Voeding

met iets van 10 weken, bij mijn schoonouders. en wij een hapje eten. Ben wel eerder alleen weggeweest maar ik vindt als mijn babies vader oppast dat dat echt niet meetelt. Hij kan net zo goed voor onze zoon zorgen dan ik.
 
Ik ben na twee weken naar een band geweest in onze stamkroeg. Gewoon eventjes een paar uurtjes eruit. Ik was trouwens om half elf alweer terug. Ook weggaan moet je weer leren. Hihi. Maar al snel erna ben ik minimaal één dag per week uit eten gegaan met vriendinnen, of bij hen langs. Dat had ik echt nodig, want mijn zoontje huilde in het begin makkelijk 8 uur per dag en wilde niet slapen. Dan heb je echt wel wat tijd voor jezelf nodig.
Groetjes en veel plezier!
 
Hoi
Toen minn zoontje twee weken oud was, hadden we een bruiloft. Overdag is hij lekker meegeweest. Maar's avonds tijdens zon feest vonden we niet zo geslaagd. Dus heeft mijn zus opgepast. Spannend!!! Maar alles ging natuurlijk prima. Afkolven gimg niet dus ik moest na drie uurtjes wel weer terug, dat vond ik lang genoeg de eerste keer. Misschien ook een idee voor jou? Vraag iemand die je heel goed vertrouwd, ga zo lang weg als je durft en neem een mobiel mee, als er wat is kunnen ze je altijd bellen. En je moet zelf ook zo vaak mogelijk bellen als je wilt, om te vragen hoe het gaat.
Succes!!
 
Na een week of 8 heb ik het aangedurfd mijn zoontje een half uurtje met mijn zusje te laten gaan wandelen... was voor mij echt lang genoeg hoor!

Daarna heb ik hem een keertje een uurtje naar mijn moeder gebracht, niet omdat ik echt iets te doen had maar vooral om te "oefenen".
En pas toen ben ik het gaan uitbouwen, dat moest ook wel want met 13 weken ging ik weer aan het werk (15 uur/wk).

Ik zou willen zeggen: kies gewoon je eigen moment, begin rustig aan als je het moeilijk vind, en kies voor de eerste keren iemand uit bij wie je je heel vertrouwd voelt.
Neem een GSM mee en bel gerust tussentijds een keer... dat is echt niets om je voor te schamen!
Ik denk dat het heel normaal is dat het moeilijk is om los te laten in het begin, en ik vind dat anderen daar ook best begrip voor mogen opbrengen.

Veel sterkte!

N.
 
Bij mijn eerste had ik dat ook.Maar een oppas kan er best tegen het huilen,vooral omdat de baby niet haar baby is.Je kan het een keer voor een uur weg en de volgende keer voor 1,5 uur enz... Ik nam een mobieltje mee en vroeg of de oppas mij wilde bellen als het niet goed ging. Maar werd nooit gebeld hoor.Het ging wel goed.
 
Na ongeveer een half jaar pas! En toen moest ik wel, want het was voor mijn werk. Ik breng mijn zoontje wel 2 dagen per week naar het kinderdagverblijf, maar wilde gewoon niet dat hij nog vaker door anderen verzorgd zou worden. Ik had ook echt geen behoefte om weg te gaan zonder hem.
Ik kreeg daar pas echt weer behoefte aan toen ik ontzwangerd was, en dat was echt na 9 maanden, dat betekende voor mij weer veel meer zin in de buitenwereld en weer wat meer tijd voor jezelf. Komt echt vanzelf weer! Lekker doen waar je je het beste bij voelt en niets forceren.
Succes, N
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan