voel me alleen en ben bijna 5maanden zwanger.

hoi, sluit me volledig aan bij marjan 1980, spijt me maar ook ik zou om de tafel gaan zitten voor duidelijkheid. het is niet leuk om alleenstaande moeder te worden maar je kan je er dan nu al wel op voorbereiden en dan komt het niet als een klap als hij dat even bedenkt terwijl jullie kleine net geboren is!!! hoop dat je bij je eigen ouders of goede vriendinnen terecht kan maar hier ben je natuurlijk altijd welkom, heel veel sterkte!!!

groetjes non
 
Beste s.c.vlaardingen,

Dat ziet er ernstig uit, lieve dame.
Heb er veel begrip voor, maar ga niet bij de pakken neerzitten.

Met samen praten kom je ver, als er van beide kanten voldoende wil voor is.

Ik lees in je bericht bar weinig wil bij je partner, dus praten met een onafhankelijke mediator kan een oplossing zijn voor jullie tweetjes.
Een mediator probeert in gesprekken beide partijen tot een overeenkomst te laten komen. Geen geruzie, constructief overleg, daar is die mediator voor. Met de mediator kun je ook bespreken hoe je ‘je’ partner aan tafel krijgt voor een oplossingsgericht gesprek.

Er zal in mijn idee het één en ander opgeruimd moeten worden om helder te krijgen waar jullie met z'n tweetjes nu en later na de bevalling met z'n drietje voor staan, dus wat jullie beiden willen. Er moet duidelijkheid komen.

Als je met hulp van een mediator een overeenstemming kan behalen, die de relatie in stand laat, dan lijkt relatie therapie een volgende stap. Daar is niks mis mee, allemaal maken we fouten en met therapie geven jullie de relatie een optimale kans van slagen. Het is niet niks om vader en moeder te worden en kinderen op te gaan voeden. Verantwoordelijkheid nemen is te leren, dus er is alle hoop.

Vraag na bij bureau rechtshulp of bij Kind en gezin waar je een mediator voor relatie problemen kunt vinden in je eigen omgeving.
Laat het niet lopen hoor en kruip niet weg voor confrontatie. Hoe sneller je de problemen gaat aanpakken, hoe beter het is.

Sterkte en zorg goed voor jezelf. Iedere dag twee keer een wandelingetje maken, ontspannings oefeningen doen, af en toegaan gaan zwemmen en ruim voldoende slapen. Deze stress situatie trekt immers een enorme wissel op je. Zorg goed voor je lijf, je geest en je kindje.

Lieve groet, Tine Oudshoorn, verloskundige, consultant.
 
heey meid
als ik jou verhaal zo lees lijkt het net dat hij jou ook niet moet maar jullie krijgen samen wel een kindje en als jij hem dan belt en hij drukt je dan weg jah sorry hoor daar kan ik heel boos om worden en wat als er wat met jou en je ongeboren kindje gebeurt dan kun jij hem niet bereiken heeft hij daar wel eens over naar gedacht ik snap dat hij verdriet heeft en bij ze moeder wil zijn maar om dan gelijk niks meer van zich laat horen ik hoor natuurlijk dat hij snel weer bij jou komt en dat jullie er samen van je zwangerschap kan genieten grtjes verlegen meisje
 
Hoi s.c. Vlaardingen,

Verschrikkelijk zeg, voor je.
Ik ben zelf een Vlaardinger en misschien komt het door je nickname maar ik leef met je mee, ik weet natuurlijk verder niet wie je bent, maar toch vld'ers voor elkaar.

Succes meid.
 
hallo dames, bedankt voor jullie reactie''"
Ik kan gelukkig nog bij jullie terecht.Ik heb mezelf nou maar opgegeven voor zwangerschapyogalessen.Ook voor me ontspanning en ademhalingen goed.Bij mijn ouders kan ik niet terecht.Ze zijn beiden in de 70 en ja echt veel steun krijg je niet.Ze horen wel me even aan maar dan moet ik er niet meer met ze over praten.Want dan vinden ze mij niet meer gezellig en gaan zitten preken tegen me zoals ouders dat doen.Me vriend vraagt niks meer aan me ook niet hoe het met me gaat.Hij gaat weg en als hij er niet is kan ik dus niet met hem om tafel te zitten.Ik heb echt geen steun aan hem.
groeten s.c.
 
hoi,
ik denk dat je zelf eens dingen goed op een rijtje moet gaan zetten daar bedoel ik mee.: wat wil je.
wil je wel verder zo.zo ja hoe zou je het willen.
ja moeders die preken,maar ook vaak hebben ze gelijk.wacht maar als je eigen kind groter is.waarschuw je ook voor dingen maar ze doen net iets anders.maar moeders krijg gelijk.
ik zie me man al bij zijn moeder intrekken,lekker zit ik hier met 3 kids.ik had gezegd je kan evt even langs gaan na je werk of de avonden.of als je vrij bent.
volgens mij zit hij bij zijn moeder of voor zichzelf dingen op een rijtje te zetten.dat idee heb ik ervan.
hou ons wel op de hoogte.!!!!
misschien hard gezegd maar als je zo moet leven zou ik nog liever alleen staande moeder zijn.misschien in de jaren verder leukere man tegen het lijf aan lopen waar je wel steun aan heb.en de liefde krijgt.
gr marjan
 
ach meid wat heftig zeg! Enorm vervelend voor je! Kan me voorstellen dat je flink baalt van je vent.

Mijn eerste gedachte was dat je vriend zichzelf niet kan vergeven dat hij het contact met zn vader nu niet meer kan herstellen en dat jij daar de zondebok voor bent. Maar ja ik ken jullie situatie natuurlijk niet.

Ik zou de situatie denk ik aankaarten met de huisarts of verloskudige. Die kunnen je aanhoren en misschien ook wat voor je betekenen. Een gesprek met iemand onafhankelijk erbij lijkt dan een goed begin...maar je vriend moet dat ook willen.
Misschien moet je een brief sturen naar je vriend met daarin uitgelegd hoe je je voelt (niet teveel verwijten) en dat je kunt begrijpen dat hij het heel moeilijk heeft met het verlies van zijn vader en dat je er graag voor hem wilt zijn, dat jullie er samen wel uit kunnen komen (als je dat wilt natuurlijk).

Sterkte ermee meid!

 
Terug
Bovenaan