamer.
Iedere morgen werd er weer bloed afgenomen (arm ventje, hij is in totaal al 10x geprikt in zijn korte leventje) en zijn billigehalte zakte goed, maandagmorgen kwam het goede nieuws dat we weer naar huis mochten! Na elke voeding moest hij meteen weer ik het bedje, we hebben dus weining knuffel momenten gehad, dat vond ik echt vreselijk, ook het feit dat ik Lyanne niet bij me had, daar baalde ik echt van en voelde me enorm schuldig tegenover haar.
Dan nu het bevallingsverhaal.
Zondag 02-11 om 09:00 probeerde de arts-ass de vliezen te breken, maar lukte niet. Mijn gyn werd van thuis opgeroepen en om 09:45 lukte het haar wel om de vliezen te breken.
Half uur later wee-opwekkers gehad die meteen als een bom aansloegen, de weeën kwamen achter elkaar! Daarom al snel een ruggenprik gehad, wat een verademing!!
Rond 13:30 bleek dat ik pas 2cm ontsuiting had en de opwekkers werden steeds hoger gezet. Rond 17:30 uur pas 3-4 cm, was frustrerend!! Toen begon de ruggenprik links uit te werken en kreeg ik hele heftige rug en buikweeën (achteraf zat ik in een weeënstorm). Ze zeiden dat ik op mijn linkerzij moest gaan liggen, zodat de verdoving dan ook naar links zou zakken. Nou, dat hebben ze geweten, de pijn werd nog heftiger, zo erg, ik heb de hele boel bij elkaar geschreeuwd!! De hartslag van Vince ging ondertussen naar beneden tijdens de weeën. Om 19:30 had ik opeens 10cm, daarom die pijn!! De arts ass gekenen, Vince lag goed, ik mocht gaan persen. Mijn gyn werd weer opgeroepen, want zij zou de bevalling doen.
Toen ze er was (10 min later) zag ze dat ik goed deed persen, maar er gebeurde niets, met de echo gekeken en Vince lag helemaal niet goed!! Hij was een sterrenkijker! Tevens bleek had ik koorts, 39,6, waarvoor ik uit voorzorg antibiotica kreeg.
De toeters en bellen werden geregeld en gehaald, Vince kreeg een vacuumpomp op zijn bolleke en ik een flinke knip. Bij de 4e perswee heeft de gyn hem er met alle kracht uitgetrokken, was dit niet gelukt bij die 4e wee, dan was het een keizersnede geworden. Tot zijn schouders heeft ze hem er uit getrokken, de rest mocht (moest zelfs) ik zelf doen, wat een prachtige ervaring!! Hij heeft nu nog een rondje op zijn kruin,het ziet er echt niet uit, maar trekt wel weer weg. Dinsdagmorgen mochten we gelukkig naar huis, maar helaas dus maar amper 2 dagen thuis geweest. Verder is hij kerngezond en een lief en tevreden kereltje! Hij drinkt goed (gemiddeld zo 100CC per voeding), de borstvoeding ging meteen goed!
Met mij gaat het iets minder lekker, ik heb nu al weer last van de verzakking en helaas ook mijn bekken weer. Maar het ergste is nog dat ik tegen een postnatale depressie zit door alles en ook omdat het thuis niet zo lekker gaat (wil ik nog even verder niets over kwijt). Vanmiddag komt de huisarts langs, want van de verloskundige moest ik om medicijnen vragen, omdat het anders niet goed gaat. Helaas is Vince sinds vandaag ook weer geler aan het worden, dus kan hij daar ook meteen naar kijken. Zet aub niets op mijn hyves hierover, want niet iedereen hoeft te weten dathet niet zo goed met mij gaat.
Nou, een heel verhaal geworden!!
Groetjes, Marieke
Onze kraamtijd is/was helaas niet zoals wij hadden gehoopt!
Vorige week woensdag werd Vince gelig, bloedgeprikt, hij zat tegen de grens van opnemen. Volgende morgen weer geprikt en daar kregen wij om 18:00 uur de uitslag van, het billi gehalte was veel te hoog (480) en we moesten meteen komen! Ik moest voor een paar dagen kleren meenemen adviseerden ze.
In het zh vertelden ze dat hij al over de grens zat voor een wisseltransfusie,maar omdat hij goed dronk en allert was, hoefde dat gelukkig niet. Hij moest welin de couveuse onder 3 lampen. Hij lag op de 6e verdieping en ik op de kraamafdeling op de 2e verdieping, wat was dat vreselijk moeilijk, alle moeders hadden hun kindje lekker bij zich, daarom zat ik het merendeel ook lekker boven en kreeg ik al snel een eenpersoonskamer.
Iedere morgen werd er weer bloed afgenomen (arm ventje, hij is in totaal al 10x geprikt in zijn korte leventje) en zijn billigehalte zakte goed, maandagmorgen kwam het goede nieuws dat we weer naar huis mochten! Na elke voeding moest hij meteen weer ik het bedje, we hebben dus weining knuffel momenten gehad, dat vond ik echt vreselijk, ook het feit dat ik Lyanne niet bij me had, daar baalde ik echt van en voelde me enorm schuldig tegenover haar.
Dan nu het bevallingsverhaal.
Zondag 02-11 om 09:00 probeerde de arts-ass de vliezen te breken, maar lukte niet. Mijn gyn werd van thuis opgeroepen en om 09:45 lukte het haar wel om de vliezen te breken.
Half uur later wee-opwekkers gehad die meteen als een bom aansloegen, de weeën kwamen achter elkaar! Daarom al snel een ruggenprik gehad, wat een verademing!!
Rond 13:30 bleek dat ik pas 2cm ontsuiting had en de opwekkers werden steeds hoger gezet. Rond 17:30 uur pas 3-4 cm, was frustrerend!! Toen begon de ruggenprik links uit te werken en kreeg ik hele heftige rug en buikweeën (achteraf zat ik in een weeënstorm). Ze zeiden dat ik op mijn linkerzij moest gaan liggen, zodat de verdoving dan ook naar links zou zakken. Nou, dat hebben ze geweten, de pijn werd nog heftiger, zo erg, ik heb de hele boel bij elkaar geschreeuwd!! De hartslag van Vince ging ondertussen naar beneden tijdens de weeën. Om 19:30 had ik opeens 10cm, daarom die pijn!! De arts ass gekenen, Vince lag goed, ik mocht gaan persen. Mijn gyn werd weer opgeroepen, want zij zou de bevalling doen.
Toen ze er was (10 min later) zag ze dat ik goed deed persen, maar er gebeurde niets, met de echo gekeken en Vince lag helemaal niet goed!! Hij was een sterrenkijker! Tevens bleek had ik koorts, 39,6, waarvoor ik uit voorzorg antibiotica kreeg.
De toeters en bellen werden geregeld en gehaald, Vince kreeg een vacuumpomp op zijn bolleke en ik een flinke knip. Bij de 4e perswee heeft de gyn hem er met alle kracht uitgetrokken, was dit niet gelukt bij die 4e wee, dan was het een keizersnede geworden. Tot zijn schouders heeft ze hem er uit getrokken, de rest mocht (moest zelfs) ik zelf doen, wat een prachtige ervaring!! Hij heeft nu nog een rondje op zijn kruin,het ziet er echt niet uit, maar trekt wel weer weg. Dinsdagmorgen mochten we gelukkig naar huis, maar helaas dus maar amper 2 dagen thuis geweest. Verder is hij kerngezond en een lief en tevreden kereltje! Hij drinkt goed (gemiddeld zo 100CC per voeding), de borstvoeding ging meteen goed!
Met mij gaat het iets minder lekker, ik heb nu al weer last van de verzakking en helaas ook mijn bekken weer. Maar het ergste is nog dat ik tegen een postnatale depressie zit door alles en ook omdat het thuis niet zo lekker gaat (wil ik nog even verder niets over kwijt). Vanmiddag komt de huisarts langs, want van de verloskundige moest ik om medicijnen vragen, omdat het anders niet goed gaat. Helaas is Vince sinds vandaag ook weer geler aan het worden, dus kan hij daar ook meteen naar kijken. Zet aub niets op mijn hyves hierover, want niet iedereen hoeft te weten dathet niet zo goed met mij gaat.
Nou, een heel verhaal geworden!!
Groetjes, Marieke